อีเดน นิยาย บท 2

สิบนาทีต่อมาที่โซนด้านล่าง...

“เซร่า คุณอีเดนมา!” มะนาวรีบบอกเพื่อนสาวที่เพิ่งกลับจากห้องน้ำให้หันไปมองที่โซนวีไอพี

เซร่านางแบบสาวลูกครึ่งไทย-นอร์เวย์ ยืนนิ่งอย่างรู้สึกหงุดหงิด เพราะหลายชั่วโมงก่อนเธอติดต่อไปขอดินเนอร์กับเสี่ยใหญ่คนดัง กลับถูกปฏิเสธบอกไม่ว่าง แต่ดันมาเจออีกฝ่ายนั่งดื่มอยู่ที่คลับด้วยสีหน้าชื่นมื่น

“อ๊ะ! นั่นคุณอีเดนกำลังจะไปห้องน้ำแน่ะ รีบเดินไปดักเลย” มะนาวบอกด้วยสีหน้าตื่นเต้น

เซร่าพยักหน้าก่อนจะรีบเดินตรงไปหาอีกฝ่าย ที่มัวแต่เดินก้มหน้า ดูจอมือถือ ‘อ๊ะ! หรือว่าจะนัดคนอื่นเอาไว้ หึ! วันก่อนเธอโทรไปขอนัดก็บอกไม่ว่าง วันนี้ก็บอกไม่ว่าง แต่เมื่อเช้ากลับขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์กับนางแบบที่เป็นคู่อริของเธอ น่าเจ็บใจชะมัด!’

“สะ... เสี่ยคะ” คนที่กำลังจะเอ่ยเรียกถึงกับชะงักไปทันใด เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังจะชนเข้ากับสาวร่างบางคนหนึ่ง

“ว้าย!” มารียากำลังเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่กลับถูกใครบางคนชนเข้าอย่างจัง ทำให้เธอเสียหลักและล้มลงจนหน้าแทบจะโขกกับพื้น

“พระเจ้า! คุณเป็นอะไรไหม?” อีเดนปล่อยมือถือแล้วรีบคว้าเอวบางเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว

“อะ... อะ... อีกนิดเดียว” มารียาเอ่ยเสียงสั่น ขณะจ้องมองพื้นที่ใบหน้าของเธอเกือบจะได้สัมผัสอย่างรู้สึกใจหายใจคว่ำ

“ผมขอโทษ” อีเดนบอกคนที่กำลังช็อกเสียงอ่อน ก่อนจะพลิกเรือนร่างบอบบางให้หันมาเผชิญหน้ากับตน ‘เอวเล็กชะมัดเลย’

“คุณควรเดินดูทาง ไม่ใช่เอาแต่กดมือถือ” มารียาต่อว่าก่อนจะก้มลงเก็บมือถือที่ตกอยู่ใกล้ๆ ส่งคืนให้กับอีกฝ่าย

“พระเจ้า! คุณไปอยู่ไหนมา” อีเดนเอ่ยเสียงเบาหวิว พร้อมกับจ้องมองใบหน้างามนิ่งราวกับคนที่ถูกมนตร์สะกด

“เสี่ยครับ! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ธนินเข้ามาถามอย่างร้อนใจ

“นี่มือถือของคุณ!” มารียายัดมือถือใส่มือของคนตัวโตด้วยสีหน้าตึงๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังจ้องมองส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ

อีเดนจับมือบางแล้วดึงคนที่กำลังจะเดินหนี ให้เข้ามาแนบชิดหน้าอก ทำเอาธนินและคนรอบๆ ที่จ้องมองเสี่ยใหญ่กับสาวสวยอยู่ แทบจะไม่กะพริบตา

“ปล่อย!” มารียาบอกคนหน้ามึนอย่างไม่พอใจ

“คุณชื่ออะไร?” อีเดนไม่ฟังเธอแต่ถามคำถาม ขณะสำรวจใบหน้าที่งดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์อย่างเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะบอกตัวเองในใจอย่างมุ่งมั่น ‘ยัยนี่ต้องเป็นของเรา!’

“รียา เกิดอะไรขึ้น” อลิชาเห็นผู้ชายตัวโตกำลังยื้อเพื่อนสาวเอาไว้ จึงรีบเดินเข้ามาถาม

อีเดนหันไปมองสาวที่เดินเข้ามา ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากขึ้นนิดๆ แล้วเอ่ยเรียกชื่อของสาวตรงหน้าตามอีกฝ่าย “รียา...ผมขอโทษครับ”

“ค่ะ ทีนี้ปล่อยมือของฉันได้หรือยังคะ?” มารียาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ที่จนถึงตอนนี้คนหน้ามึนก็ยังจับมือของเธอไว้ไม่ยอมปล่อย

“ผมชื่ออีเดน เผื่อว่าคุณ...อยากจะรู้” เสี่ยใหญ่แนะนำตัวก่อนจะปล่อยมือบางอย่างรู้สึกเสียดาย

มารียามองหน้าของอีกฝ่ายนิ่งราวกับคนถือดี ก่อนจะหันไปคว้าแขนของเพื่อนให้ออกเดินตามไปที่ห้องน้ำอย่างไม่สนใจ

อีเดนมองตามผู้หญิงคนแรกที่เมินความหล่อของตนจนลับตา ก่อนจะหันไปกระซิบบอกคนสนิทที่ยืนอยู่ใกล้ๆ “ฉันอยากได้ผู้หญิงคนนี้”

“เอ่อ... ผมว่า...” ธนินหน้าตึงขึ้นมาทันใด เพราะปกติเคยติดต่อแค่ผู้หญิงที่มาเสนอตัวให้ แต่กับหญิงสาวเมื่อครู่นั้นเธอไม่แม้แต่จะชายตามองเจ้านายของเขาเลยแม้แต่น้อย

“ฉันไม่สนว่านายจะใช้วิธีไหน แต่คืนนี้ยัยนั่นต้องอยู่บนเตียงฉัน โอเค้!” อีเดนบอกเสร็จก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ ทิ้งให้คนสนิทมองตามอย่างตัดพ้อ

“ท่านนะท่าน! ไอ้ที่ยืนรอเสนอตัวจนขาสั่นก็ไม่อยากได้ ดันมาอยากได้คนที่ไม่แลตัวเองซะงั้น เฮ้อ...” ธนินส่ายหน้าเพลียๆ ไม่รู้ว่าจะหาวิธีไหนให้อีกฝ่ายสนใจผู้เป็นนาย

เซร่าที่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่กัดปากเบาๆ อย่างรู้สึกเจ็บใจที่พลาดโอกาสได้พูดคุยกับเสี่ยใหญ่คนดัง เธอกลับไปหาเพื่อนที่โต๊ะ รอจังหวะให้อีเดนเดินกลับมา แล้วเธอจะเข้าไปหาเขาใหม่อีกครั้ง

ที่ห้องน้ำหญิง...

“ผู้ชายคนเมื่อกี้ใครเหรอรียา” อลิชาถามทันทีที่เพื่อนสาวทำธุระเสร็จ

“ก็ไอ้คนหน้ามึนที่มัวแต่กดมือถือไม่ดูทางน่ะสิ!” มารียาบอกอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินไปล้างมือที่หน้ากระจกบานใหญ่

“เขาหล่อนะ หุ่นก็เพอร์เฟกต์สุดๆ พี่ธันของแกยังเทียบไม่ติดเลย” อลิชาหยอกคนหน้าบึ้งยิ้มๆ

“ฉันไม่สน” มารียายืนหมุนไปมาหน้ากระจกเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของชุดที่ใส่

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ