อีเดน นิยาย บท 34
เชียงใหม่... ไร่ไคเลอร์
มารียาลืมตาขึ้นพร้อมกับค่อยๆ ปรับแสงที่สาดส่องเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ ก่อนจะมองหาคนหื่นที่ปลุกเร้าอารมณ์เธอหลายต่อหลายครั้ง อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และเธอก็ตอบสนองเขาอย่างหน้าไม่อาย
“ที่รัก...คุณตื่นแล้วเหรอ” อีเดนถามพลางก้มลงหอมแก้มนวลเบาๆ ขณะที่บางอย่างในกายเริ่มตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“กะ...กี่โมงแล้วคะ” มารียาขยับตัวหนีอย่างรู้สึกเขินอายกับสายตาที่จ้องมองมาราวกับจะกลืนกินเธอเสียให้ได้
“สิบโมงครึ่งครับ ผมทำกับข้าวเสร็จแล้ว ลงไปทานข้าวด้วยกันนะ” อีเดนเอ่ยชวน
“เอ่อ...ขอเวลาสิบนาทีได้ไหมคะ”
“ได้สิ เดี๋ยวผมลงไปเตรียมโต๊ะรอ” อีเดนบอกก่อนจะเดินออกไปด้านล่างอย่างว่าง่าย
มารียาหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวม ก่อนจะตรงดิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรอนาน
สิบห้านาทีต่อมา...
“ว้าว! คุณเซอร์ไพรส์ฉันตลอดเลยนะคะ” มารียายิ้มกว้างจนแก้มแทบปริ เมื่อเห็นขนมจีนน้ำเงี้ยว หมูกระจก พริกขี้หนูแห้งคั่ว มะนาวผ่าซีก และผักต่างๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ
“พอทานได้ไหมครับ” อีเดนถามยิ้มๆ
“ทานได้ค่ะ” มารียาตอบพลางเข้าไปนั่ง
“น้ำส้มหรือว่าน้ำองุ่นดีครับ” อีเดนหันมาถาม
“ขอน้ำส้มค่ะ” มารียายิ้มกว้างเมื่อถูกอีกฝ่ายเอาใจ
“นี่ครับ” อีเดนส่งแก้วน้ำส้มให้
“ขอบคุณค่ะ” มารียารับแก้วมาวางลงใกล้ๆ
“ยินดีครับ” อีเดนเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้าม
“หน้าตาคุณออกฝรั่งจ้าแต่ทำกับข้าวไทยเก่งมากๆ เลยค่ะ” มารียาเอ่ยชมขณะตักน้ำขนมจีนที่มีทั้งหมูสับ ซี่โครงอ่อน มะเขือเทศ ดอกงิ้วแห้ง และเลือดหมูใส่ชามอย่างรู้สึกทึ่งๆ
“ฮ่าๆๆ ไม่ใช่แค่ผมนะ เพื่อนๆ ผมส่วนใหญ่ทำเป็นหมดทุกคน” พ่อครัวสุดหล่อเริ่มแก้มแดงขึ้นมานิดๆ เมื่อถูกชม
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิ สมัยเรียนเวลาได้เงินจากทางบ้าน พวกผมจะเอาเงินมารวมกัน แล้วแบ่งเป็นส่วนๆ ค่าอาหาร ค่าเครื่องดื่ม ค่าเที่ยว ถ้าบางเดือนใช้เงินค่าเที่ยวเยอะเกินไป เดือนนั้นพวกผมก็จะกินอาหารเหมือนยาจก”
“ไม่น่าเชื่อนะคะ คิกๆๆ” มารียาหัวเราะจนหน้าแดงก่ำกับ คำเปรียบเทียบ
“ทำไมล่ะ” อีเดนเลิกคิ้วถามยิ้มๆ
“ก็พวกคุณออกจะรวยๆ กันทั้งนั้น” เธอให้เหตุผล
“ไอ้ที่รวยน่ะของพ่อครับ ครอบครัวผมไม่ได้เลี้ยงผมมาแบบคุณหนู ผมเคยไปทำงานพาร์ทไทม์เป็นพนักงานล้างจานด้วยนะ บางทีก็ผู้ช่วยเชฟตามโรงแรมต่างๆ”
“ว้าว! คุณทำฉันอึ้งนะคะเนี่ย”
“ผมใช้ชีวิตเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป แล้วคุณล่ะเป็นไงบ้าง”
“ฉันไม่เคยไปอยู่หอพัก ส่วนใหญ่ถ้าทำรายงานกลุ่มส่งอาจารย์ พี่ป้องจะให้คนขับรถตระเวนไปรับเพื่อนๆ มาที่บ้านค่ะ คุณแม่ก็จะทำขนมให้ทาน บางทีก็ปาร์ตี้หมูกระทะ หรือไม่ก็ปิ้งย่างของทะเลค่ะ”
“แล้วเพื่อนสนิทของคุณมีกี่คน” อีเดนถามต่ออย่างสนใจ
“ก็มีอลิซแล้วก็จอห์นค่ะ สองคนที่สนิทจริงๆ”
“จอห์น! ผู้ชายเหรอ?” คนถามหน้าตึงขึ้นมาทันใด
“ใช่ค่ะ ผู้ชาย” มารียาพยักหน้ารับเบาๆ
“เขามีแฟนหรือยัง”
“ไม่มีค่ะ ไม่เคยเห็นจอห์นคบใครจริงๆ จังๆ สักที ส่วนใหญ่ก็แค่สองสามวันก็เลิก เอ่อ...คุณดูหน้าบูดๆ ไปนะคะ” มารียาบอกพลางขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างมึนงงว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร
“จริงเหรอ” อีเดนถามก่อนจะรีบปรับสีหน้า
“ค่ะ”
“ผมแค่รู้สึกไม่ดีที่รู้ว่าคุณมีเพื่อนซี้เป็นผู้ชายน่ะ”
“ทำไมคะ”
“ผมหึงจอห์น โอเค้!”
“คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ที่หึงจอห์น คิกๆๆ” มารียาหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ที่รู้ว่าคนตรงหน้าหึงเพื่อนรัก
“รียา นี่ผมซีเรียสนะ” อีเดนกลอกตาเซ็งๆ กับท่าทางขบขันนั้น
“เอาไว้เจอกันก่อนดีไหมคะ แล้วคอยมาหึง”
คนที่กำลังนอยด์ใช้ส้อมพันเส้นจีนหมุนวนในถ้วยไปมาราวกับเด็กมีตัณหา เอ๊ย! ปัญหา
“ยิ้มหน่อยสิคะ เดี๋ยวตอนเย็นเราก็ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ. กันแล้วนะ” มารียาฉีกยิ้มหวานส่งให้คนเอาแต่ใจ
“ผมไม่อยากกลับเลย” อีเดนบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะตอนนี้ในหัวใจมีหลายต่อหลายเรื่องกำลังรุมเร้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อีเดน