อีเดน นิยาย บท 51
“คุณไม่เคยมีความรักสมัยเรียนบ้างเหรอคะ” มารียายิงคำถามอย่างสงสัย เพราะบางทีเซนกับเด็กสาวคนนั้นอาจจะเป็นคนรักกัน
“ไม่!” อีเดนส่ายหน้าปฏิเสธทันที
“ไม่จริงอ่ะ” มารียาหัวเราะกับคำตอบของอีกฝ่ายไม่ได้
“จริง สมัยเรียนผมจำชื่อสาวที่เคยนอนด้วยไม่ค่อยได้ เรียกผิดเรียกถูกสลับกันไปมาตลอด” คนหล่อรวยบอกพร้อมกับยกไหล่ทั้งสองข้างขึ้นนิด
“ขนาดนั้นเชียว...” มารียาลากเสียงยาวล้อเลียนอย่างหมั่นไส้
“จริงๆ ตอนนี้ผมก็จำไม่ได้นะว่าเคยนอนกับดาราหรือนางแบบคนไหนไปบ้าง เสร็จแล้วก็จบ ต่างคนต่างแยกย้ายเหมือนทุกๆ ครั้ง แต่กับคุณผมจำมันได้ทุกสิ่งทุกอย่าง” อีเดนบอกพลางจ้องมองใบหน้างามนิ่ง
“ไข่หอยเม้นนี่อร่อยมากๆ เลยค่ะ” มารียาหันไปคีบไข่หอยเม้นทาน กลบเกลื่อนอาการเขินอายที่มี
“ให้ตายสิ! เมื่อกี้คุณได้ฟังที่ผมพูดหรือเปล่าเนี่ย” คนที่กำลังทำซึ้งกลอกตาอย่างเพลียๆ ทุกๆ ครั้งที่เขาพูดเรื่องจริงหรือเรื่องสำคัญๆ เธอก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยอยู่ตลอด
“อ้าปากสิคะ” มารียาคีบป้อนไข่หอยเม้นจ่อปากให้คนที่กำลังเดือดเย็นลง
อีเดนกลอกตาก่อนจะอ้าปากรับอาหารอย่างเสียไม่ได้ “อื้ม”
“อร่อยเนาะ” มารียายิ้มหวานอย่างเอาใจ
“เฮ้อ...ครับอร่อยครับ” อีเดนเคี้ยวอาหารไปถอนหายใจไปอย่างไม่รู้จะทำยังไงกับคนตรงหน้าดี
ที่บ้านของธันวา...
“นี่ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปอีกนานไหมฮะธัน” สายธารต่อว่าบุตรชายที่นอนซมอยู่แต่ในห้องนอนตั้งวันที่เกิดเรื่อง
“โธ่แม่ครับ ผมขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหม” ธันวาบอกเสียงอ่อนอย่างไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับชีวต
“เฮ้อ...แม่ไม่รู้ว่าจะปลอบใจหรือว่าจะสมน้ำหน้าลูกดี” สายธารบอกพลางจ้องมองใบหน้าหมดอาลัยตายอยากของบุตรชาย ก่อนจะถอนหายใจอย่างรู้สึกเพลีย
“อยากพูดอะไรก็พูดเถอะครับ ผมยอมรับผิดทุกอย่าง” ธันวาบอกพลางยกมือขึ้นปาดน้ำอุ่นๆ ที่เริ่มเอ่อล้นหางตาออกมาทิ้งลวกๆ
“ทำไมถึงไม่ไปง้อหนูรียา” สายธารถามเสียงอ่อน
“ถ้าเธอเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผมเคยคั่วก็ดีน่ะสิครับ แต่เผอิญว่าเธอไม่ใช่ ผมเลยต้องมานอนเลียแผลเจ็บอยู่นี่ไง” ชายหนุ่มยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้งอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจอย่างรู้สึกเหนื่อยล้า
“หึ! นั่นแหละกินไม่เลือกก็แบบนี้” สายธารอดซ้ำไม่ได้ เมื่อรู้ว่าบุตรชายเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าอะไรเป็นอะไร แต่ยังทำ!
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงมือถือบนหัวเตียงส่งเสียงร้องดังขึ้น สายธารชะโงกหน้ามองดูชื่อก่อนจะเอ่ยถาม “ใครโทรมา”
“เฮ้อ...ผู้หญิงคนที่รียาไปเจอว่านัวอยู่กับผมนั่นแหละครับ” ธันวาบอกพร้อมกับวางมือถือลงอย่างไม่สนใจ
“นี่ลูกยังคบหล่อนอยู่งั้นเหรอ?” สายธารถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าบุตรชายยังติดต่อกับอีกฝ่ายอยู่
“เลิกไปแล้วครับ”
“แล้วหล่อนโทรมาทำไม”
“ผมไม่รู้”
“งั้นก็รับสายหล่อนซะ”
“ผมไม่อยากคุย” ธันวาบอกพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าอย่างไม่อยากรับรู้อะไรในตอนนี้
ไลน์! สายธารหยิบมือถือของบุตรชายขึ้นมาดูก็เห็นอีกฝ่ายส่งคลิปมาให้ เธอจึงกดเข้าไปดู
‘ธันคะ ตื่นเร็วค่ะที่รัก เดี๋ยวไปรับคู่หมั้นของคุณไม่ทันนะคะ’
“ให้ตายสิ!” คนที่กำลังจะหลับลุกพรวดขึ้นมาทันทีทันใดที่ได้ยินเสียงของอดีตคู่ขา
“พระเจ้า! แม่นั่นแอบถ่ายคลิปลูกงั้นเหรอ” สายธารหน้าถอดสี หลังจากเห็นคลิปที่บุตรชายนอนหลับอยู่บนเตียง โดยมีหญิงสาวที่นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเข้าไปสะกิดเรียก
ธันวาโกรธจนหน้าแดงก่ำที่รู้ว่าโดนคู่ขาแอบถ่ายคลิปตอนหลับเอาไว้ เขารีบต่อสายอีกฝ่ายทันที
ตู๊ด... ตู๊ด... เสียงสัญญาณดังขึ้นเพียงสองครั้งปลายสายก็กดรับ
“ไงคะ! รับสายได้แล้วเหรอ?”
“นี่มึงแอบถ่ายคลิปกูงั้นเหรอ” ธันวาสบถถามด้วยน้ำเสียงเดือดดาล
“แหม พูดเพราะๆ หน่อยสิคะธัน”
“มึงต้องการอะไร?”
“สิบล้านค่ะธัน เป็นค่าเริ่มต้นชีวิตใหม่ของอร”
“หึ! รถกูก็ซื้อให้ คอนโดกูก็ซื้อให้ แถมเงินก้อนสุดท้ายอีกสองล้าน แล้วมึงยังจะมาขอกูเพิ่มอีกงั้นเหรอ!”
“ที่รักคะ อรรู้ว่ามันไม่ทำให้ขนหน้าแข้งของคุณร่วงหรอกค่ะ”
“แต่กูจ่ายไปแล้ว และมันจะจบแค่ตรงนั้น”
“งั้นพรุ่งนี้คุณก็เตรียมเป็นข่าวดังได้เลย” อรอุมาบอกก่อนจะกด วางสายไปราวกับคนที่ถือไพ่ที่เหนือกว่า
“ให้ตายสิ! มีอะไรที่แย่กว่านี้อีกไหมวะ” ธันวาสบถอย่างหัวเสีย
“ใจเย็นๆ ธัน ผู้หญิงหน้าเงินแบบนี้ เดี๋ยวแม่จัดการให้” สายธารบอกอย่างรู้สึกโกรธแทนบุตรชาย
“แม่...” ธันวามองมารดาด้วยความรู้สึกที่จุกอย่างบอกไม่ถูก ที่ตนอายุขนาดนี้แล้วยังต้องให้มารดาคอยช่วยเหลืออยู่ตลอด
“แม่ไม่เอาถึงตายหรอกน่า แค่สั่งสอนให้รู้ว่าอย่ามาเล่นกับคนในตระกูลเรา” สายธารบอกให้บุตรชายวางใจ
“ก็ได้ครับ” ธันวาเดินไปเอาเอกสารในตู้เซฟมายื่นให้กับมารดา
สายธารมองเอกสารต่างๆ ที่อยู่ในมือก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อเห็นช่องทางเอาคืนอีกฝ่าย “แบบนี้ก็สวยสิ หึ!”
“ขอบคุณแม่มากๆ นะครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยจนไม่เหลือแรงจะทำอะไรแล้วจริงๆ” ธันวาบอกพลางนั่งลงข้างๆ กับมารดา
“เฮ้อ...แม่ขอให้ครั้งนี้เป็นบทเรียนครั้งสุดท้ายของลูกนะธัน” สายธารดึงบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนเข้ามากอดปลอบ
“ครับ ผมจะจำให้ลึกสุดใจเลย” คนที่สำนึกได้บอกเสียงอ่อน
“งั้นก็พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวแม่จะไปจัดการแม่นั่นให้” สายธารก้มลงหอมที่หน้าผากของบุตรชายอย่างรู้สึกสงสาร
“ผมรักแม่ครับ” ธันวาหอมแก้มมารดาอย่างซาบซึ้งใจ
“แม่ก็รักลูกจ้ะ” สายธารยิ้มก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกนอกห้องไป
ธันวาล้มตัวนอนลงบนเตียงอีกครั้งอย่างคนหมดแรง พลางนึกไปถึงเรื่องราวต่างๆ มากมายที่เกิดขึ้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ทำให้ต้องเสียคนรัก และทำให้มารดาต้องคอยวิ่งเต้นจัดการปัญหาให้เหมือนเด็กๆ
สองชั่วโมงต่อมา... คอนโดที่อรอุมาพักอยู่
ก๊อกๆ
“เปิดประตูด้วยครับ” เจ้าของคอนโดเคาะประตูห้องพักพร้อมกับเรียกคนที่อยู่ข้างในให้ออกมาคุย
อรอุมาส่องดูที่หน้าจอด้านใน ก่อนจะเปิดประตูห้องพักออกไปสอบถามอีกฝ่ายอย่างรู้สึกสงสัย “มีอะไรหรือคะ”
“สวัสดีครับคุณอรอุมาใช่ไหมครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ยืนหลบอยู่ แสดงตัวทันที
“ใช่ค่ะ” อรอุมามองตำรวจสองนายกับเจ้าของคอนโดอย่างประเมินสถานการณ์ ‘มาทำอะไรกันเนี่ย?’
“พอดีเราได้รับแจ้งจากทางคุณหญิงสายธาร สิริพัฒสร ว่ามีผู้บุกรุกคอนโดของบุตรชายครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งเรื่องที่ได้รับรายงานมา
“อะไรนะคะ นี่เป็นห้องพักของฉันค่ะ” อรอุมาหน้าบูดบึ้งขึ้นมาทันทีทันใด เมื่อรู้ว่ามารดาของธันวาเข้ามายุ่งเรื่องนี้
“งั้นผมรบกวนขอดูเอกสารได้ไหมครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจบอก
“เอ่อ...” อรอุมาอึกอักอย่างไปไม่ถูก ‘บ้าจริง! ไอ้บ้านั่นไม่ได้เอาเอกสารให้เรานี่’
“มีไหมครับ?” เจ้าหน้าที่ตำรวจถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นหญิงสาวไม่ยอมตอบ
“ฉัน เอ่อ...” อรอุมามองเจ้าของคอนโดราวกับจะขอความเห็นใจ แต่อีกฝ่ายกลับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นคล้ายไม่อยากจะยุ่งด้วย
“อ้อ! แล้วท่านก็ฝากขอกุญแจรถ BMW Series 3 320d ที่คุณขับอยู่คืนด้วยครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งเรื่องรถต่อ
อรอุมาหน้าถอดสีขึ้นมาทันใด ‘บ้าจริง! ทั้งรถทั้งคอนโด ไอ้ธันมันยังไม่ได้ให้ใบครอบครองสิทธิ์กับเรานี่’
“เอ่อ...ฉันขอเวลาไปโทรคุยกับคนรักแป๊บหนึ่งนะคะคุณตำรวจ สงสัยจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันน่ะค่ะ” อรอุมาบอกเสียงหวาน
“เชิญครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจยิ้มพร้อมกับผายมือเชิญ
“ขอบคุณค่ะ” อรอุมาเอ่ย ก่อนจะเดินไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก เดินกลับเข้าไปที่ห้องนอนพร้อมกับล็อกประตู จากนั้นก็ต่อสายหาธันวาอย่างเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ
ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด...
เสียงรอสายดังขึ้นสามครั้งปลายสายก็กดรับ
“ฮัลโหล”
“นั่นใครรับสายคะ?” อรอุมาแสร้งถามทั้งที่รู้ดีว่าคุยอยู่กับใคร
“แล้วใครโทรมาล่ะ” สายธารตอบกวนๆ
“ฉันชื่ออรอุมาค่ะคุณหญิง”
“อ้อ! มีธุระอะไรงั้นเหรอ”
“คุณหญิงให้ตำรวจมาไล่ฉันออกจากคอนโด แล้วก็ยึดรถของฉันทำไมคะ” อรอุมาเข้าเรื่องอย่างไม่รอช้า
“อ้าว! ตายจริง รถกับคอนโดนั่นเป็นของเธอหรอกเหรอ” สายธารทำเสียงตกใจคล้ายกับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวมาก่อน
“ใช่ค่ะ ลูกชายคุณหญิงเป็นคนซื้อให้” อรอุมาบอกเสียงอ่อนลง เพราะคิดว่าบางทีถ้าเธอเปลี่ยนมาขอเงินจากมารดาของธันวา คงจะเป็นการง่ายกว่า
“อืม...งั้นเธอก็เอาใบกรรมสิทธิ์คอนโดกับรถให้ตำตรวจดูสิ”สายธารปล่อยหมัดเด็ดใส่สาวเจ้าอย่างไม่รีรอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อีเดน