“อืม...จริงๆ วันนี้แม่นัดกับคุณอังศณาเอาไว้ แต่เลขาของเขาโทรมายกเลิกนัดกะทันหันน่ะ เห็นว่าตอนนี้คุณอังกับสามีอยู่ที่อิตาลีจ้ะ”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนแรกว่าจะปรึกษาเรื่องแจกทุนก็เลยต้องพักเอาไว้ก่อน”
“หนูจัดของเสร็จแล้วค่ะ” มารียากดล็อกกระเป๋า
“โอเค เดี๋ยวแม่ลงไปส่งที่รถ” กมลาบอกพลางขยับลุกขึ้นยืน
“ขอบคุณค่ะ” มารียาเอ่ยก่อนจะเดินลากกระเป๋าเดินนำออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทั้งที่ภายในใจกลับรู้สึกผิดมากมายที่ต้องโกหกมารดา เพียงเพราะอยากจะหนีไปตั้งตัวจากเรื่องของใครคนหนึ่ง... คนที่ทำให้เธอเจ็บอย่างที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน เธอไม่เคยอยากจะให้ใจกับเขา แต่สุดท้ายก็ให้ไป และมันเป็นการให้ที่ได้ไม่คุ้มเสียเอาซะเลย
วันต่อมา... ประเทศอังกฤษ
“รียา! ทางนี้ๆ” นานาโบกมือให้เมื่อเห็นสาวน้อยที่เล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายเดินลากกระเป๋าเดินออกมา
“พี่นานา” มารียายิ้มกว้างให้อีกฝ่ายอย่างดีใจ “ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มารับและเป็นธุระหาที่พักให้รียา”
“พี่น่ะยินดีมากนะที่เรานึกถึงพี่ แต่เดี๋ยวไปดูคอนโดก่อน ไม่รู้ว่าเราจะอยู่ได้หรือเปล่า” นานาบอกพลางจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่นับวันยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆ อย่างรู้สึกชื่นชม
“รียาอยู่ได้ค่ะไม่ต้องห่วง” มารียาบอกก่อนจะเดินตามคนที่แย่งกระเป๋าไปถือแล้วออกเดินนำไปอย่างขำๆ
“ว่าแต่ที่บ้านเรารู้แล้วใช่ไหมว่ามาหาพี่” นานาหันมาถามอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้
“เอ่อ...รู้แล้วค่ะ” มารียาโกหกคำโตอย่างเลี่ยงไม่ได้
“โอเค ค่อยสบายใจหน่อย” นานาบอกอย่างโล่งใจ
“ทำไมเหรอคะ” มารียาถามต่อยิ้มๆ
“อ้าว! ก็กลัวพี่ชายเราจะมาแหกอกพี่น่ะสิ” นานาบอกด้วยสีหน้าหวาดหวั่น
“คิกๆๆ ไม่หรอกค่ะ ตอนนี้พี่ป้องกำลังเร่งเคลียร์งานจนหัวหมุน เพราะใกล้จะถึงงานแต่ง เอ่อ...จริงๆ จะว่าไปก็ไม่ได้ใกล้นะคะ อีกตั้งสองเดือนแน่ะ แต่พี่ป้องอ่ะตื่นตูม ชอบทำเหมือนกับว่าจะแต่งอาทิตย์หน้าค่ะ คิกๆๆ” มารียาหัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้เมื่อนึกไปถึงอาการอยากเป็นเจ้าบ่าวจนตัวสั่นของพี่ชาย
“ฮะ! เดี๋ยวนะ พี่ป้องจะแต่งงานงั้นเหรอ?” นานาถามอย่างไม่เชื่อหูกับสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าในชีวิตนี้... จะได้ยินมัน
“ค่ะ” มารียายิ้มรับ
“แม่เจ้า! มีคนกล้าเอาพี่ป้องทำผัวด้วยเหรอเนี่ย” นานากลอกตาอย่างอดไม่ได้
“คิกๆๆ ตอนที่พี่นานาแต่งงานเมื่อสองปีก่อน พี่ป้องก็พูดคำนี้เหมือนกันค่ะ คิกๆๆ” มารียาหัวเราะเบาๆ
“หึ! ไม่ได้ๆ แบบนี้พี่ต้องบินไปร่วมงานแต่งแล้วสิ” นานาบอกไปทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นแล้วตัวเองจะว่างหรือเปล่า
“พี่ป้องต้องดีใจแน่ๆ ที่พี่นานาบินไปเซอร์ไพรส์อวยพรงานแต่งค่ะ”
“พี่ไม่ได้บินไปร่วมอวยพรจ้ะรียา”
“อ้าว! แล้ว...”
“พี่จะไปให้กำลังใจเจ้าสาวต่างหาก นับถือใจจริงๆ คิกๆๆ” นานาบอกก่อนหัวเราะชอบใจกับคำพูดของตัวเอง
“โห...แรงอ่ะ! พี่ป้องน่ารักจะตายไปค่ะตั้งแต่อินเลิฟกับเพื่อนของหนู” มารียายิ้มกว้างเมื่อเอ่ยถึงเพื่อนสาว
“อ้าว! ว่าที่เจ้าสาวเป็นเพื่อนของรียาเองหรอกเหรอ” นานาถามอย่างสนใจ
“ค่ะ พี่ป้องน่ะหลงรักอลิซหัวปักหัวปำมาตั้งหลายปี”
“เฮ้อ... เสียดายจริงๆ แต่พี่รอเวลาเอาอยู่นะ คิกๆๆ” นานาบอกทีเล่นทีจริง
“จัดเบาๆ นะคะ สงสารพี่ชายรียาด้วย”
“จัดให้แบบสนิทสนมเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อีเดน