อีเดน นิยาย บท 61

คลิก!

“อลิซ!” คนที่ถูกสาวแหวะใส่ หน้าตึงขึ้นมาทันใด รีบเดินไปทุบประตูห้องน้ำแรงๆ “เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ”

“ไม่มีทางค่ะ คิกๆๆ” อลิชาหัวเราะชอบใจ เธอไม่มีทางจะเปิดประตูให้คนหื่นเข้ามาเป็นแน่ เพราะนอกจากจะไม่มีแรงไปทำงานแล้ว เธออาจจะถูกเขาเรียกร้องต่ออีกหลายยก

ปริณส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินไปกดโทรสั่งอาหารเช้าจากร้านอาหารในคอนโด ให้สาวเจ้าทานก่อนออกไปทำงาน

หลังจากไปส่งอลิชาที่ออฟฟิศปริณก็ขับรถไปที่บ้านเพื่อพูดคุยเรื่องงานแต่งกับบิดาและมารดาต่อ เพราะตลอดช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานั้นตนงานยุ่งจนไม่มีเวลาอ่านหรือตอบแชตของใครเลย นอกจากจะวิดีโอคอลคุยกับว่าที่เจ้าสาวก่อนนอนเท่านั้น พอวางสายเสร็จหนังตาของเขาก็หลับลงทันทีทันใดราวกับกดสวิตช์เปิด-ปิดไฟ

พอใกล้เที่ยงปริณก็ขับรถไปทานข้าวกับอลิชาตามนัด จึงได้รู้ว่าทางบริษัทได้ดึงพนักงานจากสาขาอื่น มาเสียบตำแหน่นผู้ช่วยเลขาแทนมารียาและอลิชาเรียบร้อยแล้ว

ตอนเย็นหลังเลิกงานสาวๆ จึงมีนัดปาร์ตี้เลี้ยงส่งการทำงานวันสุดท้ายของอลิชา

ปริณยิ้มกว้างอย่างดีใจเพราะเขากับอลิชายังไม่ได้ไปเลือกชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวอย่างจริงๆ จังๆ ทั้งที่ก็ใกล้งานแต่งเข้ามาทุกที จึงอาสาเป็นเจ้ามือจัดงานเลี้ยงให้ที่ห้องอาหารของโรงแรมมะลิฉัตร แกรนด์

ขณะเดียวกันประวิตรก็ยังคงเงียบไม่ได้ไปง้อหรือปรับความเข้าใจใดๆ กับโสภีเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่เอาเวลาว่างทั้งหมดไปตระเวนทำบุญที่วัดและโรงเรียนหลายๆ แห่งเพื่ออุทิศส่วนบุญกุศลให้กับอริสา ภรรยาที่ล่วงลับไปเมื่อสองปีก่อน

โสภีก็ยังคงนิ่งนอนใจ เพราะคิดว่ายังไงแล้วประวิตรก็ต้องมาง้อเธอในไม่ช้าก็เร็ว

ส่วนมาริกาก็เริ่มคบหากับเสี่ยใหญ่ เจ้าของไนต์คลับหรู และตามติดอีกฝ่ายไปไหนมาไหนแทบจะตลอดเวลา โดยไม่แคร์ภรรยาตัวจริงที่มีทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมายอย่างช่อผกา ที่เป็นถึงลูกสาวของนักการเมืองดัง

ประเทศอังกฤษ...

มารียาเริ่มเช้าวันใหม่ด้วยการออกไปหาซื้อชุดออกกำลังกาย และโทรหามารดาเพื่อให้อีกฝ่ายคลายกังวล แต่ก็ยังไม่ได้บอกว่าเรื่องที่แอบเดินทางมาอังกฤษให้ทราบ

หลังจากที่ซื้อเสื้อผ้าและของใช้จนครบ มารียาก็ขับรถแวะไปทานส้มตำที่คอนโดของนานา ตามคำชวนของอีกฝ่าย จากนั้นก็นั่งคุยกันเรื่องงานเดินแบบต่อจนถึงเย็น มารียาก็ขอตัวกลับที่พัก เพราะยังต้องเตรียมตัวอีกหลายๆ อย่าง เพื่อฟิตร่างกายก่อนจะเข้าไปซ้อมเดินแบบอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น

พอกลับมาถึงห้องมารียาก็เอาของไปเก็บ ก่อนจะมาล้มตัวนอนบนเตียงอย่างอ่อนล้า เธอหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูข้อความเข้าของเพื่อนสาว แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า เธอลองกดเข้าไปเสิร์ชหาข่าวของอีเดนดูอย่างอดไม่ได้

แล้วเธอก็ได้เจอกับภาพที่นางแบบสาวชูนิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนเพชรเม็ดโตสวมอยู่ พร้อมกับแคปชั่นที่ว่า... ‘ขอบคุณค่ะที่รัก’

พลัน! หยดน้ำตาก็ไหลอาบแก้มอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อนึกไปถึงวันเก่าๆ ที่เคยมีร่วมกับอีกฝ่าย แม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันกลับมีความหมายที่มากมายต่อเธอ

คนที่เก็บอารมณ์มานานปล่อยโฮออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างมันอัดอั้นเกินกว่าจะเก็บนิ่งเอาไว้เหมือนที่ผ่านมาได้

เธอร้องไห้สะอื้นจนตัวสั่นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะพยายามตั้งสติ แล้วยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่แก้มทั้งสองข้าง พร้อมกับบอกตัวเองว่าเธอจะเป็นคนใหม่ ต่อไปนี้เธอจะไม่ขอรับรู้เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับอีเดนอีกต่อไป พรุ่งนี้เธอจะยิ้มให้กับตัวเอง อยู่เพื่อตัวเอง! และมีความสุขเพื่อตัวเองเท่านั้น

สองอาทิตย์ต่อมา โรงพยาบาล เซนต์ ร็อฟเวลล์ ประเทศอังกฤษ

“นี่เราจะทำยังไงถ้าหากว่าอีเดนยังไม่ฟื้นคะคุณ” อังศณาถามเสียงสั่น ตั้งแต่ที่เธอทราบจากคนสนิทเมื่อเดือนก่อน ว่าบุตรชายโดนลอบยิงหลังจากที่เครื่องบินมาถึงอิตาลีได้ไม่นาน เธอกับสามีก็นั่งเครื่องบินตามมาทันที ขณะที่คนวงในที่รู้เรื่อง ต่างช่วยกันปิดข่าวที่อีเดนโดนลอบยิงเอาไว้ เพราะเกรงว่าราคาหุ้นของไคเลอร์ คอร์ปอเรชั่น จะดิ่งลงเหมือนครั้งที่แพททริกสันโดนยิงในงานเลี้ยงเมื่อสองปีก่อน

“ใจเย็นๆ คุณ ลูกเราน่ะถึกจะตายไป จริงไหมเซน” อีธานปลอบพร้อมกับหันไปขอเสียงสนับสนุนจากบุตรชายคนเล็ก

“ใช่ครับ” เซนพยักหน้าพร้อมกับเข้าไปกอดมารดาที่กำลังเศร้า

“มีใครเห็นข่าวของนางแบบที่ชื่อเซร่าโพสรูปที่มีเสี่ยนั่งอยู่ข้างๆ บนเครื่องบินบ้างไหมครับ” อีวานถามพร้อมกับชูหน้าจอมือถือให้กับทุกๆ คนดู

“ผมเห็นแล้วครับ กำลังสงสัยอยู่ว่าเป็นเพราะแม่นี่โพสรูปเสี่ยหรือเปล่า คนร้ายเลยมาดักรอซุ่มยิงตั้งแต่ที่เสี่ยลงจากเครื่อง” เซนบอกด้วยสีหน้าตึงเครียด

“พี่ก็คิดนะ! เพราะคนที่ทราบเรื่องการเดินทางของเสี่ยมีแค่ธนินเท่านั้น ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่ธนินจะขายเสี่ยให้กับศัตรู” อีวานลงความเห็น

“ใช่” อีธานเอ่ยสมทบอย่างเห็นด้วย เพราะธนินทำงานกับตนมาตั้งแต่อีกฝ่ายยังเด็กๆ จนกระทั่งตนไว้วางใจให้เป็นคนสนิทของบุตรชายคนโต