อีเดน นิยาย บท 84

“ยินดีเช่นกันค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ปากเสียอย่างพี่ป้อง จะได้ภรรยาสวยหวานแบบน้องอลิซนะคะ บุญจริงๆ” นานาอดประชดไม่ได้

“ไหนว่าจะไม่เอาคืนไง” ปริณกลอกตาเพลียๆ ขณะที่หัวใจเต้นแรงตุ๊มๆ ต่อมๆ กลัวว่าคู่กัดตอนเด็กจะขุดรูปมาประจานกลางงานแต่ง เอาคืนที่ครั้งหนึ่งตนเคยขุดเอารูปของสาวเจ้าตอนหลับน้ำลายยืดไปประจาน

“น้องชื่ออะไรคะ” อลิชาเอ่ยถามพร้อมกับจ้องมองสาวน้อยอย่างรู้สึกตกหลุมรัก

“ชื่อจีเซลครับ” อันโตนิโอตอบยิ้มๆ

“น่ารักมากๆ เลย ขอผมอุ้มหน่อยได้ไหมครับ” ปริณบอกพลางส่งมือไปรับสาวน้อย ที่ทำให้เจ้าสาวของตนทำหน้าเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ

“ได้ครับ” อันโตนีโอส่งลูกสาวตัวน้อยให้ ก่อนจะเข้าไปยืนร่วมถ่ายภาพกับเจ้าบ่าวกับเจ้าสาว ที่กำลังเห่อบุตรสาวของตน

หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จ ปริณก็ชวนทั้งสองเข้าไปในงาน และร่วมดื่มสังสรรค์กับคนอื่นอย่างเพลิดเพลินที่ด้านหน้าเวที

เวลา 23 : 09 น. (ห้องหอ)

กมลา อดิสร ประวิตรและคุณหญิงปานทิพย์พากันขึ้นมาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวยังห้องพักวีไอพี ที่ตกแต่งเอาไว้ให้เป็นค่ำคืนที่แสนวิเศษ

“ย่าขอให้รักกันจนแก่จนเฒ่า หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก” ปานทิพย์บอกพร้อมกับส่งยิ้มให้กับทั้งสอง

“ขอบคุณครับคุณย่า” ปริณยกมือไหว้รับพรจากผู้ใหญ่

“ขอบคุณค่ะ” อลิชายกมือไหว้ก่อนจะเข้าไปกอดผู้เป็นย่า

“วันที่ทะเลากันหรือมีปัญหาใดๆ ก็ตาม ให้นึกถึงวันนี้นะลูกวันที่เฝ้ารอจะได้อยู่คู่กัน” กมลาบอกพร้อมกับยิ้มบางๆ

“ครับแม่ / ค่ะคุณแม่” ปริณกับอลิชายกมือไหว้ก่อนจะเข้าไปกอด

“อาฝากอลิซด้วยนะป้อง” ประวิตรบอกลูกเขยด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“ผมสัญญาว่ารักและดูแลอลิซไปตลอดครับคุณพ่อ” ปริณบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

“ผมว่าเราปล่อยให้บ่าวสาวพักผ่อนกันเถอะครับ” อดิสรบอก เมื่อเห็นสีหน้าอิดโรยของลูกสะใภ้แล้วก็รู้สึกสงสาร เพราะอีกฝ่ายกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ ร่างกายจึงต้องการพักผ่อนเป็นพิเศษ

“งั้นย่าไปก่อนนะ” ปานทิพย์บอกก่อนจะพากันออกจากห้องไป ปล่อยให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวอยู่ด้วยกันตามลำพัง

ทันทีที่ระตูห้องปิดลง ปริณก็ขยับไปนอนหนุนตักเจ้าสาวอย่างออดอ้อน “พี่คิดถึงเจ้าตัวน้อย แล้วก็อยากนอนกอดหนูทุกๆ คืนเลยรู้ไหม”

“ตอนนี้หนูง่วงนอนมากๆ เลยค่ะพี่ป้อง” อลิชารีบบอก กลัวว่าเจ้าบ่าวสายหื่นจะเรียกร้องเหมือนตอนกลางวันอีก

“โอเค! เดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำค่ะ” ปริณลุกขึ้น แล้วช้อนอุ้มเรือนร่าง บอบบางสมส่วนของเจ้าสาว เดินตรงไปยังห้องน้ำด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ห้ามแกล้งหนูเหมือนตอนกลางวันอีกนะคะ” อลิชาบอกอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ

“ครับ! พี่ขอรอบหนึ่งก่อนนอนก็พอ” คนหื่นให้คำมั่น

“บ้า! หนูไม่มีแรงแล้วนะ” อลิชาต่อว่าด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“เดี๋ยวพี่ทำเองค่ะ” ปริณบอกก่อนจะวางเจ้าสาวลงที่นั่งข้างๆ อ่างอาบน้ำวนขนาดใหญ่ ซึ่งมีฟองสบู่และน้ำอุ่นๆ ที่พนักงานเข้ามาเปิดเอาไว้ให้เมื่อยี่สิบนาทีก่อน

“พี่ป้อง” อลิชาบอกด้วยสีหน้าเพลียๆ ขณะที่เจ้าบ่าวแกะชุด ของเธอออกให้ด้วยสีหน้าระรื่น

“พี่สัญญาว่าจะค่อยๆ ทำจ้ะ” ปริณก้มลงหอมแก้มนวลเบาๆ แล้วค่อยๆ ถอดชุดและชั้นในสุดเซ็กซี่ของสาวเจ้าออก

“บ้า!” อลิชากลอกตาด้วยสีหน้าเซ็งๆ

“แหม! พี่แกล้งเล่นเฉยๆ ครับคนดี” ปริณรีบบอก เขารู้ดีว่าเธอเหนื่อยและง่วงนอนขนาดไหน ไอ้ครั้นจะเรียกร้องความต้องการต่อ ก็ดูจะใจดำกับลูกกับเมียเกินไปสักหน่อย

ชายหนุ่มช้อนอุ้มเจ้าสาวแสนสวยลงไปแช่ในอ่างน้ำวน อย่างเบามือ จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก แล้วรีบตามลงไปอย่างรวดเร็ว

“หนูปวดเท้าไหมคะ” ปริณขยับไปนั่งฝั่งตรงข้าม

“ก็มารอดื่มฉลองกับเจ้าบ่าวก่อนเข้าพิธีไง” แพททริกสันบอก คนที่วันนี้ดูหล่อเหลาและเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่สมาคมพ่อบ้านโว้ย” เสกสรรเอ่ยพร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้

“โห... ป๋าต้อมพูดแบบนี้ เป็นผมไม่กล้าชนแก้วด้วยนะครับเสี่ย”คนที่เดินมาสมทบบอกด้วยสีหน้ากวนๆ

“ทำไม อีกหน่อยแกก็ต้องแต่งงานนะเจค” เสกสรรมองค้อนตัวป่วนที่ชอบแกล้งคนนั้นหยอกคนนี้ ราวกับว่าชีวิตมีปมด้อยอะไรซ่อนอยู่

“ไอ้เรื่องแต่งงานน่ะผมไม่ได้ซีเรียสอะไรครับ แต่ที่บอกก็เพราะไม่อยากให้เสี่ยอยู่สมาคมพ่อบ้านขี้กลัวเมียต่างหาก” เจคอปบอกก่อนจะวิ่งหนีไปอย่างรู้ตัว ว่าถ้าอยู่ต่อจะเจออะไร

“ไอ้เจค!” เสกสรรตะโกนตามอย่างรู้สึกโมโหที่โดนล้อว่ากลัวเมีย

“ฮ่าๆๆ” อีเดน แพททริกสันและออร์แลนโด้พากันหัวเราะ ก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นชน แล้วเดินออกไปที่ด้านนอกเพื่อเตรียมตัวเข้าพิธี

ที่สวนดอกไม้หน้าเรือนใหญ่...

“พี่ป้อง! หนูอยากกินดอกกุหลาบนี่จัง” อลิชาที่ท้องอ่อนๆ จ้องมองดอกกุหลาบสีแดงสด ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ

“อะ... อะไรนะ” ปริณหันกลับไปมองภรรยาสาวทันใด

“หนูอยากกินดอกกุหลาบค่ะ” อลิชาเงยหน้าขึ้นบอกสามีอย่างขอความเห็นใจ เพราะตอนนี้เธอมือไม้สั่น อยากจะเด็ดดอกกุหลาบที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนมาลิ้มลองรสชาติของมันซะเหลือเกิน

“นี่เราล้อพี่เล่นใช่ไหม” ปริณถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหู

“หนูพูดจริงๆ ค่ะ หนูอยากกิน กลิ่นมันหอมดี” อลิชาบอกพลางสูดดมกลิ่นหอมของดอกไมเข้าปอดลึกๆ

“กินไม่ได้จ้ะ มันอาจจะพ่นยาฆ่าแมลงเอาไว้” ปริณเดินเข้าไปดึงภรรยาออกมาจากดอกไม้แสนสวย พลางนึกไปถึงดอกกุหลาบที่เบ่งบาน อยู่หน้าบ้านพัก ราวๆ สิบกว่าดอก หายไปจนเหลือแต่กิ่งกับใบให้เชยชม‘พระเจ้า! คงไม่ใช่อลิซนะ’

“ฮึก...” อลิชาน้ำตาไหลเอ่อออกมาราวกับเขื่อนแตก เมื่อโดนสามีสั่งห้าม