ขอเกิดใหม่ เป็นภรรยาคุณชายโม่ นิยาย บท 1

ท้องฟ้ามืดลงแล้ว เซี่ยอันหรานกลับตาสว่างนอนทอดกายอยู่บนเตียง ไม่ว่าอย่างไรก็นอนไม่หลับ เธอเอามือข้างหนึ่งลูบหน้าท้องที่แบนราบของเธอ ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไปที่บริเวณข้างกาย แต่ก็สัมผัสได้แต่เพียงความเย็นเฉียบ

ถังรั่วชิว สามีของเธอ คืนนี้ก็ไม่กลับบ้านอีกเช่นเคย.....

ตอนนี้ลูกของเธอไม่อยู่แล้ว พ่อแม่เองก็ลาจากโลกนี้ไปแล้ว พี่ชายของเธอก็ถูกใส่ความจนถูกจองจำอยู่ในคุก คราวต่อไปก็คงจะเป็นตาของเธอ เซี่ยอันหรานกลัวเป็นอย่างมาก กลัวว่าสามีของเธอก็จะจากเธอไปเช่นกัน

คงจะไม่ได้เกิดอุบัติเหตุอะไรหรอกนะ ไม่อย่างงั้นแล้วทำไมถังรั่วชิวถึงไม่กลับบ้านติดต่อกันมาหลายคืนแบบนี้กัน

เซี่ยอันหรานรีบผุดลุกขึ้นนั่งทันที สภาพอากาศหนาวเสียจนจิตใจของเธอเริ่มเป็นกังวล จนทำให้ร่างกายของเธออดสั่นเทาไม่ได้ เธอสวมใส่รองเท้าด้วยความรีบร้อน คิดจะวิ่งลงไปที่ชั้นล่าง เพื่อให้คนใช้ โทรศัพท์ไปหาถังรั่วชิว ถามว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ปลอดภัยดีหรือเปล่า

แต่ว่าตอนที่เซี่ยอันหรานวิ่งไปถึงปากบันได ก็ได้ยินเสียงอันเย้ายวนเสียงหนึ่งดังขึ้นมา ปากของเธอก็ขยับออก คิดจะถามว่าใครกันที่เข้ามา แต่เธอก็กลับไม่ได้เอ่ยถามออกไป เพราะพลันได้ยินเสียงหัวเราะอันยั่วยวนของผู้หญิงขึ้น "รั่วชิงคะ อย่าทำแบบนี้สิ เธอยังอยู่ที่นี่อยู่นะ ฉันไม่อยากถูกเธอเจอเข้านะ"

"เสี่ยวเสี่ยว เธอไม่ต้องไปสนใจผู้หญิงคนนั้นหรอกนะ ตอนนี้ตระกูลเซี่ยน่ะถังแตกไปแล้ว ฉันไม่ต้องทนรับแรงกดดันจากตระกูลเซี่ยอีกต่อไปแล้ว แล้วก็ไม่ต้องฝืนกลั้นความรักที่มีต่อเธอ โชคดีที่เด็กในท้องของเธอก็ไม่อยู่แล้ว ไม่อย่างงั้นฉันคงต้องลงมือจัดการด้วยตัวเอง ผู้หญิงแบบนั้นจะไปเหมาะสมที่จะคลอดลูกของฉันได้อย่างไรกัน" เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา

เซี่ยอันหรานผงะด้วยความตกใจจนยืนอยู่กับที่ เลือดทั่วกายเย็นเฉียบแทบจะจับตัวเป็นก้อน เธอมองลงไปข้างล่าง ก็มองเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกที่ชั้นล่าง

ฝ่ายหญิงมีรูปลักษณ์ที่สวยงามหยาดเยิ้ม ส่วนฝ่ายชายก็ดูหล่อเหลา ถ้าหากว่าไม่ใช่ในสถานการณ์ตอนนี้ล่ะก็ เซี่ยอันหรานก็คงจะกล่าวชื่นชมต่อภาพที่งดงามนี้