ขอเกิดใหม่ เป็นภรรยาคุณชายโม่ นิยาย บท 2

"รั่วชิว ฉันกลัวจังเลยค่ะ........ เธอดูน่ากลัวมากเลย ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีกต่อไปแล้ว เดิมทีเธอก็ทำกับฉันแบบนี้ ตะคอกใส่ฉันทุกวัน ด่าฉันแบบนี้ทุกวัน ทำราวกับว่าฉันเป็นขี้ข้าอย่างไรอย่างนั้น" ฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่หลบอยู่ข้างหลังถังรั่วชิวมาโดยตลอดก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา ขอบตามีน้ำตารื้นออกมา

เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวคือมือที่สาม แต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวในขณะนี้กลับมีท่าทีที่ดูหวาดหวั่น มีสภาพราวกับว่าเป็นผู้ถูกกระทำที่น่าสงสาร

เซี่ยอันหรานโมโหจนหัวเราะออกมา เธอมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวแล้วหัวเราะอย่างเย็นเยียบ "ทำไมกัน ทำไมเซี่ยอันหรานคนนี้ถึงดูไม่ออกว่าเธอจะเสแสร้งทำตัวน่าสงสารแบบนี้กันนะ"

"เธอทำให้เสี่ยวเสี่ยวกลัวแล้วนะ!"

ถังรั่วชิวตะคอกใส่เซี่ยอันหรานเสียงดัง แล้วหันกลับมาปลอบขวัญฉู่เสี่ยวเสี่ยวอย่างอ่อนโยน "อย่ากลัวเลย มีฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน นังนั่นทำอะไรเธอไม่ได้หรอก"

ตอนที่ถังรั่วชิวหันหน้าไปนั้นเอง แววตาของเขาก็เปลี่ยนกลายเป็นหนักแน่นขึ้นมา เขาขมวดคิ้ว แล้วพูดอย่างกรุ่นโกรธกับเซี่ยอันหรานว่า "ไสหัวกลับไปที่ห้องของเธอซะ แรกเริ่มเดิมทีที่เธอทำกับเสี่ยวเสี่ยวเอาไว้ ที่ทำราวกับว่าเสี่ยวเสี่ยวเป็นคนใช้ ฉันจะยังไม่คิดบัญชีกับเธอ พรุ่งนี้พวกเราจะหย่ากัน ผู้หญิงแพศยาแบบเธอรีบไสหัวออกไปจากชีวิตฉันได้เลย!"

"ตอนแรกฉันทำกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวอย่างไรนะ? พอตอนนี้ฉันมาคิดๆ ดูอย่างละเอียดแล้ว ตอนแรกฉันก็ไม่ควรที่จะทำกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวแบบนั้นจริงๆ ด้วย"