ขอเกิดใหม่ เป็นภรรยาคุณชายโม่ นิยาย บท 3

เมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาภายในห้อง และตกกระทบลงบนร่างของเซี่ยอันหราน แสงอาทิตย์ในยามเช้าที่ให้ความอบอุ่นเล็กน้อยนั้นได้ปลุกให้เซี่ยอันหรานตื่นขึ้นมา

เซี่ยอันหรานรีบลืมตาขึ้นในทันที เพราะนึกว่าได้เห็นเข้ากับภาพใบหน้าอันน่ารังเกียจของถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยว แต่ว่าเซี่ยอันหรานกลับพบว่าตนเองอยู่ที่ตระกูลเซี่ย ได้กลับมาอยู่ในห้องที่เคยอาศัยอยู่ครั้งก่อนแต่งงาน

การตกแต่งภายในห้องเหมือนเมื่อหกปีที่แล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

หรือว่าเธอได้ย้อนเวลากลับมาเมื่อหกปีที่แล้ว นี่มันเป็นไปไม่ได้!

เซี่ยอันหรานรีบสวมใส่รองเท้า วิ่งไปยืนอยู่ที่ด้านหน้ากระจกและจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้ากระจก เซี่ยอันหรานผงะไปด้วยความตกใจ บนกระจกสะท้อนภาพหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความอ่อนเยาว์และงดงาม สิ่งนี้ทำให้เซี่ยอันหรานดวงตาเบิกโพลงไปด้วยความตกใจ

นี่เป็นตัวเธอเมื่อ 6 ปีที่แล้ว เป็นตัวเธอที่มีอายุเพียง 20 ปีเท่านั้น ผิวของเธอขาวนวลเนียน ผมยาวปล่อยให้สยายตามธรรมชาติอยู่ที่บริเวณหน้าอก เอวเล็กคอดกิ่ว และความโค้งนั้นทำให้ผู้คนต่างพากันหัวใจสั่นไหว

ปีนี้เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ครอบครัวรุ่งเรืองมีความสุข อีกทั้งยังสาวสวยอ่อนวัย ผิวไม่ได้แตกเป็นลวดลายเนื่องจากการตั้งครรภ์หรืออ้วนท้วมเลย พ่อแม่ของเธอยังไม่ได้เสียชีวิตเนื่องจากเหตุการณ์รถชน พี่ชายก็ยังไม่ได้ติดคุก เธอพึ่งจะได้รับผลสอบสัมภาษณ์จากบริษัทวงการบันเทิงหวาอวี่ ถังรั่วชิวยังคงเป็นเพียงแค่แฟนหนุ่มของเธอเท่านั้น เธอยังไม่ได้แต่งงานกับถังรั่วชิว ไอ้เศษเดนมนุษย์คนนั้น

ทั้งหมดพึ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้นเอง!

เธอ เซี่ยอันหราน กลับได้รับโอกาสอีกครั้งหนึ่ง! ในครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมให้พ่อแม่จากไปอย่างแน่นอน จะไม่ยอมให้พี่ชายถูกใส่ร้ายจนติดคุก และจะไม่ยอมให้ธุรกิจของครอบครัวต้องพังพินาศ เซี่ยอันหรานกำหมัดตัวเองแน่น จากนั้นก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วเดินออกจากห้องไป

พ่อแม่ของเซี่ยอันหรานตกแต่งห้องให้เป็นไปตามรูปแบบของตะวันตก บริเวณทางเดินถูกวางด้วยพรมราคาแพง การที่ได้กลับมาเดินบนพรมนี้อีกครั้งหนึ่งนั้นทำให้เซี่ยอันหรานมีความรู้สึกที่อัดแน่นจนสับสนไปหมด ครอบครัวที่ดีขนาดนี้ทำไมถึงได้พังพินาศไปแบบนั้นกันนะ

เมื่อมาครุ่นคิดในตอนนี้แล้ว เซี่ยอันหรานรู้สึกว่าเรื่องเคราะห์ร้ายทั้งหมดของตระกูลเซี่ยนั้นมีสาเหตุมาจากตัวเธอ ถ้าหากว่าเธอไม่ได้หลงรักถังรั่วชิว ทำให้พ่อแม่ของเธอต้องเข้าไปช่วยเหลือตระกูลถัง ตระกูลของพวกเขาก็จะไม่ต้องล้มละลายลงไปเพราะด้วยเหตุการเงินขัดสน พ่อแม่ของเธอก็จะได้ไม่ต้องประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางที่จะหาเงิน พี่ชายของเธอเองจะไม่ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือบริษัท แล้วไม่ระมัดระวังตัวจนตกหลุมพลางของคนอื่นแล้วต้องถูกใส่ความจนต้องติดคุกไป

ทั้งหมดล้วนแล้วแต่มีสาเหตุมาจากตัวเธอทั้งสิ้น เมื่อคิดได้ดังนี้ เซี่ยอันหรานจึงนิ่งชะงักอยู่ที่หน้าทางเข้าห้องรับประทานอาหาร เธอมีความรู้สึกที่ไม่กล้าไปพบหน้าคนในครอบครัวขึ้นมา

เซี่ยจวินและเซี่ยหมิงเซวียนมองเซี่ยอันหราน บนใบหน้าของพวกเขาเจือไปด้วยความขบขัน และแทบจะพูดออกมาพร้อมกันว่า "อันหรานถ้าไม่มีเรื่องอะไรล่ะก็ นอกพักอีกสักหน่อยก็ได้นะ"

เซี่ยจวินกล่าวจบ ก็มองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วขมวดคิ้วพลางกล่าวเสริมขึ้นมาว่า "ฉู่เสี่ยวเสี่ยวต่อไปนี้เองก็ไม่ต้องตื่นแต่เช้าขนาดนี้ก็ได้นะ"

เซี่ยหมิงเซวียนกลับไม่แม้แต่จะยอมมองฉู่เสี่ยวเสี่ยวเลยแม้แต่น้อย

เซี่ยอันหรานเอามือป้องปาก เกือบจะร้องได้ออกมาเสียงดัง เธอกลับได้พบกับภาพที่คนในครอบครัวของเธอทุกคนกลับมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง ครั้งที่แล้วที่เซี่ยอันหรานได้พบหน้าพ่อแม่ก็คือภายในห้องเก็บศพที่โรงพยาบาล และได้พบกับพี่ชายที่ศาล

ภาพที่ปรากฏนี้สำหรับเธอแล้วนั้น ช่างดูห่างไกลเสียเหลือเกิน ไกลมากเสียจนสามารถพบเจอได้แต่ในความฝันเท่านั้น เพราะว่าภาพนี้ช่างงดงามจนเกินไป จนถึงขนาดที่เจือจางความรู้สึกชิงชังที่ได้มาเจอกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวอีกครั้งหนึ่ง

เซี่ยอันหรานกลัวว่าคนอื่นจะสังเกตเห็นท่าทีที่ประหลาดของตน จึงรีบแสร้งทำท่าหาวออกไป แต่ก็ยากที่จะกลบเสียงอันสั่นเครือของตนเองได้ "หนู เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย ก็เลยตื่นสายแบบนี้"