ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 19

แม่บ้านจ้าวพยุงเฉินเสียนไปที่เตียงแล้วกล่าวว่า: “องค์หญิงมิต้องกังวลไปเพคะ แค่บ่าวแอบไปเทียบสูตรยาที่จวนก็จะทราบได้ว่ามีปัญหาตรงไหนแล้วเพคะ”

เพิ่งหันตัวกลับมา เฉินเสียนก็หลับตาพร้อมกับกล่าวอย่างเสียงแหบว่า: “มิจำเป็นหรอก ข้างในผสมหูจี้และถ่อยิ้งใช่หรือไม่?”

แม่บ้านจ้าวไม่มีความรู้เรื่องยา แต่ก็ยังพออ่านตัวหนังสือได้บ้าง พอนางดูส่วนผสมของยาแล้วนั้นก็ตกใจและกล่าวว่า: “องค์หญิงรู้ได้อย่างไรเพคะ? มียาสองตัวนี้จริงๆเพคะ”

เฉินเสียนกล่าวโดยไม่รู้ตัว: “ข้าลิ้มรสมันออกน่ะ” แค่พูดก็แปลกแล้ว เธอจะไปลิ้มรสยาสมุนไพรออกได้อย่างไงกันหรือว่าร่างนี้จะเรียนรู้เรื่องยาด้วยงั้นเหรอ?

แต่ที่แน่ๆเธอในโลกปัจจุบันไม่ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องยาสมุนไพรจีนเลยสักนิด ไอ้หูจี้และถ่อยิ้งอะไรนั่น มีสรรพคุณยังไงบ้างเธอเองก็ไม่ทราบเช่นกัน

แต่เฉินเสียนในตอนนี้กลับพูดออกมาได้อย่างคล่องแคล่ว เพียงแค่ค้นหาในสมองครู่เดียวก็สามารถทราบได้ทันทีว่ายาสมุนไพรสองชนิดนี้มีคุณสมบัติอย่างไร

อย่าว่าแต่คนนอกเลย แม้แต่เธอเองก็ยังดูถูกองค์หญิงร่างเดิมคนนี้ไปมากเหมือนกัน

เฉินเสียนตกใจอย่างเงียบๆ องค์หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่ร่างกายแข็งแรง แถมยังรู้เรื่องต่างๆไม่น้อย ใครเป็นคนสอนเธอกัน?

ยาที่หมอหลวงนำมาให้ครั้งนี้ ดื่มไปก็เป็นยาป้องกันครรภ์

แต่ถ้าหากผสมเจ้าหูจี้และถ่อยิ้งเข้าไปล่ะก็ ก็ยังคงเป็นยาป้องกันครรภ์

แต่ยาสองตัวนี้มันกลับมีคุณสมบัติทำให้ขับเลือดน่ะสิ หูจี้ก็มีฤทธิ์ร้อน อย่าว่าแค่หนึ่งเดือนเลย แค่เพียงใช้ยาตัวนี้ไปครึ่งเดือน ก็สามารถเสี่ยงต่อการแท้งได้แล้ว

แม่บ้านจ้าวเห็นปฏิกิริยาของเฉินเสียน ก็รู้ทันทีว่าหูจี้และถ่อยิ้งไม่ดีต่อร่างกายนางแน่

แม่บ้านจ้าวนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า: “คราวหน้าถ้าไปเตรียมยา บ่าวจะไม่เตรียมยาสองตัวนี้ให้แล้วเพคะ”

เฉินเสียนกล่าวอย่างใจเย็น: “มิจำเป็นหรอก ยาน่ะเจ้าก็เตรียมตามสูตรเลย เพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย ตั้งแต่พรุ่งนี้เจ้าไปย้ายหม้อต้มยามาไว้เรือนข้า รอให้ข้าแยกยาสองตัวนั้นออกก่อน เจ้าค่อยต้มยา

“เพคะ”

วันต่อมานางจ้าวก็ส่งยาไปมาท่ามกลางอากาศหนาวเย็น ยาก็เย็นไปบ้างแล้ว นางย้ายหม้อต้มยามาและต้มยาใกล้ๆเรือน

เฉินเสียนแยกหูจี้และถ่อยิ้งไว้ก่อนแล้ว หากทิ้งก็เสียดาย เลยบดแล้วเก็บไว้ ไม่แน่ว่าอาจได้ใช้งานในอนาคต

แต่แค่คิดไม่ถึงว่าอนาคตที่ว่านี้ จะมาได้ไวเช่นนี้

ร่างกายเฉินเสียนั้นบอบบาง ไม่นานนักก็มีอาการแพ้ท้องขึ้นมา และกินอะไรไม่ลงเลยทั้งวัน

สถานการณ์ตอนนี้ของเธอ จำเป็นต้องบำรุงจริงๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือหงส์พันปี