ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 6

สีหน้าของฉินหรูเหลียงดูแย่เอามากๆ ถ้าเขาจำไม่ผิด ตอนนั้นเขาบอกกับเฉินเสียนชัดเจนแล้วว่าเมื่อหลิ่วเหมยอู่แต่งเข้ามาแล้ว นางจะมีสถานะทัดเทียมกัน แต่ผ่านไปเพียงไม่นานนางกลับลืมเสียแล้ว!

ท่าทางที่ไม่ยอมอ่อนข้อแบบนี้ไม่ใช่ปัญหาเพียงอย่างเดียว สี่ผัวมองบ่าวสาวคำนับฟ้าดินใหม่อีกครั้ง

คราวนี้เฉินเสียนไม่ได้เข้ามาขัดขวาง นางเพียงแต่เฝ้ามองอย่างเงียบๆ ตลอดพิธี

ตามกฎแล้วหลังจากเสร็จสิ้นพิธีคำนับฟ้าดิน อนุภรรยาคนใหม่จะต้องทำพิธียกน้ำชาให้ภรรยาเอก

เฉินเสียนเพียงแค่รอจิบชาของนาง

สาวรับใช้เตรียมน้ำชาไว้เรียบร้อยแล้วและยืนรออยู่ข้างๆ

สี่ผัวตะโกนป่าวร้องว่า “เจ้าสาวทำพิธียกน้ำชาให้ภรรยาเอก—”

หลิ่วเหมยอู่ที่กำลังถือถ้วยน้ำชาหวาดกลัวจนไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า

เฉินเสียนเลิกคิ้ว ก่อนจะยิ้มและถามว่า “ทำไม กลัวข้าจะกินเจ้าหรือ”

หลิ่วเหมยอู่ขบริมฝีปากเบาๆ รังสีที่แผ่ออกมาจากตัวเฉินเสียนสร้างความหวาดกลัวได้ไม่น้อย

ฉินหรูเหลียงเอ่ยขึ้นมาอย่างทันท่วงทีว่า “ไม่ต้องทำพิธียกน้ำชาแล้ว”

เฉินเซียนจึงกล่าวว่า “ไม่ต้องแล้ว? หมายความว่าหลังจากนางแต่งเข้ามาแล้วจะต้องยกเลิกกฎทั้งหมดภายในครอบครัวงั้นหรือ นี่ใช่การแต่งอนุภรรยาที่ไหนกัน มันคือการแต่งพระเข้าบ้านต่างหาก”

เหลียนชิงโจวที่ยังคงกอดอกยืนอยู่เบื้องหลังฝูงชนเอ่ยขึ้นเรียบๆ ว่า “แม้ว่าภรรยาเอกของท่านแม่ทัพจะสิ้นไร้ความสามารถ แต่ถึงอย่างไรองค์จักรพรรดิก็พระราชทานงานแต่งให้เมื่อสามเดือนก่อนและพระราชทานยศเป็นองค์หญิง คงไม่มากเกินไปที่นายหญิงน้อยผู้นี้จะต้องคุกเข่าและยกน้ำชาให้ผู้เป็นภรรยาเอก”

ทันทีที่เขาเอ่ยออกมาทุกคนต่างก็คิดว่านี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ถ้าเหลิ่วเหมยอู่ทำไม่ได้ อาจจะไม่เป็นที่โปรดปรานและดูไม่ดีนักในสายตาของท่านแม่ทัพ

หลิ่วเหมยอู่มองไปที่ฉินหรูเหลียงอย่างเอาอกเอาใจและเอ่ยอย่างนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรค่ะท่านแม่ทัพ นี่คือสิ่งที่เหมยอู่ควรทำ”

โชคดีที่ก่อนหน้านี้นางไม่ลังเล มันอาจไม่คุ้มที่นางจะคุกเข่าลง

ฟังจากคำพูดของเหลียนชิงโจว นางจะต้องเสียใจมากถ้าไม่คุกเข่า

ทว่ายังไม่ทันที่หลิ่วเหมยอู่จะยื่นมือยกชาไปให้ เฉินเสียนก็เอื้อมมือมาคว้าถ้วยชาไปเสียก่อน

หลิ่วเหมยอู่ผงะไป ทันใดนั้นเฉินเสียนก็โยนถ้วยน้ำชาทิ้งต่อหน้านาง ถ้วยน้ำชาแตกกระจายและกระเด็นไปทั่วพื้น เสียงใสของมันดังกังวานชัดเจน

เฉินเสียนชี้ไปถ้วยเครื่องเคลือบบนพื้นอย่างใจเย็นและเอ่ยว่า “คุกเข่าเดี๋ยวนี้ และไปนำถ้วยชามาทำความเคารพข้าใหม่”