ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง นิยาย บท 6

ใบหน้าของหลงฮูหยินพลันเปลี่ยนไป ทันใดนั้นก็เงยหน้าจ้องนางตาเขม็ง นางยังมิทันเอ่ยวาจา หลงฉางเทียนก็เอ่ยด้วยเสียงเหี้ยมโหด “มารดาเจ้ามีอะไรต้องไปขอขมา? นางลำบากตรากตรำเลี้ยงดูเจ้าจนเติบใหญ่ แต่เจ้ากลับทำเช่นนี้กับนาง? คนเนรคุณไม่รู้ผิดชอบชั่วดี!”

“พวกท่านคืองูพิษ เหตุใดข้าจะเป็นคนเนรคุณไม่ได้?” หลงจ่านเหยียนยิ้มอย่างเยือกเย็น ยิ้มมุมปากขึ้นอย่างเสียดสี สายตากวาดมองผู้คนโดยรอบ ทุกคนในที่แห่งนี้ล้วนแต่รังเกียจนางไปจนถึงเหยียดหยามดูถูกนางอย่างถึงที่สุด แม้กระทั่งอนุภรรยาของหลงฉางอี้ก็ยังมองนางด้วยสายตาดูแคลนอย่างถึงที่สุดเช่นกัน

หลงจ่านเหยียนถอนหายใจในใจ ร้ายดีอย่างไรก็เป็นคุณหนูใหญ่ของจวนแม่ทัพ ผู้อาวุโสรายล้อม ก็ควรจะได้รับความรักความเอ็นดูอย่างถึงที่สุด เมื่อก่อนเจ้ามีชีวิตอย่างไรกันแน่เนี่ย? เกรงว่าคงไม่อาจเทียบได้แม้แต่บ่าวรับใช้สักคนเลยกระมัง?

นางเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ “ทว่า แม้ไทเฮาจะมีราชเสาวนีย์ แต่ข้าไม่รับราชเสาวนีย์ ข้าไม่…แต่ง!”

ทุกคนในห้องโถงผงะไปเพราะประโยคนี้ของนาง สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปในทันที

หลงฉางอี้เดินขึ้นมาด้วยความโมโหก่อนจะชี้หน้าพลางตะคอกใส่หลงจ่านเหยียน “แม่หนูเหยียน เจ้าอย่าได้คืบจะเอาศอก บิดาเจ้าเอาใจเจ้า กลั้นใจทุบตีเจ้าไม่ลง แต่ข้าในฐานะอา ใช่ว่าจะไม่กล้าลงโทษสั่งสอนเจ้า เข้าวังไปแล้วคนจะได้ไม่ต้องหัวเราะเยาะว่าจวนแม่ทัพเราขาดคนอบรมสั่งสอน!”

ประโยคนี้ แทบจะทำให้หลงจ่านเหยียนต้องหยุดทุกอย่างและปรบมือ ท่านพ่อเอาใจนาง? คนบ้านนี้ช่างเก่งนัก กลับผิดเป็นถูกกลับดำเป็นขาวเก่งจริง ๆ!

หลงจ่านเหยียนปรายดวงตาหงส์ขึ้น สายตาเย็นเย็นเยียบเฉียบคม เดิมหลงฉางอี้กำลังถลึงตาจ้องอีกฝ่าย ใบหน้าเดือดดาลเต็มที คอยเพียงหลงจ่านเหยียนเปล่งวาจาต่ำช้าหยาบคายออกมาอีกครั้งเดียวเขาก็จะเข้าไปตบหน้านางทันที ทว่าเมื่อได้สบสายตาเยือกเย็นเคร่งขรึมคู่นั้นของนาง เขากลับหวั่นเกรงขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

เขารีบตั้งสติทันที พลางนึกถากถางตนเองอยู่ในใจ นางเด็กชั้นต่ำคนนี้จะไปมีอำนาจบารมีอะไร? ก็แค่คิดว่าตนเองเป็นฮองเฮา แค่จิ้งจอกอาศัยบารมีเสือเท่านั้น ขณะที่กำลังจะเอ่ยปากตำหนิ กลับได้ยินเสียงคนเปร่งเสียงดังมาจากนอกประตู “ฮูหยินผู้เฒ่ามาแล้ว!”

ทุกคนต่างมีสีหน้าตื่นตัวขึ้นมา ฮูหยินผู้เฒ่าหลง เป็นฮูหยินยศเก้ามิ่งขั้นสองซึ่งได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์จากฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เมื่อปีก่อนนั้นนางเคยร่วมศึกสงครามกับแม่ทัพหลงผู้เฒ่า สร้างคุณูปการทางการทหารไว้ ในบรรดาสตรีบรรดาศักดิ์ทั้งหมด นับว่ามีชื่อเสียงเลื่องลือโดดเด่น แม้กระทั่งฝ่าบาทและไทเฮายังเคารพนับถือ

หลายปีที่ผ่านมานี้ฮูหยินผู้เฒ่าแทบไม่ได้จัดการงาน แยกไปอาศัยอยู่ในมุมหนึ่งอย่างสันโดษ สงบจิตใจสวดภาวนาไหว้พระ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน