ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 23

หลังจากที่ฝู้เฉิงหยุนทำตัวนิ่งขึ้นแล้ว เซี่ยเชียนเกอก็นั่งอยู่ด้านข้าง เปิดดูชื่อเมนูที่น่าสะอิดสะเอียนพวกนั้น เปิดดูได้เพียงแค่หน้าเดียว เซี่ยเชียนเกอก็ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอพูดกับพนักงานบริการว่า "เอาน้ำซุปร้อนมาให้ฉันหม้อหนึ่งค่ะ"

เงียบสักพัก เซี่ยเชียนเกอก็พูดเสริมว่า "เอาแบบที่เพิ่งออกจากหม้อร้อนนะคะ"

"รสนิยมของพี่สะใภ้หนักดีนะครับเนี่ย"

น้ำซุปร้อนที่เพิ่งออกจากหม้อ ดื่มลงไปแล้วจะไม่โดนลวกตายหรือไง?

เซี่ยเชียนเกอไม่ได้ตอบกลับคำพูดของฝู้เฉิงหยุน เธอปิดเมนูลงแล้วยื่นให้กับฝู้เฉิงหยุน "นายสั่ง"

ฝู้เฉิงหยุนรับมาด้วยรอยยิ้ม แล้วสั่งชื่อเมนูที่น่าสะอิดสะเอียนไปหลายอย่าง จากนั้นก็สั่งให้พนักงานออกไป จากนั้นประมาณสิบนาที อาหารทุกอย่างที่เซี่ยเชียนเกอและฝู้เฉิงหยุนสั่งก็ถูกนำมาเสิร์ฟ พนักงานบริการเสิร์ฟอาหารหมดแล้ว ฝู้เฉิงหยุนก็สั่งว่า "ล็อกประตูด้วยครับ"

นี่คือความสนุกของทุกคู่รัก พนักงานบริการเข้าใจได้ในทันที

แต่เซี่ยเชียนเกอกลับไม่เข้าใจ

ฝู้เฉิงหยุนล็อกประตูคิดอยากจะทำอะไร?

เขาอยากจะตายอยู่ในนี้แล้วไม่มีคนช่วยเก็บศพ?

ช่วงเวลาต่อมา ฝู้เฉิงหยุนเอาแต่มอมเหล้าเซี่ยเชียนเกอ แต่เขามอมเหล้าเซี่ยเชียนเกอติดต่อกันมาสามขวดแล้ว เซี่ยเชียนเกอก็ยังไม่เมา แต่กลับเป็นฝู้เฉิงหยุนที่เมาจนเบลอไปแล้ว เขาเรอแก๊สเหล้าออกมาหนึ่งที "ฉันไม่เพียงคอแข็งเท่านั้น แต่วิธีการทรมานคนก็ดีมากด้วยเช่นกัน น้องชายอยากจะลองหน่อยมั้ย?"

ฝู้เฉิงหยนเมาจนแยกทิศทางไม่ออกไปนานแล้ว เมื่อได้ยินเซี่ยเชียนเกอพูดอย่างนี้ จึงเข้าใจผิดว่าเธอคิดอยากจะทำอะไรกับเขาสักหน่อย ฝู้เฉิงหยุนจึงลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก "เอาสิ พวกเรามาลองกัน"

ฝู้เฉิงหยุนเดินเข้าหาเซี่ยเชียนเกออย่างโซซัดโซเซ มุมปากของเซี่ยเชียนเกอยกยิ้มสมเพชขึ้น เธอเตะฝู้เฉิงหยุนอย่างแรงไปทีหนึ่ง ฝู้เฉิงหยุนล้มลงกับพื้นเสียงดังปึง เขาอยากจะพยายามลุกขึ้น แต่เขากลับลุกไม่ขึ้นเพราะร่างกายไร้เรี่ยวแรง

เซี่ยเชียนเกอมองดูน้ำซุปบนโต๊ะที่ยังมีไอร้อนอยู่ เธอหยิบขึ้นมาแล้วไปนั่งย่ออยู่ที่ข้างตัวฝู้เฉิงหยุน "เมื่อกี้กินข้าวกับน้องชาย ฉันได้รู้มาว่าปากนี้ของน้องชายพูดจาหวานหยดย้อยเก่งมากๆ แต่ว่า ฉันเป็นพี่สะใภ้ของแก การที่นายใช้น้ำเสียงเจ้าชู้แบบนั้นพูดจากับฉัน ฉันเกลียดมากๆ ดังนั้น..."

เซี่ยเชียนเกอบีบแก้มของฝู้เฉิงหยุนไว้ "ฉันจะช่วยนายล้างปากเอง"

"อึก!"

น้ำที่ร้อนจัดถูกเซี่ยเชียนเกอบังคับกรอกใส่ปากของฝู้เฉิงหยุน ดวงตาของฝู้เฉิงหยุนเบิกโพลง ความเจ็บปวดจากความร้อน ทำให้ฝู้เฉิงหยุนหายเมาในทันที เขาตะเกียกตะกายอยู่ในมือของเซี่ยเชียนเกอ คิดอยากจะผลักเซี่ยเชียนเกอทิ้ง แต่เซี่ยเชียนเกอกลับใช้ขากดทับซี่โครงของเขาไว้

เซี่ยเชียนเกอพูดเตือนอย่างเย็นชา "น้องชายอย่าได้ขยับมั่วนะ คนอย่างพี่สะใภ้ออกแรงหนักเบาไม่ถูก ถ้าหากว่านายขยับตัวรุนแรงมากไป ซี่โครงของแกถูกฉันกดทับจนหักนายก็อย่าได้มาโทษฉันล่ะ"

ปากของฝู้เฉิงหยุนถูกน้ำซุปที่ร้อนจัดลวกจนเกิดแผลพุพองขึ้นมาแล้ว คอของเขาเองก็ถูกลวกจนเสียงหาย ในวินาทีนี้ ฝู้เฉิงหยุนนอกจากสามารถใช้สายตามาแสดงออกถึงความเกลียดชังต่อเซี่ยเชียนเกอแล้ว เขาก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้อีกเลย

ไม่นาน น้ำซุปร้อนถ้วยหนึ่งก็ใกล้หมดแล้ว

เซี่ยเชียนเกอโยนถ้วยลงบนพื้นอย่างไม่พอใจ เธอตบแก้มของฝู้เฉิงหยุนอย่างกับปีศาจน้อย "น้องชาย นายอย่าได้ใช้ดวงตากลมโตของแกถลึงตาใส่พี่สะใภ้นะ เพราะว่าคนอย่างพี่สะใภ้ มีความชอบอย่างหนึ่งนั่นก็คือฉันชอบควักลูกตาล่ะ"

ฝู้เฉิงหหยุนได้ยิน แล้วยังจะกล้าหรอ?

เขารีบหลับตาลงอย่างแน่นหนา เซี่ยเชียนเกอพยักหน้าอย่างพอใจ "แบบนี้สิถึงจะถูก นายเชื่อฟังแบบนี้แต่แรก ก็คงจะไม่ทำให้พี่สะใภ้ของแกโมโหหรอกถูกมั้ย?"

เซี่ยเชียนเกอปล่อยแก้มของฝู้เฉิงหยุน เธอลุกขึ้นยืน "น้องชาย นายรู้มั้ยว่าทำไมวันนี้พี่สะใภ้ถึงตอบตกลงมากินข้าวกับนาย?"

ฝู้เฉิงหยุนไม่ได้ลืมตา และก็ไม่ได้พูดอะไร

เซี่ยเชียนเกอยกเท้าขึ้น แล้วเตะฝู้เฉิหยุนอย่างแรง "พูดสิ!"

ฝู้เฉิงหยุนเจ็บจนเบิกตาโต เขาส่ายหน้าอย่างโกรธแค้น แสดงออกว่าตัวเองไม่รู้ เซี่ยเชียนเกอพูดยิ้มๆว่า "นายไม่รู้ก็ไม่เป็นไร พี่สะใภ้บอกเหตุผลให้นายฟังได้ เพราะว่า ฉันอยากจะสอนนายเป็นคน เย่หยิ่งเป็นลูกน้องของฝู้อวี้สิง ฝู้อวี้สิงเป็นสามีของฉัน ดังนั้นเย่หยิ่งก็ถือเป็นลูกน้องของฉันเหมือนกัน ที่ขอฉันมีคำพูดหนึ่งพูดว่า ตีหมาต้องดูเจ้าของ ดังนั้นแล้ว นายรังแกคนของฉัน ถ้าหากว่าฉันไม่ช่วยเขารังแกคืน ก็คงจะไม่เหมาะใช่มั้ยนะ?"

ฝู้เฉิงหยุนจ้องเซี่ยเชียนเกออย่างหวาดกลัว สีหน้านั้นเหมือนกับกำลังถามว่าเซี่ยเชียนเกอคิดอยากจะทำอะไรเขา

เซี่ยเชียนเกอย่อตัวลงข้างกายฝู้เฉิงหยุนอีกครั้ง เธอจับแขนของฝู้เฉิงหยุนแล้วถามว่า "เมื่อกี้ นายใช้มือข้างนี้ผลักเย่หยิ่งใช่มั้ย?"

ฝู้เฉิงหยุนส่ายหน้าอย่างหนัก

เซี่ยเชียนเกอส่งเสียงอ้อตอบรับ "ในเมื่อนายไม่ได้ใช้มือข้างนี้ผลักเย่หยิ่ง อย่างนั้นก็คือใช้มือข้างนี้ผลักใช่มั้ย?"