ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 43
สรุปบท บทที่ 43 ตรงไหนที่ทำให้เธอโกรธนะ?: ข้ามมิติมาหารัก
สรุปตอน บทที่ 43 ตรงไหนที่ทำให้เธอโกรธนะ? – จากเรื่อง ข้ามมิติมาหารัก โดย หนานกวาโจว
ตอน บทที่ 43 ตรงไหนที่ทำให้เธอโกรธนะ? ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง ข้ามมิติมาหารัก โดยนักเขียน หนานกวาโจว เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ดูเหมือนว่า จะปล่อยฝู้อวี้สิงเอาไว้ไม่ได้แล้ว
ถ้าให้มันมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไป หล่อนกับเฉิงหยุนคงไม่ต้องนึกถึงวันที่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสบายเป็นแน่
สีหน้าที่ดูดุร้ายและอำมหิตของแม่ฝู้ ทำให้พยาบาลที่ตรวจร่างกายเธออยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวจนตัวสั่น คนไข้คนนี้สายตาน่ากลัวจนแทบจะทำให้คนกลัวเตลิด
เพียงชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไป
เมื่อใกล้จะถึงยามราตรี เซี่ยเชียนเกอก็ได้เอายาสมุนไพรที่ผู้อำนวยการส่งมาให้ ทำเป็นเม็ดยาให้เด็กน้อย เมื่อเธอทำเสร็จแล้ว ก็ส่งไปให้เด็กชายที่รักษาตัวอยู่ในห้องผู้ป่วยวิกฤติ เมื่อเห็นว่าบนร่างของเด็กชายตัวน้อย เสียบไปด้วยเครื่องมือต่างๆ เซี่ยเชียนเกอก็อดไม่ได้ที่จะป้อนยาเข้าไปในปากทารกด้วยความสงสาร
ถ้าลูกที่เพิ่งเกิดใหม่ยังดูไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ ใบหน้ายังคงมีรอยย่น แถมตัวยังเป็นสีแดง แต่ถึงอย่างนั้นเซี่ยเชียนเกอกลับรู้สึกใจอ่อน เธอยิ้มให้กับทารกอย่างอ่อนโยน: " เด็กน้อย หลังจากกินยาของฉันแล้ว เธอก็จะเติบโตมาอย่างแข็งแรงนะ "
" เชียนเกอ "
มือที่เซี่ยเชียนเกอกำลังสัมผัสลงไปที่ตัวทารกชะงักไว้กลางอากาศ เธอหันไปมองก็เห็นว่าเจียงฮ่านที่เรียกชื่อเธอนั้นยืนอยู่ไม่ไกล ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มก็หุบลงไม่เหลือ
ท่าทีและใบหน้าที่ดูเย็นชานั้น มันทำให้เจียงฮ่านไม่รู้เลยว่า ตัวเองไปทำอะไรให้เธอโกรธตอนไหน
" เชียนเกอ ฉันได้ยินพยาบาลพูดว่าเธออยู่ที่นี่ ฉันก็เลยมาหาเธอ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอหน่อย ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอออกมาได้หรือเปล่า มาคุยกับฉันหน่อยนะ? "
เซี่ยเชียนเกอเดินตรงดิ่งออกไปจากห้องผู้ป่วยวิกฤติ ใบหน้าที่เย็นชาของเธอ ไม่แม้แต่จะสบตาเจียงฮ่าน แล้วเดินผ่านเขาออกไป เจียงฮ่านเดินตามออกไปด้วยความอึดอัด: " เชียนเกอ วันนี้ที่ฉันมาหาเธอ เพราะอยากจะกล่าวขอบคุณ ขอบคุณที่เธอช่วยฉัน แล้วยังแบกรับผลทั้งหมดที่ตามมาแทนฉันด้วย "
ที่เธอทำมันไม่ได้เป็นเพราะทำเพื่อเขา เธอทำเพื่อเจ้าของร่างเดิมต่างหาก
ถึงแม้จะเป็นแค่ครั้งเดียว
เธอภาวนาว่าเจียงฮ่านจะไม่คิดเป็นตุเป็นตะ และไม่อยากให้เข้าใจผิด
เซี่ยเชียนเกอชะงักฝีเท้า หันหน้ามาชายตามองเจียงฮ่าน: " ที่วันนี้ฉันทำแบบนี้ ไม่ใช่เป็นเพราะว่าฉันช่วยนาย แต่เป็นเพราะช่วยโรงพยาบาล ในขณะเดียวกันฉันก็ได้ช่วยเซิ่งเย่ อันที่จริงถ้าเรื่องของนายแพร่ออกไป โรงพยาบาลและเซิ่งเย่เองก็ได้รับผลกระทบเหมือนกัน"
"แต่ในฐานะที่ฉันก็เป็นส่วนนึงของโรงพยาบาลและเซิ่งเย่ ฉันคิดว่าตัวเองควรจะทำอะไรบ้าง ดังนั้นนายเข้าใจผิดด้วยค่ะ ว่าเป็นเพราะนายฉันเลยยอมช่วย "
เมื่อเซี่ยเชียนเกอพูดคำพวกนั้นออกมา เจียงฮ่านก็ยิ่งรู้สึกกู๊ดอัดมากกว่าเดิม
" เชียนเกอ ไม่รู้ทำไม ฉันมักจะรู้สึกว่า ตั้งแต่หลังจากสถานีตำรวจครั้งนั้น เธอก็เหมือนมีเรื่องผิดใจอะไรกับฉันบางอย่าง ฉันไม่เข้าใจ ว่าฉันทำอะไรให้เธอโกรธกันแน่? "
ทำอะไรให้เธอโกรธงั้นเหรอ?
เขาช่วยเซี่ยหาน ก็เลยทำให้เธอโกรธ
เซี่ยเชียนเกอพูดจาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง: " ถ้านายยังไม่รู้ว่าตรงไหนที่ทำให้ฉันโกรธ นายก็คงเป็นคนที่มีตาหามีแววไม่จริงๆ นั่นแหละ "
" เชียนเกอ ฉันมันคนโง่มากจริงๆ "
" นายรู้ตัวก็ดี "
เจียงฮ่าน: " ..... "
" เชียนเกอ "
ในขณะที่เจียงฮ่านกำลังเหม่อลอย เซี่ยเชียนเกอก็ได้เดินผ่านเจียงฮ่านไปเสียแล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เธอควรจะกลับบ้าน ไปอยู่ดูแลฝู้อวี้สิง เพราะเวลาของเธอไม่ควรเสียไปกับการปรากฏตัวของเจียงฮ่าน
" เชียนเกอ มันใช่เหตุผลที่ฉันไปสถานีตำรวจเพื่อช่วยเซี่ยหานหรือเปล่า เธอถึงโกรธฉัน? "
เซี่ยเชียนเกอไม่ได้ตอบ ยังคงเดินหน้าต่อไป
เจียงฮ่านก็หันไปอธิบายกับเซี่ยเชียนเกอ: " เชียนเกอ ที่ฉันไปเป็นพยานให้กับเซี่ยหานที่สถานีตำรวจ เป็นเพราะฉันไม่ได้ถูกหล่อนลักพาตัว ฉันไม่อยากให้เรื่องที่มันเกี่ยวกับฉันไปเกี่ยวพันกับคนบริสุทธิ์ แล้วอีกอย่างนะเชียนเกอ ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่ทำไมเธอถึงต้องไปใส่ความเซี่ยหานด้วย "
" เชียนเกอ ทำไมเธอถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ? "
" เชียนเกอ "
เซี่ยเชียนเกอถูกเจียงฮ่านรังควานจนคิ้วสวยนั้นขมวดแน่น: " หุบปาก! "
ถึงแม้ภายในใจของเย่หยิ่งจะร้อนใจมาก แต่ท่าทีของท่านเก้ากลับไม่ดูร้อนใจเลยสักนิด จะสั่งให้ไปสืบเรื่องราวของเจียงฮ่านกับคุณนายไหม ท่านเก้าออกคำสั่งสักทีสิ
" ท่านเก้า เรื่องที่เกี่ยวกับคุณนายและเจียงฮ่าน จะให้ผมไปซื้อมั้ยครับ? "
" ฉันอยากฟังจากปากเธอเอง "
เรื่องพรรค์นี้ คุณนายคงจะบอกท่านเก้าก่อนอยู่หรอ?
เย่หยิ่งอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ก็เห็นเข้ากับเซี่ยเชียนเกอที่วิ่งหุนหันกลับมาจากข้างนอก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อและเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ฝู้อวี้สิง: " ขอโทษทีนะฝู้อวี้สิง ฉันกลับมาช้าไปหน่อย ที่จริงฉันอยากจะโทรบอกคุณ แต่พอดีแบตฉันหมด "
" คุณกินข้าวหรือยังล่ะ? "
พอเซี่ยเชียนเกอกลับมา ก็รีบขอโทษฝู้อวี้สิงก่อน แล้วยังใส่ใจฝู้อวี้สิงว่ากินข้าวหรือยังด้วย นี่มันจะเป็นภรรยาที่เพอร์เฟคจริงๆ ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าก่อนหน้านี้ไม่นาน คุณนายเพิ่งจะอยู่กับเจียงฮ่านแท้ๆ
ใช่เลย ภาพที่เซี่ยเชียนเกอกับเจียงฮ่านอยู่ด้วยกันนั้น ได้ถูกเย่หยิ่งเห็นหมดแล้ว เพราะฝู้อวี้สิงเห็นว่าดึกแล้วแต่เซี่ยเชียนเกอยังไม่กลับมา จึงให้เย่หยิ่งไปรับ แต่สุดท้ายคนก็ไม่ได้รับกลับ แต่กลับให้เขาเห็นฉากสองคนอยู่ด้วยกันนั้นแหละ
จากนั้น เย่หยิ่งก็ไปถามกับพยาบาล เกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ของเซี่ยเชียนเกอและเจียงฮ่าน พอถามก็รู้สึกแย่แล้ว คนทางโรงพยาบาลรู้ว่าเซี่ยเชียนเกอแอบชอบเจียงฮ่าน จนกระทั่งวันนี้ เพื่อที่จะไม่ให้เจียงฮ่านโดนไล่ออก เธอจึงยอมชดใช้ความผิดทั้งหมดของเขา
ผู้หญิงคนหนึ่ง ทำเพื่อผู้ชายคนหนึ่งขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องแอบรักชายที่ว่านั่นแน่
แต่เซี่ยเชียนเกอก็พูดอยู่หยกๆ ว่ารักท่านเก้า ตอนนี้เย่หยิ่งชักจะเริ่มสงสัยแล้วเรื่องที่เซี่ยเชียนเกอมีใจให้ท่านเก้าแล้ว
เพราะเขารู้สึกว่าความรักที่เซี่ยเชียนเกอมีต่อเจียงฮ่านงั้นคือรักแท้ แต่มีต่อท่านเก้านั้นมันไม่ใช่นะ แต่ดูๆ แล้ว ท่านเก้าเองก็เหมือนจะเชื่อใจเซี่ยเชียนเกอมาก เลยอยากจะฟังคำอธิบายจากปากของเซี่ยเชียนเกอเอง แต่เรื่องที่ท่านเก้าถูกสวมเขา เซี่ยเชียนเกอจะพูดออกมาจากปากตัวเองได้ยังไง?
อันที่จริง ถ้าเธอเป็นคนเริ่มพูดเอง ก็เหมือนโดดลงหลุมที่ตัวเองขุดไว้? หรือรอให้ท่านเก้าเฉดหัวเธอเอง?
เซี่ยเชียนเกอ: " ...... "
" ฝู้อวี้สิง วันนี้ที่โรงพยาบาลเกิดเรื่องนิดหน่อย ฉัน..... "
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติมาหารัก
เมื่อไหร่จะอัพ ตอนต่อไป....รออ่านอยู่น้าาาาาาา...