ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 45

ตอนรุ่งสาง

เซี่ยเชียนเกอตื่นขึ้นจากอ้อมกอดฝู้อวี้สิง เธอขยี้ตาด้วยความสะลึมสะลือ แต่ก็พบว่าข้างกายตนไม่มีตัวเขาอยู่ เซี่ยเชียนเกอจึงรีบลุกขึ้นจากที่นอนล้างหน้าแปรงฟัน พอลงมาชั้นล่าง ก็ไม่เจอฝู้อวี้สิง เซี่ยเชียนเกอจึงถามพ่อบ้านด้วยความแปลกใจ: " พ่อบ้าน ฝู้อวี้สิงล่ะ? "

" ท่านเก้ามีธุระที่บริษัทครับ ตั้งแต่หัวเช้า เย่หยิ่งก็ไปส่งท่านเก้าที่บริษัท แต่ก่อนไป ท่านเก้าให้ผมกำชับคุณนายว่าอย่าลืมกินข้าวเช้า แล้วการฝังเข็มในวันนี้ให้เลื่อนไปตอนกลางคืนแทน เพราะช่วงกลางวันเขาไม่ว่างครับ "

งานที่บริษัทยุ่งขนาดนั้นเลยเหรอ?

เซี่ยเชียนเกอส่งเสียงตอบรับ แล้วเดินมายังโต๊ะอาหาร จากนั้นก็นั่งกินข้าวเช้าคนเดียวเงียบๆ เมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว เซี่ยเชียนเกอก็ให้คนขับรถส่งตัวเองที่มหาวิทยาลัยเซิ่งเย่

วันนี้ที่มหาวิทยาลัยเซิ่งเย่งั้นครึกครื้นมาก

ได้ยินว่ามีผู้กำกับชื่อดังมายังคณะนิเทศ เพื่อจะหานางเอกกับตัวประกอบสำหรับภาพยนตร์เรื่องใหม่ เราบรรดาผู้คนที่มีความฝันอยากเป็นนักแสดง ต่างก็มารวมตัวกันอยู่นอกประตูคณะนิเทศ เพื่อดูผู้กำกับเลือกนางเอกและเหล่าตัวประกอบในภาพยนตร์เรื่องใหม่

เซี่ยเชียนเกอไม่ได้สนใจอะไร เธอเดินกลับเข้าไปในห้องเรียนคนเดียว และนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ

เซี่ยเชียนเกออ่านหนังสือและเหม่อลอย ขนาดนั้นเองโทรศัพท์ของเธอที่วางอยู่ด้านข้าง ก็ดังขึ้นมา เซี่ยเชียนเกอเหลือบไปดูก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก เซี่ยเชียนเกอรับสายด้วยความมึนงง: " สวัสดีค่ะ อยากทราบว่าคุณคือ... "

เซี่ยเชียนเกอยังไม่ทันจะได้พูดจบ อีกฝ่ายก็มีเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งพูดออกมา: " ตอนนี้ฝู้อวี้สิงอยู่ที่บริษัท แล้วถูกผู้ถือหุ้นทั้งบริษัทบีบให้ออกจากตำแหน่ง คุณท่านฝู้ ตอนนี้โมโหจนถูกส่งไปที่โรงพยาบาล ถ้าคุณไม่อยากให้เกิดเรื่องกับฝู้อวี้สิงก็รีบมาที่บริษัทซะ "

เมื่ออีกฝ่ายพูดจบก็วางสายไปดื้อๆ

ถึงแม้เซี่ยเชียนเกอจะไม่รู้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นจริงหรือหลอกกันแน่ แต่หากเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องฝู้อวี้สิงแล้ว เซี่ยเชียนเกอล้วนนับว่าเป็นเรื่องสำคัญ เธอโยนหนังสือในมือทิ้ง จากนั้นก็คว้ากระเป๋า แล้ววิ่งออกจากห้องเรียนไปด้วยความเร็วเท่าที่จะทำได้

เพราะว่าคณะแพทย์และคณะนิเทศอยู่ตึกเดียวกัน ทำให้ทางออกถูกกลุ่มนักเรียนที่มามุงดูผู้กำกับเลือกนักแสดงบางไว้หมดแล้ว

เป็นเพราะฝู้อวี้สิงมันกำลังตกอยู่ในอันตราย จึงทำให้เซี่ยเชียนเกอนิ่งดูดายได้ต่อไปไม่ได้ เธอตะคอกไปยังกลุ่มนักศึกษาที่ยืนขวางอยู่ว่า: " หลบทางให้ฉันเดี๋ยวนี้! "

เสียงของเซี่ยเชียนเกองั้นดังมาก เลยทำให้เธอเป็นจุดรวมสายตาของทุกคน รวมทั้งผู้กำกับที่กำลังเลือกนางเอกอยู่ในห้องเรียนนั้นด้วย เขาลุกขึ้นมามองเซี่ยเชียนเกอที่กำลังถูกกลุ่มนักศึกษาขวางทางอยู่ นัยน์ตาก็เป็นประกาย นักศึกษาหญิงคนนี้หน้าตาดีเลยทีเดียว

ทั้งดูสุขุมงดงาม และสวยจนยากจะบรรยาย

ไหนจะสายตาที่ดุร้ายนั่น โดยรวมช่างเหมาะสมกับการเป็นนางเอกในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขาเหลือเกิน

เหล่านักศึกษาต่างมองที่เซี่ยเชียนเกอเป็นตาเดียว จากนั้นก็ละสายตาและมุงกันบังทางออกของเซี่ยเชียนเกอเช่นเดิม เซี่ยเชียนเกอหมดความอดทนแล้ว เธอแทบอยากจะลงไม้ลงมือกับกลุ่มนักศึกษาพวกนี้ให้หลบไป แต่ก็นึกได้ถึงกฎของมหาวิทยาลัย เซี่ยเชียนเกอจึงอดใจที่จะไม่ทำอะไรมุทะลุ

เธอยืนอยู่ด้านข้าง จากนั้นตาก็มองไปที่ชั้นของตึก ชั้นสอง เธอคงใช้วิชาตัวเบาได้ ราคารก็มีต้นไม้เป็นฐานอยู่ต้นหนึ่ง ถ้าเธอโดดลงไปคงจะไม่เป็นอะไร

พอเซี่ยเชียนเกอคิดถึงตรงนี้แล้ว ก็พลิกตัวยืนบนชั้นสอง จากนั้นก็กระโดดลงไปท่ามกลางสายตาที่จ้องมองของทุกคน

ราวกับว่าเวลาในตอนนั้นหยุดนิ่ง นักศึกษาทุกคนต่างเอามือกุมปากและร้องกรี๊ดออกมา: " เซี่ยเชียนเกอกระโดดตึก! "

" กรี๊ด!เซี่ยเชียนเกอกระโดดตึกลงไปแล้ว! "

" ใครก็ได้มาช่วยที "

ในตอนนี้ ณ ที่ประชุม บรรยากาศช่างมาคุ

ฝู้อวี้สิงนั่งอยู่บนรถเข็น และถูกผู้ถือหุ้นล้อมเอาไว้ด้านข้าง: " อวี้สิงไม่ใช่ว่าพวกลุงรังเกียจเธอหรอกนะ แต่ประเด็นก็คือเรื่องของเธอในครั้งนี้ มันออกจะเกินไปหน่อย ในฐานะที่เป็นประธาน เธอเหมาะกับหน้าที่นี้แต่สำหรับการเป็นลูกชายและยังเป็นพี่ใหญ่อีก เธอคิดว่าสิ่งที่เธอทำนั้นมันเหมือนหมูเหมือนหมาไหม! "

" แล้วอีกอย่าง ฉันได้ยินแม่เธอบอกว่า มีคนมากมายที่พยายามจะตามฆ่านาย เพื่อความปลอดภัยของชีวิตนายและความปลอดภัยของทุกคนในบริษัท พวกเราแนะนำให้นายสละตำแหน่งประธาน แล้วให้เฉิงหยุนขึ้นแทนซะ "

" ตอนนี้ ผู้ถือหุ้นอย่างเราทุกคนขอโหวตใน ณ ที่นี้ว่า พวกเราจะปลดนายออกจากตำแหน่งประธาน แล้วแต่งตั้งให้เฉิงหยุนเป็นผู้ดำรงตำแหน่งท่านประธานคนใหม่ของฝู้ซื่อกรุ๊ปแทน "

ฝู้อวี้สิงที่นั่งอยู่บนรถเข็น ไม่พูดไม่จาสักคำ

เย่หยิ่งที่ยืนอยู่ข้างฝู้อวี้สิง โมโหจนแทบทนไม่ไหว: " ตั้งแต่หลังจากที่ท่านเก้างั้นดำรงตำแหน่งประธานบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปมา ก็ทำให้บริษัทมีผลกำไรตั้งเท่าไหร่ ในใจของพวกคุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ? ในตอนนี้เพียงแค่พวกคุณฟังคำของคุณหญิงไม่กี่คำ ก็คิดจะปลดท่านเก้า ในไม่ช้าเป็นเพราะการตัดสินใจที่โง่เขลาของพวกคุณ จะทำให้ฝู้ซื่อกรุ๊ป ถูกทำลายด้วยน้ำมือของฝู้เฉิงหยุน! "

คนสนิทของแม่ฝู้โพล่งขึ้นมาว่า: " ฝู้เฉิงหยุนก็เป็นทายาทของตระกูลฝู้ แล้วอีกอย่างเขามีแขนขาสมประกอบ ใครจะไปเหมือนฝู้อวี้สิง ตาบอดแถมขายังพิการอีก ต่อให้เขาบริหารบริษัทอย่างดี แล้วมันเป็นยังไงล่ะ? ตอนนี้เขาถูกคนตามฆ่า คนรอบตัวที่เกี่ยวข้องกับเขาก็จะถูกตามฆ่าด้วยเช่นกัน พวกเราไม่อยากตาย ดังนั้นต้องเปลี่ยนประธานเท่านั้น "

เย่หยิ่งตอบโต้โดยไม่อ่อนข้อ: " การที่ท่านเก้างั้นถูกคนตามฆ่า มันไม่ใช่สิ่งที่เขาร้องขอด้วยซ้ำ นอกจากคิดว่าคุณจะไม่เป็นห่วงเขาแล้ว ในตอนที่เขาต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด แต่ดันไปซ้ำเติมเสียอย่างนั้น ก็คุณทำแบบนี้ มันออกจะเกินไปหน่อยไหม "

เมื่อผู้ถือหุ้นได้ยินเย่หยิ่งพูดแบบนี้แล้ว ทุกคนต่างรวมตัวกันเพื่อต่อต้านเขา: " เย่หยิ่ง นี่คือการพูดคุยระหว่างผู้ถือหุ้นอย่างเรา นายเกี่ยวอะไรด้วยมิทราบ? "

" ใช่ เป็นแค่ผู้ช่วยคนหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์ออกความเห็นอะไร! "

" ถ้าเขา..... "