ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 50

"งั้นอาการของคุณปู่ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? "

เมื่อฝู้อวี้สิงพูดถึงคุณท่านฝู้ ก็เศร้าใจเป็นอย่างมาก: "ที่ท้ายทอยคุณปู่ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แล้วก็เนื่องจากเสียเลือดมากเกินไป มีชีวิตต่อไปได้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว เพราะหมอได้ยืนยันแล้วว่า คุณปู่ทั้งชีวิตนี้ อาจจะเป็นได้แค่เจ้าชายนิทรา มีชีวิตอยู่ต่อ แต่แบบนี้ก็ดีมาก อย่างน้อยคุณปู่ก็ยังมีชีวิตอยู่"

เธอไม่มีทางปล่อยให้คุณปู่กลายเป็นเจ้าชายนิทราหรอก

เธอจะทำให้เขาฟื้นให้ได้

แต่ก่อนที่จะช่วยคุณปู่นั้น เธอต้องทำให้กำลังภายในของตัวเองฟื้นคืนขึ้นมาเสียก่อน ตอนนี้คนที่ไม่มีกำลังภายในอย่างเธอ จากนี้ไปต้องปกป้องฝู้อวี้สิง ก็คงเป็นเรื่องยาก

ดังนั้น เธอจำเป็นต้องฟื้นฟูกำลังภายใน

เซี่ยเชียนเกอผละออกจากฝู้อวี้สิง: " หมอได้บอกไหม ว่าทำไมจู่ๆ คุณปู่ถึงได้รับบาดเจ็บตรงท้ายทอยได้?"

"ได้ยินมาว่าตอนที่คุณปู่เข้าห้องน้ำ ไม่ทันระวังเลยทำให้ลื่นล้ม"

"คุณเชื่อเหรอ?"

ฝู้อวี้สิงยิ้มเย็นยะเยือก: " ไม่เชื่อ ดังนั้น ถ้าผมสืบหาความจริงเรื่องที่คุณปู่บาดเจ็บได้ ผมจะทำให้ไอ้คนที่ทำให้คุณปู่กลายเป็นสภาพแบบนี้ ชดใช้กรรมอย่างสาสม"

เซี่ยเชียนเกอพยักหน้า: "ฉันก็จะช่วยคุณ ตอนนี้ คุณพักผ่อนก่อนเถอะ คุณดูสีหน้าของคุณสิ ไม่ค่อยดีเลย"

ฝู้อวี้สิงเองก็รู้สึกเหนื่อยจริงๆ ตอนที่เซี่ยเชียนเกอให้เขาพักผ่อน เขาก็ไม่ปฏิเสธ เขาใช้มือยันไปที่รถเข็น แล้วขึ้นมานั่งบนเตียงผู้ป่วย จากนั้นก็เอนตัวลงนอนข้างเซี่ยเชียนเกอ กอดเธอแล้วหลับไป

ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร มีเพียงเซี่ยเชียนเกออยู่ข้างๆ เขาถึงได้ลดปราการป้องกันทั้งหมดออก

ฝู้อวี้สิงพูดด้วยน้ำเสียงสุขุม: "คุณสลบไปสามวัน ต้องหิวแน่เลย เดี๋ยวหลังจากที่ผมนอนหลับไป คุณโทรให้เย่หยิ่งเตรียมของกินส่งมาให้คุณ"

"แล้วคุณล่ะ? ไม่กินเหรอ?"

"ผมเหนื่อยแล้ว อยากพักผ่อนก่อน "

เซี่ยเชียนเกอวางมือแตะไปบนหัวฝู้อวี้สิงแล้วจับดู: "งั้นคุณนอนเถอะ เดี๋ยวฉันอยู่ตรงนี้กับคุณเอง "

"อื้ม"

หลังจากที่ฝู้อวี้สิงหลับไปแล้ว เซี่ยเชียนเกอก็ไม่ได้ไปไหน ก็นอนเงียบๆ อยู่ข้างกายของเขาแบบนั้น อยู่กับเขา

"ท่านเก้า....."

เย่หยิ่งเปิดประตูเดินเข้ามาด้วยสีหน้ากังวล แต่ก็เห็นเซี่ยเชียนเกอที่นั่งอยู่บนเตียงอยู่กับฝู้อวี้สิง เย่หยิ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ: "คุณนาย คุณฟื้นแล้วเหรอ?"

เป็นเพราะว่าเรื่องราวทั้งหมดที่เซี่ยเชียนเกอทำลงไปในช่วงนี้ ทำให้เย่หยิ่งนับถือในตัวเซี่ยเชียนเกอเป็นอย่างมาก ดังนั้นเมื่อเห็นเซี่ยเชียนเกอฟื้นขึ้นมา เย่หยิ่งจึงดีใจเป็นที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น ถ้ามีคุณนายอยู่ ก็จะไม่มีใครกล้ามาทำร้ายท่านเก้าได้อีก

เซี่ยเชียนเกอกลัวว่าเย่หยิ่งเสียงดังเกินไป จนทำให้ฝู้อวี้สิงตื่นขึ้นมา เธอจึงทำท่าให้เขาห้ามเสียงดัง เพื่อให้เขาอย่าพึ่งพูด เมื่อเย่หยิ่งเห็นฝู้อวี้สิงที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างเซี่ยเชียนเกอ เย่หยิ่งจึงพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว

เซี่ยเชียนเกอเอาผ้าห่มมาห่มให้ฝู้อวี้สิงเรียบร้อย จากนั้นก็พยุงร่างกายที่อ่อนแอของตัวเองลงจากเตียงให้เบาที่สุด แล้วมายืนใกล้เย่หยิ่ง: "มีอะไรพูดมา"

"ครับ"

เย่หยิ่งและเซี่ยเชียนเกอออกไปจากห้องผู้ป่วยพร้อมกัน จากนั้นก็กลับเข้าประเด็น: " คุณนาย ตั้งแต่คุณท่านกับคุณเกิดเรื่องพร้อมกัน พวกผู้ถือหุ้นที่บริษัทก็เริ่มกระตือรือร้นเอาจริงเอาจังอย่างออกนอกหน้าขึ้นอีกครั้ง พวกเขาคิดว่า ในตอนนี้ท่านเก้าไม่มีกำลังมาดูแลคุณกับคุณปู่ทั้งสองคนได้ ดังนั้นพวกเขาก็เลยเริ่มที่จะเรียกร้องให้ท่านเก้ายอมสละตำแหน่งประธานบริษัท แต่ตอนนี้คุณนายฟื้นแล้ว ผมเลยคิดว่า ผู้ถือหุ้นพวกนั้นก็คงจะพอสงบลงมาได้อยู่บ้าง"

พวกผู้ถือหุ้นของบริษัทนี้ ก็มีการเคลื่อนไหวอะไรนิดหน่อย ก็เอาแต่จะให้ฝู้เฉิงหยุนมาแทนที่ฝู้อวี้สิง บริษัทแบบนี้ อันที่จริงฝู้อวี้สิงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรักษามันอีกต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าอยากจะให้พวกผู้ถือหุ้นนั้นสงบลงได้ ก็มีแต่วิธีที่จะให้พวกถือหุ้นกลุ่มนั้นรับรู้ว่า ฝู้เฉิงหยุนอ่อนหัดมากแค่ไหน จากนั้นพวกเขาถึงจะไม่ปลดฝู้อวี้สิงอีกต่อไป

เซี่ยเชียนเกอพูด: " เย่หยิ่ง นายว่าถ้าฉันให้ฝู้อวี้สิงสละตำแหน่งประธานแล้วมอบมันให้กับฝู้เฉิงหยุน เขาจะยอมไหม?"

เย่หยิ่งตอบโดยไม่ต้องคิดว่า: "ไม่มีทาง"

"เป็นเพราะคุณปู่เหรอ?"

"ครับ"

"แต่ตอนนี้คุณปู่หมดสติอยู่ พวกนักถือหุ้นต่างเริ่มกระตือรือร้นเอาจริงเอาจังอย่างออกนอกหน้า แม่ของฝู้อวี้สิงและฝู้เฉิงหยุนก็จ้องจะเข้ามาแทรกแซงตลอดเวลา ถ้าฝู้อวี้สิงไม่สละตำแหน่งประธานให้ หลังจากนี้ของทุกวัน เขาก็คงใช้ชีวิตอย่างเหนื่อยหน่าย

แบบนี้ก็จะไม่ดีต่อการรักษาตัวของเขา

แล้วอีกอย่าง ฝู้ซื่อกรุ๊ป เราก็แค่ส่งมอบให้ฝู้เฉิงหยุนดูแลชั่วคราว รอให้หลังจากที่ร่างกายฝู้อวี้สิงดีขึ้น ฉันก็จะคิดหาวิธีทุกอย่าง เพื่อที่จะให้ฝู้อวี้สิงกอบกู้ตำแหน่งประธานกลับมา"