ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 56

ฝู้อวี้สิงได้ลงนามในชื่อของเขาแล้ว และเหลือเธอคนเดียวที่จะต้องลงนาม

ที่แท้ฝู้อวี้สิงส่งคนมาจับเธอที่นี่ก็เพื่อจะหย่ากับเธอ?

ตกลงฝู้อวี้สิงคิดว่าเธอเป็นอะไรกันแน่? เธอเป็นคนที่เขาอยากแต่งงานด้วยก็แต่งงาน ไม่อยากแต่งงานด้วยก็ทิ้งงั้นเหรอ?

เซี่ยหานโยนใบหย่าร้างไว้บนโต๊ะ: "ฉันจะไม่ลงนามในใบหย่าร้างนี้"

เซี่ยเชียนเกอไม่เข้าใจเลย เห็นได้ชัดว่าเซี่ยหานไม่ต้องการอยู่กับฝู้อวี้สิง เพราะฉะนั้นแล้วเธอจะครองตำแหน่งคุณนายฝู้ไว้ทำไม?

"เหตุผล"

เซี่ยหานกล่าวว่า "เหตุผลง่ายมาก ฉันเซี่ยหานไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเรียกให้มาก็มาเรียกให้ไปก็ไปได้ เมื่อฝู้อวี้สิงต้องการจะแต่งงานกับฉัน ก็บังคับให้ฉันแต่งงานกับเขา และตอนนี้เขาไม่ต้องการฉันแล้ว ก็อยากที่จะหย่ากับฉัน ฝู้อวี้สิงนี่หมายความว่าอะไร?"

"เขาคิดว่าฉันเป็นขยะงั้นเหรอ? หยิบขึ้นมาเมื่อต้องการแล้วโยนทิ้งเมื่อไม่ต้องการ? เขามีสิทธิ์อะไร ฉันเซี่ยหานก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ?"

เซี่ยเชียนเกอถามอย่างตลกขบขัน: "เพื่อศักดิ์ศรีที่ไร้สาระของเธอ เธอเลยตัดสินใจที่จะอยู่และปฏิบัติเป็นภรรยา? แล้วดูแลฝู้อวี้สิงอย่างดี? และอยู่อาศัยกับเขา? เป็นคุณนายฝู้ของเขางั้นหรือ?"

"ฉัน......"

แน่นอนว่าเธอไม่ต้องการ!

แต่เธอไม่อยากถูกฝู้อวี้สิงทิ้งไปอย่างนั้นหรอก พูดออกไปแล้วมันน่าอายจะตาย?

"เซี่ยเชียนเกออย่าใช้แผนยั่วยุกับฉัน ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยว่าฉันไม่หลงกลหรอก อย่างไรก็ตามฉันจะไม่หย่าเด็ดขาด"

เซี่ยเชียนเกอพยักหน้า: "เอาล่ะ ถ้าเธอไม่อยากจากไปจริง ๆ งั้นฉันจะปล่อยให้เธอดูแลฝู้อวี้สิงตั้งแต่วันนี้เป็นต้น ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำอยู่ เพราะฉะนั้นแล้วฉันขอออกไปก่อนนะ และจำไว้ด้วยนะว่าเธอต้องดูแลฝู้อวี้สิงให้ดี ซึ่งฝู้อวี้สิงคนนี้ยากที่จะเข้าหามาก

ถ้าเธอทำเขาโกรธ ไม่ให้กินข้าวนั้นไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่ประเด็นหลักคือฝู้อวี้สิงจะทุบตีคนด้วยนะ และเขาจะปล่อยให้เย่หยิ่งลูกน้องของเขาทรมานเธอด้วย ทำให้เธอเรียกฟ้าฟ้าไม่ตอบเรียกดินดินไม่ขานเลยทีเดียว"

" และอีกอย่างฝู้อวี้สิงเป็นคนหวาดระแวง เพราะฉะนั้นตั้งแต่เธอก้าวเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้ เธอจะสูญเสียอิสรภาพทั้งหมด และเธอจะไม่สามารถออกจากคฤหาสน์นี้ได้"

"นอกจากนี้ ตอนนี้บัตรธนาคารของฝู้อวี้สิงถูกอายัดไว้หมดแล้ว ซึ่งตอนนี้เขาไม่มีเงินเลย และในฐานะภรรยาของฝู้อวี้สิงฉันคิดว่าเธอควรรับผิดชอบหาเงินเลี้ยงดูฝู้อวี้สิงด้วยนะ"

หลังจากเซี่ยเชียนเกอพูดจบ เธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินมาที่ด้านข้างของเซี่ยหาน แล้วตบไหล่เธอ: "หวังว่าเธอจะทำได้นะ และในที่สุดฉันก็เป็นอิสระแล้ว เยี่ยมมากเลย"

เซี่ยหานเพียงแค่ไม่ยอมที่จะถูกฝู้อวี้สิงเป็นคนทอดทิ้งแบบนี้ จริงๆ แล้วเธอไม่ได้คิดที่จะอยู่และดูแลฝู้อวี้สิงเลย และตอนนี้เซี่ยเชียนเกอกำลังจะออกจากคฤหาสน์แล้ว เซี่ยหานก็เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมา ถ้าเซี่ยเชียนเกอจะไปจริงๆ งั้นหน้าที่ดูแลฝู้อวี้สิงก็จะตกเป็นหน้าที่ของเธอทั้งหมด

ไม่ไม่ไม่ ไม่ได้!

ไม่ได้ เธอไม่ต้องการ

เซี่ยหานคว้าแขนของเซี่ยเชียนเกอไว้: "เซี่ยเชียนเกอฉันคิดว่าฝู้อวี้สิงชอบเธอมากกว่า เพราะฉะนั้นฉันจะปล่อยให้เธออยู่และดูแลฝู้อวี้สิงเอง ส่วนใบหย่าร้างนี้ฉันเปลี่ยนใจล่ะ ฉันจะเซ็น ฉันจะเซ็นทันที ฉันจะเซ็นเดี๋ยวนี้"

เซี่ยหานกลัวว่าเซี่ยเชียนเกอจะหนีไป ดังนั้นเธอจึงรีบหยิบปากกาบนโต๊ะ แล้วเซ็นชื่อของเธอไว้บนนั้นอย่างรวดเร็ว และพูดกับ เซี่ยเชียนเกอด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ: "เซี่ยเชียนเกอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับฝู้อวี้สิงแล้ว ถ้าเธอต้องการออกจากคฤหาสน์นี้ ฉันเกรงว่ามันคงจะเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ"

"เพราะฉันคิดว่าฝู้อวี้สิงคงไม่อยากปล่อยให้คนที่รู้ใจเขาดีจากไปหรอก เพราะฉะนั้นคราวนี้ถึงฉันไปแล้วส่วนเธอก็อยู่ที่นี่ดูแลฝู้อวี้สิงไปล่ะกัน"

ความเย่อหยิ่งในตัวเองของเซี่ยหาน ทำให้เซี่ยเชียนเกอรู้สึกเหมือนดูคนปัญญาอ่อนเลย