ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 66

"หน้าท้องของผู้ตายปูดโปนขึ้นเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะเธอตั้งครรภ์หรือในท้องเธอมีอะไร?"

จากการเอ่ยเตือนของเซี่ยเชียนเกอ อาจารย์จึงได้ใช้มีดผ่าตัดกรีดไปที่ช่องท้องของผู้ตาย และพบว่ามีหนอนจำนวนมาก ออกมาจากห้องช่องท้องของผู้ตาย ส่งกลิ่นเหม็นรุนแรงคละคลุ้งไปทั่วห้องชันสูตรศพ

ที่แท้ในท้องของผู้ตายเต็มไปด้วยหนอน

ไม่รู้ว่าผู้ตายถูกนำไปโยนทิ้งไว้ที่ไหนกันแน่ จึงทำให้ท้องของเธอเต็มไปด้วยหนอนมากมายขนาดนี้

หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง อาจารย์ก็ได้ทำการชันสูตรศพจนเสร็จสิ้น

เซี่ยเชียนเกอมอบสมุดบันทึกไปให้กับหล่อน อาจารย์เหลือบมองดูตัวหนังสือที่เธอเขียน มันช่างงดงามเหมือนกับการคัดลายมือของปรมาจารย์อาวุโส ตัวอักษรเป็นระเบียบงดงามมาก

อาจารย์อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมเซี่ยเชียนเกอ "ลายมือของเธอสวยมาก ทำการบันทึกได้อย่างละเอียด ที่รายงานนั้นมีสิ่งที่ครูไม่ได้พูดด้วย แต่เธอสังเกตเห็นมันด้วยตนเอง บางทีเธออาจจะมีความสามารถในการเป็นแพทย์นิติก็ได้นะ ในอนาคตถ้าไม่อยากจะผ่าตัดคนเป็น ลองมาผ่าตัดคนตายดูก็ได้ ครูหวังว่าจะได้ร่วมงานกับเธอนะ"

หลังจากที่อาจารย์เอ่ยชมเซี่ยเชียนเกอแล้วเธอก็ได้ นำสมุดบันทึกในมือของเซี่ยเชียนเกอเอาไปรายงานให้กับตำรวจ ส่วนเซี่ยเชียนเกอได้แต่ยืนอยู่ข้างศพด้วยท่าทางงุนงง

เนื่องจากต่อจากนี้เธอไม่รู้ว่าตนเองควรจะทำอะไร

ตอนนี้เธอได้ทำการผ่าศพเรียบร้อยแล้ว และเรียนรู้ขั้นตอนของนิติเวชเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนั้นเธอควรจะทำอะไรอีก?

แน่นอนว่าเธอควรจะกลับบ้านไปหาฝู้อวี้สิง!

เมื่อเซี่ยเชียนเกอคิดได้ดังนี้เธอก็ขึ้นรถกลับบ้านไปหาฝู้อวี้สิงอย่างมีความสุข

......

ขณะนี้ฝู้อวี้สิงกำลังอยู่ในคฤหาสน์

ฉินฮวนนั่งอยู่ตรงข้ามฝู้อวี้สิง มองไปทางฝู้อวี้สิงที่ไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากความทรงจำเดิมเดิมของเธอเลย จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา ดูเหมือนว่าวันเวลาจะไม่เคยทิ้งร่องรอยใดไว้บนใบหน้าของฝู้อวี้สิงเลย

ใบหน้าของเขายังคงหล่อเหลาเหมือนครั้งแรกที่พบกัน

ฉินฮวนหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาแล้วจ้องไปที่ฝู้อวี้สิง "พี่อวี้สิงคะ เรื่องของพี่นั้นฉันได้ยินมาหมดแล้ว ที่จริงคนที่มีความสามารถเช่นพี่ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่คนต้องการแย่งตัว ดังนั้นพี่จะท้อไม่ได้ ฉันจะเป็นกำลังใจที่แข็งแกร่งที่สุดของพี่เสมอ"

ตอนที่ฉินฮวนพูดประโยคนี้จบ ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความเขินอาย

เย่หยิ่งยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นเขาเหลือบตาไปมองดูฉินฮวน คุณหนูฉิน อย่าใช้สายตาแบบนั้นมองไปทางท่านเก้าของเขาได้หรือไม่!

มันน่าอายเหลือเกิน

ฝู้อวี้สิงวางถ้วยกาแฟในมือลงแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้านี่คือสิ่งที่คุณต้องการพูดกับผม จึงเดินทางมาหาผมในวันนี้ เมื่อคุณพูดเสร็จแล้วก็สามารถไปได้แล้วล่ะ"

ฝู้อวี้สิงเห็นได้ชัดว่ากำลังออกคำสั่งขับไล่แขก

ฉินฮวนทำท่าทางน้อยใจแล้วพูดว่า "พี่อวี้สิงคะ พวกเราไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว ฉันเพิ่งจะมาพี่ก็ไล่ฉันไปแล้วเหรอ พี่ทำแบบนี้ฉันคงจะเสียใจแย่"

"ต่อให้คุณจะเสียใจขนาดไหนก็ไม่ได้เกี่ยวกับผม เอาล่ะผมจะพักผ่อนแล้วคุณรีบกลับไปเถอะ"

หากไม่ใช่เพราะว่าซือเฉินชื่นชอบฉินฮวน อีกทั้งตระกูลฉินและตระกูลฝู้มีความสัมพันธ์กันที่ดีต่อกันละก็ ฝู้อวี้สิงคงจะไม่ยอมติดต่อกันฉินฮวนมากนัก

ฉินฮวนเม้มริมฝีปากพยายามต่อต้านความคับข้องใจ แล้วหยิบการ์ดเชิญออกมาจากกระเป๋ายื่นไปให้ตรงหน้าฝู้อวี้สิง "พี่อวี้สิงคะ วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบรอบอายุยี่สิบสามปีของฉัน ฉันหวังว่าพี่จะไปร่วมงาน"

ไม่รอให้ฝู้อวี้สิงพูดอะไรออกมา เย่หยิ่งก็ได้ปฏิเสธฉินฮวนแท่นฝู้อวี้สิงว่า "คุณหนูฉิน ท่านเก้าของพวกเราไม่ชอบเดินทางไปข้างนอก การ์ดเชิญนี้คุณเก็บกลับไปเถอะครับ"

เมื่อพูดจบเย่หยิ่งก็ได้ผลักการ์ดเชิญนั้นกลับไปคืนตรงหน้าฉินฮวน

ฉินฮวนกัดริมฝีปากของตนเองด้วยท่าทางเจ็บปวดใจ "พี่อวี้สิงคะ วันนี้ฉันเดินทางมาเชิญจากใจจริงให้พี่ไปร่วมงานวันเกิด พี่ไม่ปฏิเสธได้ไหม"

น้ำเสียงของฝู้อวี้สิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า "ไม่ได้"

ทันทีที่น้ำเสียงของฝู้อวี้สิงสิ้นสุดลง เสียงอันตื่นเต้นดีใจของเซี่ยเชียนเกอก็ดังขึ้นจากด้านนอกประตูว่า "ฝู้อวี้สิง ฉันกลับมาแล้ว!"

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เซี่ยเชียนเกอซึ่งยืนอยู่นอกประตู

โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉินฮวน เธอจ้องเสียจนเซี่ยเชียนเกอแทบจะพรุนไปทั้งตัว นี่คือคนที่แย่งเป็นดาวมหาลัยกับเธอ และเมื่อไม่นานมานี้ได้ตบน้องสาวของเธอ อีกทั้งแบล็คเมล์พ่อของเธอด้วยจำนวนเงินสามร้อยล้าน นี่มันเซี่ยเชียนเกอไม่ใช่เหรอ?

ทำไมหล่อนถึงอยู่ที่นี่?

โดยไม่ให้โอกาสฉินฮวนมีปฏิกิริยาใดตอบโต้ เซี่ยเชียนเกอก็วิ่งเข้าไปในคฤหาสน์แล้วโอบกอดฝู้อวี้สิง ฝู้อวี้สิงเอื้อมมือไปโอบเธอมาให้นั่งอยู่บนขาของตน "ไหนบอกว่าจะกลับมาตอนบ่ายล่ะ ทำไมกลับมาเร็วจัง?"

การที่พี่อวี้สิงปฏิบัติต่อเซี่ยเชียนเกออย่างอ่อนโยนก็ยังไม่เท่าไร แต่บัดนี้ด้วยคำพูดของเซี่ยเชียนเกอเพียงประโยคเดียว กลับสามารถขับไล่เธอไปได้

เซี่ยเชียนเกอและพี่อวี้สิงเป็นอะไรกัน?

ในใจของฉินฮวนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมาก เมื่อพบว่าตนเองกำลังจะถูกเย่หยิ่งพาตัวออกไปข้างนอกจึงได้เอ่ยถามขึ้นอย่างรวดเร็วว่า "เซี่ยเชียนเกอ ไม่ทราบว่าเธอกับพี่อวี้สิงเป็นอะไรกัน เธอมีสิทธิ์อะไรเข้ามาสั่งให้พี่อวี้สิงทำเรื่องนู้นเรื่องนี้ และมีสิทธิ์อะไรมาใช้พี่อวี้สิงกัน?"

"มีสิทธิ์อะไรน่ะเหรอ?"

แม้ว่าตอนนี้เธอกับฝู้อวี้สิงยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นภรรยาของเขา แต่ตอนนี้เธอกับฝู้อวี้สิงก็อาศัยอยู่ด้วยกันแล้ว ต่อให้ไม่ใช่ภรรยาก็น่าจะเป็นแฟน

"เพราะว่าฉันเป็นผู้หญิงของฝู้อวี้สิง"

"ผู้หญิงของฝู้อวี้สิงเหรอ?"

"เซี่ยเชียนเกอ คุณล้อฉันเร่งหรืออย่างไร พี่อวี้สิงมีผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"

ดูเหมือนว่าฉินฮวนจะยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเซี่ยเชียนเกอและฝู้อวี้สิง?

เรื่องแบบนี้ที่จริงเธอไม่ควรพูดกับคนอื่นอย่างตั้งใจ แต่ในเมื่อฉินฮวนเอ่ยถาม เธอก็ควรจะกระตุ้นหล่อนให้มากกว่านี้สักหน่อย

"ฝู้อวี้สิงของฉันยอดเยี่ยมขนาดนี้ โดดเด่นขนาดนี้ การที่เขาจะมีใครก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง อีกอย่างนี่คือเรื่องส่วนตัวของครอบครัวเรา ฉันคิดว่าไม่จำเป็นจะต้องบอกเรื่องนี้ให้กับคนนอกแบบคุณรู้ คุณไปเถอะค่ะ อย่าอยู่ต่ออีกเลย เสียเกียรติของตัวเองเปล่าๆ"

ถึงแม้เซี่ยเชียนเกอจะพูดออกมาแบบนั้น แต่ฉินฮวนก็ยังไม่เชื่อว่าฝู้อวี้สิงจะชื่นชอบคนที่ไร้ผลประโยชน์เช่นเซี่ยเชียนเกอแบบนี้

เดิมทีเธอตั้งใจว่าจะสารภาพรักกับฝู้อวี้สิงต่อหน้าทุกคนในงานเลี้ยงวันเกิดพรุ่งนี้ แต่นี่อะไรกัน เดินมาได้ครึ่งทางกลับมีเซี่ยเชียนเกอปรากฏตัวขึ้น มันหมายความว่าอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ไม่ได้การละ เธอจะต้องไปสืบดูให้ชัดเจน ไม่อย่างนั้นหากเธอไม่รู้อะไรเลยแล้วจะคบกับฝู้อวี้สิงได้ยังไง ฉินฮวนมองไปยังการ์ดเชิญที่อยู่บนโต๊ะ เธอยื่นมันไปอยู่ตรงหน้าฝู้อวี้สิงอีกครั้งและพูดว่า "พี่อวี้สิงคะ ถึงอย่างไรฉันกับพี่ก็รู้จักกันมานานหลายปี พรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบรอบยี่สิบสามปีของฉัน ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพี่จะเดินทางมาร่วมงานได้ แน่นอนว่าถ้าเชียนเกออยากจะเดินทางมาด้วยกันก็สามารถไปพร้อมกับพี่อวี้สิงได้เลยนะ"

"พอดีฉันนึกขึ้นได้ว่ายังมีธุระต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ ฉันหวังว่าในงานเลี้ยงวันเกิดพรุ่งนี้จะเห็นพี่อวี้สิงและเซี่ยเชียนเกอ"

เมื่อฉินฮวนกล่าวประโยคนี้จบแล้วเธอก็ไม่ให้โอกาสเย่หยิ่งในการพาตัวเธอออกไป แต่กลับลุกขึ้นยืนเดินออกไปจากคฤหาสน์ของฝู้อวี้สิงโดยไม่หันหลังกลับมา

เมื่อฉินฮวนเดินทางจากไป เซี่ยเชียนเกอก็หยิบการ์ดเชิญบนโต๊ะมาเหลือบมองดู พบว่ามันถูกทำขึ้นอย่างสวยงาม แต่ตัวฉินฮวนเมื่อครู่เห็นได้ชัดว่า......