ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 73

เซี่ยเชียนเกอคว้าแขนของจี้โป๋เหลียงเอาไว้แล้วบิดอย่างแรง

จี้โป๋เหลียงรู้สึกว่าแขนของเขาแทบจะถูกเซี่ยเชียนเกอหักเป็นสองท่อนอยู่แล้ว "นี่คุณ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ!"

"ถ้าคุณแตะต้องตัวฉันอีกทีหนึ่งละก็ ฉันจะเตะคุณแน่"

เซี่ยเชียนเกอปล่อยจี้โป๋เหลียงออก จี้โป๋เหลียงยืนอยู่ข้างกายของเธอแล้วนวดไปบริเวณที่ถูกเธอบิดเข้าให้เมื่อสักครู่ "ผมเป็นพระเอกนะ และคุณเป็นนางเอก พวกเราสองคนกำลังถ่ายหนังด้วยกัน ถ้าไม่กอดสักนิด คุณคิดว่าเหมาะสมเหรอ?"

"นี่!"

"ผู้หญิงคนนี้มีความตั้งใจจะถ่ายละครจริงหรือเปล่า? ขนาดแค่โอบกอดธรรมดายังรับไม่ได้ แล้วถ้ามีฉากเลิฟซีนจะทำยังไง"

เรื่องนี้เซี่ยเชียนเกอเคยเซอร์อินเทอร์เน็ตหามาก่อนหน้าแล้ว "ใช้ตัวละครแทนฉากเลิฟซีนก็ได้"

"ไม่เลวนี่ ตัวแสดงแทนฉากเลิฟซีนเธอก็รู้จัก!"

เซี่ยเชียนเกอพยักหน้าด้วยท่าทางหยิ่งผยอง "แน่นอนสิว่าฉันต้องรู้ ฉันฉลาดจะตายไป"

เมื่อสักครู่ เขากำลังเอ่ยชมเธอเหรอ?

เมื่อสักครู่เขากำลังถากถางเธอต่างหาก เธอจะมาพยักหน้าหยิ่งผยองทำไม?

จี้โป๋เหลียงจ้องไปที่เซี่ยเชียนเกอตาเขม็ง จากนั้นก็มองไปทางผู้กำกับพูดว่า "ผู้กำกับครับ ผู้หญิงคนนี้ไม่ให้ความร่วมมือกับผม แล้วเราจะถ่ายโฆษณาได้ยังไง"

"ที่จริงไม่ต้องกอดก็ถ่ายได้ เอาอย่างนี้สิ พวกคุณสองคนมองตากันนะ เชียนเกอ แววตาของคุณแหลมคมขึ้นกว่านี้อีก โป๋เหลียงแววตาคุณอ่อนโยนกว่านี้หน่อย เอาล่ะถ่ายแบบนี้ก็ไม่เลว อีกอย่างหนังของผมเรื่องใหม่นี้เป็นแนวสืบสวน ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีฉากเลิฟซีนหรอก เพราะฉะนั้นไม่ต้องกอดกันก็ได้"

ประโยคนี้ของผู้กำกับเห็นได้ชัดว่ากำลังเข้าข้างเซี่ยเชียนเกอ จี้โป๋เหลียงสูดลมหายใจเข้าแล้วทำตามที่ผู้กำกับบอก เขายืนอยู่ข้างกายของเซี่ยเชียนเกอแล้วสบตากันได้เพียงแค่ประมาณสามวินาที หัวใจของจี้โป๋เหลียงก็รู้สึกตื่นตระหนก เนื่องจากแววตาที่เซี่ยเชียนเกอมองมายังเขาไม่ต่างอันใดกับแววตาของฆาตกรเลย อีกทั้งเขารู้สึกว่าหลังจากผ่านสามวินาทีนี้ไปแล้ว เซี่ยเชียนเกอก็จะเข้ามาขย้ำเขา แววตาของเธอแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน?

ทำไมถึงทำให้คนอื่นกระสับกระส่ายได้ขนาดนี้

ต่อจากนั้นการถ่ายทำนอกจากจี้โป๋เหลียงจะรู้สึกกระวนกระวายเพราะถูกเซี่ยเชียนเกอจับจ้อง อย่างอื่นล้วนผ่านไปได้ด้วยดี

ตอนกลางวันการถ่ายทำก็เสร็จสิ้น

ผู้กำกับเลี้ยงอาหารทุกคนเป็นการตอบแทน เซี่ยเชียนเกอเองก็ไม่รู้จะปฏิเสธเช่นไรจึงทำได้เพียงเดินทางไปด้วย

สถานที่ซึ่งผู้กำกับเลี้ยงอาหารทุกคนนั้นอยู่ในโรงแรมใหญ่แห่งหนึ่ง เซี่ยเชียนเกอนั่งอยู่ในห้องรับรองวีไอพีแล้วส่งข้อความไปให้กับเย่หยิ่ง กำชับเขาดูแลฝู้อวี้สิงให้ดี เมื่อเธอทำธุระเสร็จก็จะรีบกลับไป

เนื่องจากว่าละครเรื่องใหม่กำลังจะเริ่มถ่ายทำขึ้นแล้ว ผู้กำกับรู้สึกมีความสุขยิ่งนัก เขาได้แต่ดื่มสุราเฉลิมฉลองกับนักแสดงและเจ้าหน้าที่มากมายจี้โป๋เหลียงเป็นผู้ชายที่มีระบบระเบียบมากจริงๆ เขาไม่ได้แตะต้องสุราแม้แต่หยดเดียว นั่งกินอาหารของตนอย่างเงียบๆ เพียงลำพัง และเซี่ยเชียนเกอก็เป็นเช่นเดียวกับเขา เธอได้แต่นั่งทานอาหารของเธออยู่เงียบๆ

หลังรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้วผู้กำกับก็เช็กบิล เซี่ยเชียนเกอกับทุกคนจึงเดินทางออกไปจากโรงแรม ก่อนหน้าที่จะเดินทางออกจากโรงแรมนั้น เซี่ยเชียนเกอเหลือบไปมองเห็นซุนเวยเวยเข้า ซุนเวยเวยเดินเข้าไปในห้องรับรองวีไอพีกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดหรูหรา มองไปก็รู้ว่าเป็นภรรยาของมหาเศรษฐี

ส่วนซุนเวยเวยได้ยินมาว่าสภาพทางเศรษฐกิจของครอบครัวเธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดา เงินเดือนแต่ละเดือนไม่เพียงพอที่จะให้เธอมารับประทานอาหารในภัตตาคารหรูเช่นนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นการที่ซุนเวยเวยเดินทางมาที่นี่ได้น่าจะเป็นเพราะผู้หญิงที่ดูมั่งคั่งคนเมื่อครู่เลี้ยงอาหารเธอ

ว่าแต่ซุนเวยเวยไปรู้จักผู้หญิงที่ร่ำรวยแบบนั้นได้ยังไง

ถึงตัว ตอนนี้เธอเองก็มีเงินแล้วและยังมีแพะรับบาปด้วย ทำไมเธอถึงไม่อยู่ในเมืองหลวงพัฒนาความสามารถของตนต่อไป กลับต้องระเหเร่ร่อนไปเมืองอื่นกันล่ะ?

คุณหญิงที่นั่งอยู่ข้างซุนเวยเวยพิจารณาไปที่ซุนเวยเวย ผู้หญิงคนนี้มีความละโมบโลภมากและใจเด็ดขาดมากไม่เบา หากว่าเอาเธอไว้ข้างกายคาดว่าอาจมีประโยชน์ ดังนั้นคุณหญิงจึงไม่ได้ปฏิเสธ "อยากจะอยู่ที่เมืองหลวงต่อก็ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไข"

ซุนเวยเวยพูดขึ้นว่า "ไม่ทราบว่าคุณหญิงมีเงื่อนไขอะไรคะ"

"ไม่ว่าจะเกิดเรื่องใดขึ้นก็ตาม เธอห้ามบอกเรื่องที่ฉันเป็นคนบังคับบงการให้เธอไปทำร้ายแม่ของเจียงฮ่านจนถึงแก่ชีวิตนี้ให้แก่คนอื่นฟัง"

ซุนเวยเวยยกมือขึ้นตบไปที่หน้าอกของตน "คุณหญิงเชิญวางใจเถอะค่ะ ซุนเวยเวยฉันคนนี้ยึดถือคำมั่นสัญญาเป็นที่สุด ในเมื่อฉันรับเงินของคุณมาแล้ว แน่นอนว่าฉันจะไม่หักหลังทรยศคุณเด็ดขาด"

คุณนายที่ดูมั่งคั่งผู้นั้น ยกถ้วยน้ำชายที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาจิบเข้าไปอึกหนึ่งแล้วพูดว่า "ทางที่ดีควรจะเป็นเช่นนี้ มิฉะนั้นตัวเธอก็คงไม่มีประโยชน์ได้ถ้าจะมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้"

เรื่องนี้มีเล่ห์เหลี่ยมมากมายซับซ้อนกัน

แต่ฝู้อวี้สิงกับเซี่ยเชียนเกอกลับไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้เลย

ณ คฤหาสน์ตระกูลฝู้

ฝู้อวี้สิงรีบใช้ช่วงเวลาตอนที่เซี่ยเชียนเกอไม่อยู่นั่งตรงระเบียงแล้วมองบรรยากาศออกไปรอบข้าง เนื่องด้วยการฝังเข็มของเซี่ยเชียนเกอในหลายวันมานี้ทำให้ดวงตาของฝู้อวี้สิงกลับมามองเห็นอีกครั้ง

แต่อาจเป็นเพราะนานมากแล้วที่ไม่ได้เจอกับแสงอาทิตย์ ฝู้อวี้สิงมองไปไกลๆ ดูเหมือนว่าเขาจะเหนื่อยเล็กน้อย แต่ว่า......