ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 76

"ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยมีประสบการณ์แบบนั้นมาก่อน แล้วก็อันที่จริงฉันเป็นคนค่อนข้างหัวโบราณ ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับคุณสักหน่อยก็ทำเรื่องแบบนั้นกันแล้ว คุณจะให้ฉันคิดยังไงล่ะ?"

ฝู้อวี้สิงเลิกคิ้วขึ้น "ดังนั้นคุณ กำลังเตือนสติผมว่าพวกเราควรจะจดทะเบียนกันได้แล้ว?"

เธอไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย!

"โอเค เราไปจดทะเบียนสมรสกัน"

เซี่ยเชียนเกอ "......"

......

ตอนที่เซี่ยเชียนเกอเดินออกมาจากสำนักงานกิจการพลเรือนพร้อมกับหนังสือเล่มสีแดงสองเล่ม เธอยังคงไม่อาจเชื่อว่าเธอเพิ่งจะจดทะเบียนสมรสกับฝู้อวี้สิงเมื่อสักครู่

ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของฝู้อวี้สิงแล้ว?

ในที่สุดเธอก็ได้แต่งงานกับชายอันเป็นที่รักของเธอมาถึงสองชาติ?

ตอนนี้เซี่ยเชียนเกอรู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังตกอยู่ในความฝัน เธอถือหนังสือเล่มเล็กๆ สีแดงสองเล่มนั้นเอาไว้แล้วพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของฝู้อวี้สิง กอดเขาเอาไว้แน่น

"ฝู้อวี้สิงคะ ต่อจากนี้เราจะไม่แยกจากกันไปไหน ตกลงไหม?"

"คุณคิดว่าหลังจากเราจดทะเบียนสมรสกันแล้วคุณจะหนีผมไปไหนพ้น?"

เซี่ยเชียนเกอยิ้มขึ้นแล้วพูดว่า "ฉันไม่เคยคิดจะหนีไปไหนสักหน่อย เพราะว่าการแต่งงานกับคุณคือสิ่งที่ฉันต้องการจะทำมากที่สุดในชีวิตนี้ และตอนนี้ความหวังของฉันสมปรารถนาแล้ว ฉันว่าเราควรจะไปเฉลิมฉลองสักหน่อยดีไหมคะ เอ๋ ขอฉันคิดดูก่อนนะ แถวนี้มีอะไรน่ากินบ้าง"

เซี่ยเชียนเกอโอบไปที่คอของฝู้อวี้สิง เธอครุ่นคิดอยู่เนิ่นนาน จากนั้นพาฝู้อวี้สิงไปที่แผงอาหารใกล้บ้าน ที่จริงเธอก็อยากจะให้ฝู้อวี้สิงกินอาหารดีกว่านี้ แต่ว่ากระเป๋าตังค์ของเธอมันไม่อนุญาตให้เธอทำแบบนั้น

ดังนั้นตอนนี้เซี่ยเชียนเกอจึงทำได้เพียงให้เขากินอาหารที่ขายตามแผงข้างถนน

แต่เธอสัญญากับฝู้อวี้สิงเอาไว้แล้ว เมื่อไหร่ที่เธอรวยเธอจะให้ฝู้อวี้สิงกินแต่อาหารดีๆ ทุกวัน

หลังจากที่เลี้ยงฉลองเรียบร้อยแล้ว เซี่ยเชียนเกอก็เข็นฝู้อวี้สิงไปที่ถนนเดินซื้อของอยู่สักพัก จากนั้นให้เย่หยิ่งมารับฝู้อวี้สิงไป เพราะว่าตอนบ่ายเธอมีเรียนไม่สามารถกลับบ้านไปพร้อมกับฝู้อวี้สิงได้

นับตั้งแต่เซี่ยเชียนเกอจดทะเบียนสมรสกับฝู้อวี้สิงมาเธอก็ยิ้มอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงของฝู้อวี้สิงอย่างเต็มตัวแล้วและจากนี้ไปเธอก็จะอยู่กับฝู้อวี้สิงตลอดกาล ดีจริงๆ

"ฆาตกรคนนี้ โหดร้ายจริงๆ"

"เธอกำลังดูข่าวนี้อยู่เหมือนกันเหรอ? ตำรวจเพิ่งประกาศออกมาเมื่อสักครู่ แล้วบอกว่าช่วงนี้ไม่ให้คนท้องออกจากบ้านตอนกลางคืน ไม่อย่างนั้นอาจจะพบเข้ากับฆาตกรโรคจิตนี่"

"ฆาตกรคนนี้ฆ่าผู้หญิงบริสุทธิ์ไปหลายคนแล้ว ทำไมทางตำรวจยังจับไม่ได้สักที"

"ฆาตกรเจ้าเล่ห์มาก แต่ละวันตำรวจไม่ได้มีคดีสอบสวนแค่คดีเดียวเสียเมื่อไร ดังนั้นเป็นธรรมดาที่ไม่อาจจับฆาตกรได้ในเร็ววัน"

"ในข่าวบอกว่า ฆาตกรจะทำร้ายหญิงมีครรภ์ในวันที่ฝนตก ทุกคนระวังเอาไว้ดีกว่า"

"พวกเราไม่ได้ตั้งครรภ์สักหน่อย ฆาตกรคนนั้นคงไม่ฆ่าพวกเราหรอกมั้ง?"

"ถ้าความคิดของฆาตกรเรียบง่ายแบบนี้ จะได้เรียกว่าเป็นฆาตกรอีกเหรอ?"

น้ำเสียงของเพื่อน ค่อยๆ จางหายไป

หลังจากที่เซี่ยเชียนเกอได้ยินคำพูดของเพื่อนร่วมชั้นแล้ว ในสมองของเธอก็นึกถึงศพเน่าเปื่อยผุดขึ้นมา

ในช่องท้องของศพนั้นปูดโปนออกมาเล็กน้อย แต่ในท้องเต็มไปด้วยหนอน เป็นไปได้หรือไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นในท้องของเธอจริงๆ แล้วมีลูกอยู่ แต่ถูกหนอนกัดกินไปจนหมด?

หรืออาจเป็นเพราะว่ามีหนอนมากจนเกินไป หมอนิติเวชจึงผ่าตัดเห็นไม่ชัดเจน

เมื่อเซี่ยเชียนเกอคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เธอก็รีบค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของอาจารย์ที่ทำการชันสูตรศพวันนั้น แล้วส่งข้อความเรื่องที่เธอคาดเดาไปให้

เธอหวังว่าข้อความนี้จะเป็นประโยชน์กับตำรวจในการคลี่คลายคดี

ในตอนบ่าย

ท้องฟ้าที่เดิมทีแจ่มใสกลับมืดมัว และค่อยๆ มืดมนลงทันใด

"เปรี้ยง!"

สายฟ้าประกายวาบ