ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 77

เมื่อมองไปยังบรรยากาศรอบๆ ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นถ้ำ

ในถ้ำนี้มีไฟถูกจุดเอาไว้

ในบริเวณไกลออกไป ผู้หญิงคนหนึ่งถูกมัดด้วยเชือกและกำลังถูกทรมานอย่างไร้มนุษยธรรม

ชายคนหนึ่งสวมรองเท้าหนัง สวมหมวกและใส่แมสกำลังใช้ขาข้างหนึ่งเหยียบขยี้ไปที่ท้องของผู้หญิงคนนั้นอย่างแรง

เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากท้องของหญิงสาว

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนนั้นทำให้เซี่ยเชียนเกอต้องขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น

"กรี๊ด!"

"ลูกของฉัน อย่า......!"

"อย่าทำร้ายลูกของฉัน!"

เซี่ยเชียนเกอไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป เธอพยายามฝืนร่างกายอันอ่อนแอให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปนั่งยองๆ อยู่ข้างกองไฟ เธออดทนต่อความเจ็บปวดและเอามือเข้าไปอังบริเวณกองไฟ ความร้อนอันแผดเผาทำให้เซี่ยเชียนเกอเจ็บปวดเสียจนส่งเสียงร้องออกมาเล็กน้อย

หลังจากผ่านไปหนึ่งนาที เชือกนั้นก็ถูกไฟเผาไหม้จนขาด มือของเซี่ยเชียนเกอก็ถูกเผาเช่นกัน บาดแผลของเธอมีเลือดออกแต่เซี่ยเชียนเกอดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเลย เธอรีบแก้เชือกที่มัดมือมัดเท้าของตนแล้วตั้งใจจะเข้าไปช่วยผู้หญิงที่กำลังถูกทรมานคนนั้น

จู่ๆ น้ำเสียงก็หยุดลง

หญิงสาวสวมเดรสสีขาวยาวซึ่งถูกย้อมไปด้วยสีแดงของเลือดดูเหมือนเธอกำลังจะหมดลมหายใจท่ามกลางกองเลือดนั้น

เซี่ยเชียนเกอมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและมองมายังคนที่เดินถือกริชอยู่ในมือตรงเข้ามาทางเธอ "ตอนนี้ถึงตาแกแล้วสินะ"

ดูเหมือนว่าฆาตกรจะใช้เครื่องเปลี่ยนเสียงทำให้น้ำเสียงของเขาดูไม่น่าฟัง

กลิ่นเลือดโชยออกมาเต็มจมูก เซี่ยเชียนเกอขยับมือที่เพิ่งถูกเผาทั้งสองข้าง เมื่อชายผู้นั้นเดินตรงเข้ามาพร้อมกับมีดสั้น เซี่ยเชียนเกอก็รีบลุกขึ้นยืนต่อสู้กับคนคนนั้น

การพุ่งชนของเซี่ยเชียนเกอค่อนข้างรวดเร็วและไร้ความปรานี ทำให้ชายคนที่ถูกชนถึงกับถอยหลังออกไปหลายก้าว

เขาหัวเราะออกมาด้วยความเยือกเย็นว่า "นังผู้หญิงคนนี้ใจกล้าไม่เบา แต่การที่แกกระโดดเข้ามาแบบนี้ไม่กลัวจะทำร้ายลูกในท้องหรือไง?"

ลูก?

เธอตั้งท้องตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ตัวเธอเองยังไม่เห็นรู้เรื่องเลย

หรือว่าในวันนี้ที่เธอถูกจับมาที่นี่ เป็นเพราะผู้ชายตรงหน้าเธอคิดว่าเธอเป็นหญิงตั้งครรภ์

หรือนี่จะเป็นฆาตกรที่ลงมือจัดการกับผู้หญิงตั้งครรภ์ ซึ่งเพื่อนๆ ของพวกเธอพูดถึงในวันนี้?

เป็นไอ้โรคจิตนั่นหรือ?

ถ้าเป็นอย่างนั้นในวันนี้เขาคงหนีไม่พ้นแน่!

ดวงตาอันแหลมคมของเซี่ยเชียนเกอจับจ้องไปที่ชายคนนั้นอย่างเย็นชา เธอฉีกกระโปรงข้อมือของตนเองแล้วพันไปยังข้อมือที่บาดเจ็บจากไฟไหม้เมื่อสักครู่ จากนั้นเธอไม่ให้โอกาสชายคนนั้นต่อสู้กลับ เซี่ยเชียนเกอเข้าไปกุมตัวชายหนุ่มเอาไว้อย่างรวดเร็ว

เซี่ยเชียนเกอคว้าแขนของเขาแล้วรีบแย่งกริชในมือออกมา

จากนั้นเธอก็ใช้กริชจี้ไปที่คอของเขา "หากว่าโลกนี้ไม่ห้ามให้ฆ่าคนได้ตามต้องการ ตอนนี้แกคงจะตายอยู่ในมือของฉันแล้ว"

ชายผู้นั้นพยายามดิ้นรนภายใต้การจับกุมของเซี่ยเชียนเกอ เซี่ยเชียนเกอกดเข่าลงไปที่หน้าอกของชายหนุ่ม "วันนี้แกตกอยู่ในมือของฉันแล้วคิดว่าจะหนีได้เหรอ?"

"แกเป็นใครกันแน่?"

น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มตื่นตระหนก

เขาคิดไม่ถึงว่าในวันนี้จะพบกับผู้หญิงที่แข็งแกร่งเช่นนี้

เซี่ยเชียนเกอเผยอริมฝีปากโค้งขึ้นเล็กน้อย "ฉันเป็นบรรพบุรุษแกไง!"

เซี่ยเชียนเกอนำกริชในมือของตนตัดไปที่เอ็นของชายหนุ่ม เขาร้องออกมาเสียงหลง ชายคนนั้นอ้อนวอนออกมาไม่หยุดปากว่า "ปล่อยฉัน!"

"แล้วเมื่อสักครู่ที่ผู้หญิงคนนั้นร้องขอให้แกปล่อย ทำไมแกไม่ปล่อยล่ะ เก่งมากนะไม่ใช่หรือไง ทำไมล่ะ? ตอนนี้เพิ่งจะรู้จักว่าต้องกลัวหรือยังไง!"

"นังผู้หญิงบ้า!"

"ปล่อยฉัน!"

"จะปล่อยแกไปก็ได้แต่รอให้ฉันตัดเอ็นร้อยหวายที่มือและขาของแกออกก่อนแล้วฉันจะปล่อยแกไป"

รอยยิ้มอันกระหายเลือดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยเชียนเกอ เธอจับข้อมือของชายคนนั้นเอาไว้แล้วกำลังจะตัดเอ็นของเขา ทันใดนั้นได้ยินน้ำเสียงของฝู้อวี้สิงและเย่หยิ่งดังขึ้นว่า "เชียนเกอ!"