ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 92

เซี่ยเชียนเกอไม่รู้เลยว่า ตัวเองกำลังถูกเจียงหลิงตามติด

เธอในตอนนี้ กำลังกอดกับฝู้อวี้สิงพักผ่อนอยู่ด้วยกัน

ฝู้อวี้สิงลูบผมยาวเรียบนุ่มของเซี่ยเชียนเกอ เขาถามว่า: "เมื่อไหร่เธอจะมีลูกให้ผมสักที? หือ?"

มีลูกเหรอ?

เซี่ยเชียนเกอหน้าแดงแล้วตอบว่า: "รอหลังจากที่ขาคุณดีแล้ว"

ฝู้อวี้สิงพูดออกมาอย่างหลงใหลว่า: "งั้นถึงเวลานั้นเธอห้ามหนีไปเพราะว่าอายนะ"

เซี่ยเชียนเกอพิงศีรษะลงบนหน้าอกของฝู้อวี้สิง: "การได้มีลูกกับคุณ เป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุด ในชีวิตนี้ของฉัน ดังนั้น ฉันไม่มีทางหนีหรอก"

ฝู้อวี้สิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "จำสิ่งที่เธอพูดกับผมในวันนี้ไว้ด้วย"

"จำไว้แล้ว!"

"นอนเถอะ"

"อือ"

เซี่ยเชียนเกอหลับตา และผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของฝู้อวี้สิง

......

เช้าวันนี้มีฉากพระอาทิตย์ขึ้นต้องถ่ายทำ เซี่ยเชียนเกอเรียกรถออนไลน์คันหนึ่งเอง และไปที่กองถ่าย ก่อนฟ้าสว่าง

ตอนที่เซี่ยเชียนเกอมาถึงกองถ่าย พนักงานในกองถ่าย เตรียมพร้อมทุกอย่าง เซี่ยเชียนเกอเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย แต่งหน้าเสร็จออกมา พระอาทิตย์ก็เริ่มขึ้นมาแล้ว

ฉากนี้ เป็นฉากที่เซี่ยเชียนเกอปะทะกับเซี่ยหาน

ว่ากันว่าเมื่อคืนนี้ เซี่ยหานก็ไม่ได้ออกจากกองถ่าย เธอรอถ่ายทำฉากเช้าวันนี้อยู่ที่นั่นตลอด

เซี่ยเชียนเกอและเซี่ยหานกำลังถ่ายทำอยู่ที่ชั้นบนสุด

พระอาทิตย์กำลังขึ้น

เซี่ยเชียนเกอพูดออกมาอย่างเย็นชา: "เอาของออกมาเดี๋ยวนี้!"

"หยุนเซี่ย ของสิ่งนี้ มันสำคัญมากสำหรับฉันมาก เธอปล่อยให้ฉันไปเถอะ ไม่อย่างนั้นเขาจะตายได้นะ"

"นี่คือหลักฐานที่จะนำฆาตกรเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ถ้าฉันมอบมันให้กับเธอ ฆาตกรก็จะพ้นโทษ ถึงเวลานั้น คนตายก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น หยวนเกอ อย่าดื้อดึงไม่ยอมรับผิดเลย เอาของให้ฉัน"

"ไม่!"

เซี่ยหานไปยืนอยู่ที่ระเบียง เธอถือมีดที่มีเลือดอยู่ไว้ในมือตัวเองแล้วข่มขู่เซี่ยเชียนเกอ: "หยุนเซี่ย วันนี้ถ้าเธอไม่ปล่อยฉันไป งั้นฉันก็ทำได้เพียงตายอยู่ตรงหน้าของเธอ"

ใบหน้าของเซี่ยเชียนเกอยังคงมีท่าทางสงบนิ่ง เธอราวกับไม่ได้ตกใจกับคำพูดของเซี่ยหาน เซี่ยเชียนเกอเข้าใกล้เซี่ยหานทีละก้าว เซี่ยหานก็พูดออกมาในเวลานี้ว่า: "เธออย่าเข้ามานะ ถ้าเธอเข้ามา ฉันจะกระโดดลงไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้"

เซี่ยหานแกล้งทำเป็นกระโดด

เซี่ยเชียนเกอก็อยู่ในเวลานี้ พุ่งเข้าไป กอดเซี่ยหานไว้ เซี่ยหานหยิบมีดออกมา บาดมือของ เซี่ยเชียนเกอจนได้รับบาดเจ็บในทันที เดิมทีมีดเล่มนี้น่าจะเป็นอุปกรณ์ประกอบฉาก แต่ใครจะไปรู้ว่า มีดเล่มนี้เป็นของจริง

ทันใดนั้น หลังมือของเซี่ยเชียนเกอก็มีเลือดไหลหยด

ผู้กำกับและพนักงานที่อยู่ข้างๆ ต่างเป็นห่วงเป็นใยขึ้นมา

ตอนแรกคิดว่าเซี่ยเชียนเกอจะร้องหยุด แต่เซี่ยเชียนเกอยังคงเล่นต่อไป เธอคว้ามีดในมือของเซี่ยหานไว้ และพูดบทละครกับเธอ: "หยวนเกอ เธอเป็นตำรวจ รักฆาตกร เป็นเรื่องที่เธอทำผิดพลาดที่สุดในชีวิตนี้ ดังนั้นอย่าได้อย่าดื้อดึงไม่ยอมรับผิดเลย เอามีดให้ฉัน"

เซี่ยหานส่ายหน้า: "ไม่ ถ้าหากเขาตาย ฉันก็ไม่มีทางอยู่คนเดียวเด็ดขาด หยุนเซี่ย ฉันคิดว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันมาโดยตลอด แต่ทำไมเธอต้องบีบคั้นฉันจนตายด้วย? ทำไม?"

เซี่ยเชียนเกอแค่รู้สึกว่าเยาะเย้ย

เธอกล้ารับประกันว่าคนที่เปลี่ยนอุปกรณ์ประกอบฉาก ไม่ใช่แฟนคลับไร้สมองของอานเยว่อย่างแน่นอน แต่เป็นเซี่ยหานตั้งใจว่าจ้างคนทำ

เมื่อพิจารณาจากความแรงของมือของเซี่ยหาน เมื่อกี้นี้ เธอก็สามารถที่จะรู้ว่า หล่อนรู้เรื่องก่อน สิ่งที่หล่อนถืออยู่ในมือไม่ใช่มีดประกอบฉาก แต่เป็นของจริง

ถ้าหากเป็นของปลอม เซี่ยหานก็ไม่ถึงกับต้องแทงเธอรุนแรงขนาดนี้

แต่ถ้าเป็นของจริง ถ้าอย่างนั้นเธอก็สามารถที่จะแทงอย่างแรงได้!

มองดูหลังมือของเธอ ก็ถูกบาดจนกลายเป็นแบบนี้? ตอนนี้ตราบใดที่เธอใช้แรงเลือดก็ออก เซี่ยหานทำกับเธอขนาดนี้ จุดจบของเธอ จะต้องน่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้เป็นอย่างมาก

เซี่ยเชียนเกอมองไปที่ผู้กำกับอย่างจริงจังแล้วพูดว่า: "ผู้กำกับเชื่อจริงๆเหรอว่า อุปกรณ์ประกอบฉากเป็นสิ่งที่แฟนคลับไร้สมองของอานเยว่ทำ?"

ผู้กำกับถามอย่างแปลกใจว่า: "ไม่อย่างนั้นล่ะ?"

ดูเหมือนว่า ผู้กำกับจะเชื่อคำพูดของพนักงานคนนั้นอย่างสมบูรณ์

แต่ก็ช่างมันเถอะ ผู้กำกับก็ไม่รู้ว่าเดิมทีเซี่ยหานเป็นคนยังไง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติ ที่เขาจะไม่คิดว่าเรื่องราวจะเกี่ยวกับเซี่ยหาน

เพียงแต่ว่า เซี่ยหานกล้าลงมือกับเธอ

ดูเหมือนว่า ช่วงนี้เธอดีต่อเซี่ยหานเกินไปแล้ว? ถึงได้ปล่อยให้เซี่ยหานกล้ามาเหยียบหัวของเธอเพื่อโอ้อวดกำลังเหรอ?

และต่อไปนี้ เธอควรที่จะจัดการเซี่ยหานให้ดีๆยังไงล่ะ?

เซี่ยเชียนเกอทานอาหารคำสุดท้ายในข้าวกล่องของตัวเอง เธอโยนกล่องอาหารกลางวันในมือของตัวเองลงในถังขยะข้างๆ จากนั้นถามผู้กำกับว่า: "ฉันสามารถที่จะถ่ายทำฉากที่ต่อสู้กับนางรองล่วงหน้าก่อนได้หรือเปล่าคะ?"

ผู้กำกับ: "......"