ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 156

หลิวอวิ๋นเซียงเงยหน้าเห็นเหยียนมู่ยังคงหัวเราะ เลือดที่มุมปากไหลมากขึ้นเรื่อย ๆ นางกระวนกระวายใจมาก พยายามลุกขึ้นจูบปิดปากเขาไว้ ทำความสะอาดเลือดที่มุมปากของเขาอย่างสงสาร

นางคิดว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะสติแตกไปจริง ๆ

“เหยียนมู่ เด็กในท้องดิ้นแรงมาก เขาคงรับรู้ถึงท่านแล้ว”

หลิวอวิ๋นเซียงดึงมือของเหยียนมู่มาวางบนท้องของนาง เด็กน้อยเตะแรง ๆ เหมือนรับรู้ได้จริงๆ

ดังนั้นในดวงตาดำมืดคู่นั้น มีแสงสว่างขึ้นในทันที

ท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลง เสียงดังหนึ่งทำลายความสงบ

หลิวอวิ๋นเซียงกำลังพิงอยู่ในอ้อมกอดเหยียนมู่จนเริ่มง่วงแล้ว ได้ยินเสียงก็มองไปทางหน้าต่าง เห็นแสงกะพริบหนึ่ง

“จุดพลุแล้วใช่หรือไม่?”

เหยียนมู่หรี่ตามอง “อืม”

“ข้าอยากดู”

ในห้องข้าง ๆ คลื่นลมสงบแล้ว หลิวอวิ๋นเซียงแอบคิดในใจที่จริงก็ใช้เวลาไม่นาน มองเห็นเหยียนมู่ขี้เกียจขยับ นางจึงหยิกเอวของเขาแรงๆ

เหยียนมู่กำลังสัปหงก ลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจภายใต้สายตาไม่พอใจของหลิวอวิ๋นเซียง ดึงนางลุกขึ้นเดินไปริมหน้าต่าง

เปิดหน้าต่างออก ลมหนาวพักเข้ามาเย็นจนเหยียนมู่ตัวสั่นหยิบเสื้อคลุมบนเตียงหลัวฮั่นคลุมให้หลิวอวิ๋นเซียง

ริมทะเลสาบกำลังจุดพลุฉลองงานเฉลิมพระชนมพรรษา ในทะเลสาบบนเรือเป็นจุดชมวิวที่ดีที่สุด หลิวอวิ๋นเซียงมองดอกไม้ไฟเต็มท้องฟ้า เบิกตากว้างเหมือนแสงระยิบระยับนั้นเข้ามาในดวงตาของนาง

นางดูดอกไม้ไฟ เหยียนมู่ดูนาง

“สวยจริงๆ!” หลิวอวิ๋นเซียงอดชมไม่ได้

เหยียนมู่เบะปาก “สวยหรือ?”

“ทิวทัศน์ที่สวยที่สุดบนโลกนี้”

เหยียนมู่ก้มหน้าหอมแก้มของหลิวอวิ๋นเซียง “เจ้าบอกใช่ก็ใช่”

ใกล้จะยามหยินแล้ว เรือเข้าฝัง เหยียนมู่รีบลุกขึ้นส่งฮ่องเต้กลับเข้าวัง จากนั้นย้อนกลับมารับหลิวอวิ๋นเซียงอีกครั้ง