ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 218

หลิวอวิ๋นเซียงกับพวกชวีโม่หรานกลับมารวมตัวกัน ที่แท้ตอนนั้นจื่อจินบาดเจ็บ ชวีโม่หราน ต้องพานางออกไปก่อน แม้ว่าจะพบอุปสรรคบ้าง แต่โชคดีที่ทุกคนปลอดภัยดี

หลิวอวิ๋นเซียงอุ้มสิงอี้มือหนึ่ง อีกมือชี้บนแผนที่ "เส้นทางน้ำเร็วกว่าและปลอดภัยกว่าทางบก เราล่องตามคลองใหญ่จากเยวี่ยโจวไปทางใต้ ลงเรือที่เซียงโจว เดินทางต่อไปทางตะวันตกเฉียงใต้ไม่ไกลก็จะถึงหุบเขาราชาโอสถ รับจิ่นเยียนกับสิงจื้อที่หุบเขาราชโอสถ พักผ่อนชั่วคราวก่อน เราค่อยตัดสินใจว่าจะไปทางใต้หรือทางตะวันตกต่อไป”

ชวีโม่หรานพยักหน้า "ข้าติดตามท่าน ท่านไปไหนข้าก็ไปด้วย"

หลิวอวิ๋นเซียงยิ้ม "แต่ถ้าเราออกจากต้าหรง เราอาจจะไม่ได้กลับมาอีกตลอดชีวิต"

ชวีโม่หรานลูบท้องน้อยตัวเอง "นอกจากอาจารย์กับเหล่าชวีแล้ว ข้าไม่มีอะไรต้องกังวลอีก"

หลิวอวิ๋นเซียงเห็นลูกชายกระตือรือร้น วันรุ่งขึ้นจึงรีบออกเดินทาง

เจ้าของร้านช่วยพวกนางติดต่อกับเรือพ่อค้า พาพวกนางไปจนถึงท่าเรือ ระหว่างรอเรือขนสินค้าขึ้น หลิวอวิ๋นเซียงให้จื่อจินไปซื้อขนมให้สิงอี้กินระหว่างทาง

แม้ว่าจะเป็นฤดูใบไม้ผลิแล้ว ยังอากาศหนาวอยู่บ้าง วันนี้ก็ค่อนข้างหนาว

หลิวอวิ๋นเซียงทำเสื้อคลุมกันลมตัวเล็กให้กับสิงอี้ ตอนนี้ห่อตัวแน่น โผล่มาแต่ใบหน้าเล็กๆ

เด็กหญิงอยากรู้อยากเห็นทุกอย่าง ตาโตมองไปรอบๆ

“เรือใหญ่ สวยมาก” เด็กหญิงชี้ไปที่หนึ่งให้หลิวอวิ๋นเซียงดู

หลิวอวิ๋นเซียงมองไปเห็นเรือลำหนึ่งแขวนผ้าไหมสีแดงและโคมไฟ สวยงามจริงๆ นางดึงสายตากลับมา กำลังคิดว่าจะไปคุยกับเจ้าของคาราวาน ในเมื่อต้องการนั่งเรือของคนอื่น ก็ต้องผูกมิตรหน่อย

บัดนี้ชวีโม่หรานที่อยู่ข้างๆ กรีดร้อง "คนตกน้ำ!"

หลิวอวิ๋นเซียงรีบมองดู เห็นชายคนหนึ่งกำลังเป็นลูกหมาตกน้ำ เห็นได้ชัดว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น ท่าทางทุกคนบนเรือตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก ไม่มีใครกระโดดลงไปช่วยเขา

บางทีพวกคาราวานที่นี่อาจจะมองไม่เห็น หรือไม่มีใครสนใจ ทุกคนต่างง่วนกับการขนย้ายสินค้า ไม่มีใครลงไปช่วย

หลิวอวิ๋นเซียงรีบส่งสิงอี้ให้ชวีโม่หราน วิ่งเข้าไป

พอวิ่งไปถึงก็ถอดเสื้อคลุมออก วิ่งไปไม่กี่ก้าวกระโดดลงน้ำ นางว่ายน้ำเป็น แต่น้ำเย็นเฉียบทำความคุ้นเคยหน่อย นางก็รีบว่ายไปหาชายคนนั้นโดยเร็ว

นางมองเห็นเพียงเสื้อผ้าสีขาวลอยบนน้ำ ศีรษะผลุบโผล่ ลอยขึ้นจมลง ราวกับว่าใกล้จะหมดแรงแล้ว

ตอนที่หลิวอวิ๋นเซียงไปถึง แม้แต่เสื้อสีขาวก็มองไม่เห็น นางหายใจเข้าเต็มปอด ดำลงไปใต้น้ำค้นหา

เมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าสีขาวกำลังจะจม นางก็ว่ายไปอย่างสุดกำลังแล้วลากคนมา นางโผล่ขึ้นผิวน้ำก่อนแล้วว่ายเข้าฝั่ง

ชวีโม่หรานหาราวไม้ไผ่มา พอนางว่ายเข้าไปใกล้ก็จับมันไว้ ไม่นานก็ถึงฝั่ง แต่ต้องออกแรงมากถึงจะลากชายคนนี้ขึ้นฝั่งได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน