ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 22

ฝันร้ายอะไรกัน แค่อยากให้เอาอกเอาใจชัดๆ

เหยียนมู่มองหลิวอวิ๋นเซียงด้วยความหมายอันลึกซึ้ง “หากเจ้าอยากรั้งข้าไว้...”

หลิวอวิ๋นเซียงยิ้มกว้าง “แล้วเป็นอย่างไร”

เหยียนมู่รู้สึกเหมือนกับโดนถามย้อนกลับ “ใต้เท้าคนนี้ชอบขอบใหม่เบื่อของเก่าเสียด้วยสิ”

หลิวอวิ๋นเซียงจึงลุกขึ้นพร้อมกล่าวว่า “ค่ำคืนแห่งความสุขมักผ่านไปไว เช่นนั้นข้าขอไม่รบกวนใต้เท้าเหยียนดีกว่า”

พูดจบ นางก็รีบเดินจากไป

เหยียนมู่ได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุข

แม้พูดเช่นนั้น แต่เขาก็ไม่ได้แตะต้องแม่นางหยวนเลยแม้แต่น้อย

หลังจากจิบสุราอีกครั้ง เหยียนมู่ก็หันหลังเดินไปนอนที่ห้องอ่านหนังสือ

…

เถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังธนาคารรุ่ยชางคือเหยียนมู่ หลิวอวิ๋นเซียงไปเบิกเงินสองหมื่นตำลึงในวันรุ่งขึ้น ส่วนที่เหลืออีกหนึ่งหมื่นตำลึง นางขอให้เหยียนมู่นำไปซื้อเสบียง

ด้วยเงินสองหมื่นตำลึง นางตั้งใจไปซื้อธัญพืชและข้าวจำนวนหนึ่งที่ท่าเรือ และส่งไปยังทุ่งหญ้าทางตะวันตก

หลังจากเกิดเหตุการณ์อดอยากยากไร้ ทางตะวันตกไม่ขาดแคลนอาหาร ดังนั้นจะมีเสบียงเหล่านี้หรือไม่นั้นไม่สำคัญ แต่หากไม่มีเสบียงอาหารเหล่านี้ คนในเมืองหลวงจะต้องอดตายมากมาย

นางเก็บเสบียงอาหารทั้งหมดไว้ในเรือนว่างเปล่า จางฉีคิดอย่างรอบคอบโดยให้ชายสองคนจากหมู่บ้านเดียวกันเฝ้าที่นั่นเอาไว้

นางยังนำเสบียงกลับจวนรองเสนาบดีหนึ่งเกวียนม้า ทว่าไม่อาจผ่านเข้าประตูบ้านเลยด้วยซ้ำ

ผู้ดูแลเก่าแก่อย่างผู้ดูแลสวีกล่าวอย่างไร้หนทาง “สองวันมานี้ฮูหยินไม่ค่อยสบาย และบอกไว้ว่าไม่สะดวก...พบคนนอก”

จิ่นเยียนขมวดคิ้ว “ลุงสวี ท่านสับสนไปแล้วหรือ ฮูหยินของเราจะเป็นคนนอกได้อย่างไร”

ผู้ดูแลสวีพลันถอนหายใจ “แต่ฮูหยินกล่าวไว้เช่นนั้น”

หลิวอวิ๋นเซียงโบกมือ ส่งสัญญาณให้จิ่นเยียนหยุดพูด “ลุงสวี สุขภาพท่านแม่เป็นอย่างไรบ้าง”

“เพียงเป็นหวัดนิดหน่อยขอรับ”

หลิวอวิ๋นเซียงพยักหน้า “ข้าคงไม่เข้าไปทำให้นางไม่พอใจหรอก แต่ว่าท่านช่วยให้คนยกข้าวบนเกวียนนี้เข้าไปได้หรือไม่ ไม่จำเป็นต้องท่านพ่อกับท่านแม่ของข้า”

“ฮูหยิน เหตุใดจึงส่งรถเข็นข้าวมาที่นี่เล่า”

กลับมาบ้านเกิดพร้อมรถเข็นข้าว หากพูดออกไปคงดูแปลกมาก

“อ้อ พอดีข้ามีแผนเปิดร้านขายเสบียงน่ะ มีข้าวเยอะหน่อยก็เลยส่งกลับมาให้พวกท่าน”

“เช่นนั้นข้าจะรับไว้ในนามนายท่านและฮูหยินนะขอรับ”

หลังจากขึ้นรถม้า จิ่นเยียนก็ร้องขอความยุติธรรมแทนหลิวอวิ๋นเซียง “ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว เหตุใดยังโกรธอยู่อีกล่ะ อีกอย่างการตายของคุณชายรองก็โทษฮูหยินไม่ได้ด้วยซ้ำไป!”

หลิวอวิ๋นเซียงพิงรถม้าพลางถอนหายใจเบาๆ

ย้อนกลับไปในเพลานั้น น้องชายของนางอยากประสบความสำเร็จในชีวิต จึงออกเดินทางขึ้นเหนือกับจิ้งอันโหว เพลานั้นพ่อแม่ของนางไม่เห็นด้วย แต่นางรู้สึกว่าเกิดเป็นบุรุษควรมีประสบการณ์ ดังนั้นนางจึงสนับสนุนเขาและแอบติดต่อจิ้งอันโหวเพื่อใส่รายชื่อเข้าไปในกองทัพเดินทางขึ้นเหนือ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน