ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 225

หลิวอวิ๋นเซียงเม้มริมฝีปาก คิดในใจว่าเขายิ้มเจ้าเล่ห์จริงๆ จะต้องมีเจตนาร้ายแน่นอน เป็นอย่างที่คิด จากนั้นเขาก็พูดว่า “อย่างนั้นก็รบกวนทุกคนขุดออกมาอีกครั้ง”

มาถึงก็ขุดหลุมฝันศพของคนอื่น เป็นเรื่องที่คนทำกันหรือ?

แน่นอนหลิวอวิ๋นเซียงไม่ได้โกรธอะไร แต่คนของตระกูลเหอโมโหแล้ว หลานชายคนโตกับหลานชายคนรองขวางอยู่หน้าหลุมศพ ถามว่าเหยียนมู่เป็นใคร ถึงกล้าขุดสุสานของขุนนางขั้นสี่ของราชสำนัก

เหยียนมู่คงรู้สึกว่าสองคนนี้ไม่มีอำนาจคุยกับเขา ดังนั้นจึงไม่สนใจ แต่มองรอบ ๆ เหมือนกำลังหาอะไรอยู่

หลิวอวิ๋นเซียงรีบหลบหลังต้นไม้ รอผ่านไปสักพักค่อยแอบมองข้างนอก แต่เห็นเหยียนมู่นั่งใต้ต้นทับทิมอย่างไม่คิดมาก ในมือยังมีกิ่งดอกทับทิมสวยเพิ่มมา

เขาเล่นดอกทับทิมนั้น ดึงกลีบดอกเป็นพัก ๆ บดขยี้ในมือแล้วโยนทิ้ง

อีกด้านเจียงหย่วนอธิบายกับคนของตระกูลเหอ “พวกเราจากศาลต้าหลี่มากำกับดูแลคดีนี้ ท่านนี้เป็นตุลาการศาลต้าหลี่ของพวกเรา”

หลานชายคนโตทำหน้าตกใจ คงจะคิดไม่ถึงว่าคดีนี้จะส่งไปถึงศาลต้าหลี่ ให้ตุลาการศาลต้าหลี่มาสืบด้วยตัวเอง

“คดีของท่านลุงข้าสรุปแล้ว พวกท่านคุยกับใต้เท้าลู่ได้”

“พวกเราจะไปคุยทางใต้เท้าลู่แน่นอน แต่ไม่เป็นอุปสรรคพวกเราตรวจสอบอีกรอบ”

หลานชายคนโตเบิกตากว้าง พูดอย่างไม่พอใจว่า “ข้าไม่สนว่าพวกท่านจะตรวจสอบอย่างไร แต่ท่านลุงข้าฝังแล้ว พวกเราตระกูลเหอไม่ยอมให้พวกท่านขุดหลุมศพออกมา”

เจียงหย่วนชะงักเล็กน้อย “ขอเตือนพวกเจ้าอย่าขัดขวางเจ้าหน้าที่ทำคดีดีกว่า”

“เจ้าหน้าที่อย่างพวกเจ้าจะไร้เหตุผลไม่ได้ ขุดหลุมของคนอื่นเป็นเรื่องโหดร้าย”

เจียงหย่วนจับหน้าผาก คิดในใจว่าก็แค่ขุดหลุมศพ พวกเจ้าแต่ละคนเดินหน้าเข้ามาไม่กลัวตายหรือ? เขามองเจ้านายตัวเอง เห็นเขาเด็ดกิ่งดอกทับทิมล้านแล้ว

เขาไม่กล้าล่าช้าอีก ให้เจ้าหน้าที่ดึงคนของตระกูลเหอออก

“อยู่ต่อหน้าองค์ชายเจ็ด ดูว่าใครจะกล้าโวยวายอีก!”

คำนี้ทำให้คนของตระกูลเหอตกตะลึง อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายที่นั่งเด็ดดอกไม้อย่างสบายบนพื้นไม่ได้

เจียงหย่วนเรียกเจ้าหน้าที่สองสามคน ให้พวกเขารีบขุด เพียงแต่พลั่วเพิ่งลงพื้น เหอฮูหยินก็ชนเจ้าหน้าที่ที่ขวางพวกเขาอยู่ พุ่งไปที่เนินดินที่ฝังศพ

“ยังมีหลักธรรมกันไหม โกรธแค้นแค่ไหนก็ไม่ควรขุดหลุมศพ องค์ชายเจ็ดอะไรข้าไม่กลัว พวกเจ้าเก่งจริงก็ฆ่าข้าสิ!”

เหอฮูหยินถลึงตาด้วยความโมโห ท่าทางไม่ยี่หระต่อความตาย

หลิวอวิ๋นเซียงที่อยู่หลังต้นทับทิม อดกระวนกระวายใจไม่ได้ อยากจะเข้าไปลากเหอฮูหยินไป

เจียงหย่วนให้เจ้าหน้าที่สองคนลากเหอฮูหยินคนนั้น นางใช้แรงโวยวายในปกติออกมา จับเนินดินที่ฝังศพแน่นไม่ยอมไปไหน ยังร้องไห้ไปพลาง ด่าไปพลาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน