ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 227

คำถามนี้ดูไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่นัก

ลู่ฉางอันทำได้แค่กัดฟันพยักหน้าแล้ว “ขอรับ นางอายุสั้น”

“ท่านแม่อยู่ตรงนั้น!” ในเวลานี้เยี่ยนเอ๋อร์ชี้ไปในตรอก

เหยียนมู่มองเข้าไป แต่ไม่เห็นใครสักคน

“ทำไมเขายังมีแม่?”

“เอ่อ……”

“อ๋อ ข้านึกออกแล้ว ลู่ซื่อจื่อยังมีอนุอีกคน คนที่สมองมีปัญหาคนนั้น”

ใช้กลีบดอกทับทิมลอบโจมตีเขา เพราะสมองมีปัญหาไม่ใช่หรือ

เหยียนมู่จัดความสัมพันธ์อย่างชัดเจน ทำให้ลู่ฉางอันไม่ต้องปั้นเรื่อง เพราะเขาไม่ถนัด

“ลูกชายเจ้าแม้แต่พ่อก็ยังจำผิด ดูไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่”

“……”

“เหอะ แต่เหมือนกับลู่ซื่อจื่อมาก คดีหนึ่งสืบนานขนาดนี้ยังสืบไม่ชัดเจน ไม่ค่อยฉลาดนักจริงไหม?”

กวนโมโหลู่ฉางอันหนึ่งประโยค เหยียนมู่ก็เดินต่ออย่างได้ใจ

ลู่ฉางอันกระตุกมุมปากก็ไม่รู้ว่าใครที่โง่

เห็นลู่ฉางอันจะอุ้มเยี่ยนเอ๋อร์ไป หลิวอวิ๋นเซียงทั้งโกรธทั้งจนใจจริงๆ แอบด่าเหยียนมู่สองสามประโยค และเดินตามไปตลอดทาง แน่ใจว่าพวกเขาเข้าเรือนพักแรมแล้ว

ไม่นานเด็กรับใช้ของลู่ฉางอันก็ส่งข่าวมาบอกว่าคนของเหยียนมู่จับตาดูเขา ทำให้เขาพาเยี่ยนเอ๋อร์ออกมาให้นางไม่ได้

“เหยียนมู่จับตาดูลู่ซื่อจื่อทำไม?”

ตานชิงถอนหายใจ “เหอจื่อเย่ว์ตายเพราะยาพิษ องค์ชายเจ็ดคนนั้นคิดว่าเจ้านายของข้าพยายามช่วยคนร้ายตัวจริง นี่ถึงกักขังแล้ว”

“เหอจื่อเย่ว์ตายเพราะถูกยาพิษหรือ?”

“ใช่ แต่ใครจะไปคิด หน้าอกมีแผลมีดแทงหลายแผล ยังมีเล่มหนึ่งที่ถึงแก่ความตาย ไม่มีใครนึกไปทางยาพิษ และยาพิษที่เหอจื่อเย่ว์โดนก็แปลกมาก บนตัวศพไม่มีร่องรอยสักนิด เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพที่มีประสบการณ์สูงยังดูไม่ออก”

หลิวอวิ๋นเซียงถอนหายใจ เห็นชัดว่าเหยียนมู่จงใจหาเรื่องลู่ฉางอัน แม้จะมีจุดที่ผิดพลาดก็จะตัดสินว่าเขาช่วยคนร้ายตัวจริงไม่ได้

“เจ้าพาข้าเข้าไปได้ไหม?”

ทิ้งเยี่ยนเอ๋อร์อยู่ตรงนั้น นางจะวางใจได้อย่างไร และขอแค่นางเข้าไปแล้วก็จะต้องคิดหาวิธีพาเยี่ยนเอ๋อร์ออกมาได้แน่นอน

ตานชิงพยักหน้า “ท่านใช้ฐานะอนุของซื่อจื่อเข้าไป คงไม่มีใครขัดขวาง”

หลิวอวิ๋นเซียงใช้ผ้าบางปิดหน้า ให้ตานชิงพานางเข้าไปในเรือนพักแรม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน