ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 230

ตอนออกมา เยี่ยนเอ๋อร์ยังไม่ลืมถาม

“เอ่อ ชนะแล้วกระมัง”

กินมื้อเที่ยงเสร็จ หลิวอวิ๋นเซียงกล่อมเยี่ยนเอ๋อร์นอนหลับแล้วได้ยินมีเสียงข้างนอก จึงเดินหน้าประตูลานบ้าน เห็นลู่ฉางอันประคองผู้เฒ่าผมขาวคนหนึ่งมาทางนี้

หลิวอวิ๋นเซียงเดินเข้าไป ลู่ฉางอันเห็นนางแล้วชะงัก หลิวอวิ๋นเซียงหันมาแอบเปิดผ้าปิดหน้า แลบลิ้นให้เขา

ลู่ฉางอันนี่ถึงจำนางได้ อดหัวเราะไม่ได้ จากนั้นก็แนะนำกับนางว่า “ท่านนี้คือราชครูฟัง”

หลิวอวิ๋นเซียงคารวะราชครูฟัง “คารวะท่านราชครู”

ราชครูฟังมองสำรวจหลิวอวิ๋นเซียงตั้งแต่หัวจรดเท้า “ท่านนี้คือ?”

“นางเป็น......” ลู่ฉางอันชะงัก ไม่รู้ว่าควรแนะนำหลิวอวิ๋นเซียงอย่างไรจริงๆ

หลิวอวิ๋นเซียงยิ้มตอบว่า “ข้าชื่อจูจู เป็นอนุของซื่อจื่อ”

ราชครูฟังมองทางลู่ฉางอัน เห็นเขาพยักหน้าสีหน้ายากจะอธิบาย คงไม่เข้าใจว่าลู่ฉางอันถูกใจนางได้อย่างไร

“กลมนวลเหมือนจู(ไข่มุก)จริงๆ” เขาฝืนพูดออกมา

หลิวอวิ๋นเซียงปิดปากยิ้ม “ซื่อจื่อชอบคนรูปร่างอวบแบบนี้ บอกว่าเป็นวาสนาของเขา”

“โอ๊ย น่ารำคาญ พูดกันไม่หยุด ข้าอยากอาบน้ำเปื้อนไปหมดทั้งตัวแล้ว!”

ข้างตัวราชครูฟังยังมีเด็กสาวคนหนึ่ง อายุประมาณสิบเจ็ด สิบแปดหน้าตางดงาม รูปร่างดีมีส่วนเว้าส่วนโค้ง

เสื้อผ้าบนตัวนางเต็มไปด้วยฝุ่น บนใบหน้าก็เปื้อน แต่คนงามยังคงเป็นคนงาม

นางจะอาบน้ำ ลู่ฉางอันที่เป็นผู้ชายคนหนึ่งไม่รู้จะจัดการอย่างไร

หลิวอวิ๋นเซียงยิ้มว่า “ข้าพาหลานสาวท่านไปแล้วกัน”

เมื่อคำนี้ออกมา ราชครูฟังหน้าดำ ส่วนลู่ฉางอันก็ลำบากใจ คนสวยโกรธจนเบะปาก

“มีอะไรไม่ถูกต้องหรือ?” นางอดถามขึ้นไม่ได้

ในเวลานี้มีคนหัวเราะเสียงดัง หลิวอวิ๋นเซียงหันหน้าไปเห็นเหยียนมู่กำลังพิงประตูฉุยฮวาของทางตะวันตกหัวเราะหงายหลัง จนหางตาหงส์แดงแล้ว เสริมให้ดูดีขึ้น

เขาเกาะกำแพง หัวเราะไปพลาง อธิบายอย่างหวังดีไปพลาง “นั่นไม่ใช่หลานสาวอะไร แต่เป็นอนุของราชครูฟัง!”

หลิวอวิ๋นเซียงหน้าแดงในทันที ยากจะตั้งตัวได้จริงๆ!

“ขะ......ข้าสายตาไม่ดี......”

ราชครูฟังทนไม่ไหว ส่งเสียงเหอะ ผลักลู่ฉางอันออกแล้วก้าวเข้าไปแล้ว

หญิงงามคนนั้นเบะปากพูดกับหลิวอวิ๋นเซียงว่า “ข้าชื่ออวี๋เจียวเจียว”

“อะ......อวี๋ฮูหยิน”

“ยังนิ่งอยู่ทำไม รีบพาข้าไปอาบน้ำซิ!”

เดิมนางอยากช่วย แต่คนนี้เหมือนเห็นนางเป็นสาวใช้

ไม่มีมารยาทจริงๆ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน