ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 49

โจวหลี่ไหวมองหลิวอวิ๋นเซียงหนึ่งรอบเหมือนต้องการพูดบางอย่าง แต่ถูกเจียงหย่วนลากออกไป ยังมีจิ่นเยียนนางก็ถูกลากออกไปด้วย

เห็นเหยียนมู่ถือยานั่นอยู่ เหมือนจะยัดเข้าปากนาง หลิวอวิ๋นเซียงรีบหันไปมอง

“ยาอะไร?”

“ยาพิษหนึ่งเม็ดที่ทำให้ลำไส้คนเน่าได้”

หลิวอวิ๋นเซียงไม่เชื่ออยู่แล้ว แต่ไม่เป็นอุปสรรคที่นางจะด่าเหยียนมู่ “เหอะๆ หากข้าตายแล้ว กลายเป็นผีร้ายก็จะไม่ปล่อยเจ้าแน่นอน!”

เหยียนมู่มุมปากกระตุก “หากเจ้าเปลี่ยนเป็นผีร้ายได้ ข้าก็มีวิธีให้เจ้าวิญญาณกระจัดกระจาย”

เหยียนมู่พูดจบก็ยิ้มเยาะจากไปแล้ว

เสียงนี้ดังไปถึงข้างนอก โจวหลี่ไหวเห็นเหยียนมู่เดินหน้าดำออกมา ครุ่นคิดแล้วสุดท้ายก็เดินไปแนะนำว่า “จะหาเรื่องผู้หญิงท้องไม่ได้ ทำไมเจ้าต้อง......”

“คนที่โดนตบคือข้า!” เหยียนมู่พูดหน้าบึ้งตึง

โจวหลี่ไหวมองหน้าด้านซ้ายของเหยียนมู่ รอยฝ่ามือชัดเจนเห็นได้ด้วยตาเปล่า “จุ๊ ๆ พรุ่งนี้กับวันมะรืน สองวันนี้เจ้าคงเข้าประชุมเช้าไม่ได้แล้ว”

“ไสหัวไป!”

โจวหลี่ไหวหัวเราะแห้ง ๆ “เดี๋ยวข้าจะส่งยาทาลดบวมมาให้เจ้ากล่องหนึ่ง”

โจวหลี่ไหวเข้าห้องไป หลิวอวิ๋นเซียงถามว่า “นี่เป็นยาอะไรกันแน่?”

โจวหลี่ไหวลังเลครู่หนึ่ง สุดท้ายตัดสินใจบอกความจริงกับหลิวอวิ๋นเซียง

เฮ้อ เขาหวังว่าเหยียนมู่จะมีชีวิตที่มีความสุขหน่อย ดูจากตอนนี้ หลิวอวิ๋นเซียงเหมือนเป็นนางในใจของเหยียนมู่

“ยานั่นไม่ใช่ยาพิษ เป็นยาเซียนที่บำรุง เม็ดหนึ่งได้มาอย่างยากลำบากเป็นสหายเหยียนเข้าวังไปขอไทเฮา และไทเฮามีทั้งหมดแค่สามเม็ด”

“……”

โจวหลี่ไหวเดินเข้าไป ใช้ผ้าไหมทองพันข้อมือตรวจชีพจรให้หลิวอวิ๋นเซียง “ท่านใช้การปล่อยเลือกขับพิษออกมา นี่เป็นการเปลืองชี่และเลือดอย่างมาก ยากที่จะชดเชยในเวลาอันสั้น หากทำอีกครั้ง ท่านคงทนไม่ไหว ไม่ต้องพูดถึงทนถึงเวลาคลอด ดังนั้นสหายเหยียนถึงเข้าวังไปขอยาเซียนนี้ให้เจ้า”

หลิวอวิ๋นเซียงฟังคำกำชับจากโจวหลี่ไหวที่เป็นหมอ ก็ก้มหน้าลงช้า ๆ ในดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน

เหยียนมู่ชาตินี้ พวกเราจะเดินไปถึงขั้นไหน?

หลิวอวิ๋นเซียงกลับจวนโหวไปพักสองวัน เพราะกินยาเซียนลงไป มีกำลังวังชากว่าช่วงเกินมากแล้ว

และหลายวันนี้ฝนตกต่อเนื่อง หน้าฝนมาถึงแล้ว แต่ทางจางฉียังเงียบไม่มีข่าวมาตลอด หลิวอวิ๋นเซียงกำลังกลุ้มใจเรื่องนี้ หลังเที่ยงวันนี้ในที่สุดก็ได้ข่าวแล้ว

หลิวอวิ๋นเซียงพาจิ่นเยียนมาถึงคลังที่เก็บข้าวสาร เห็นจางฉีสั่งการให้คนต่อแถวยาวยกข้าวสารลงจากรถสี่ล้อ

จางฉีเห็นนางก็เช็ดเหงื่อ เดินเข้าไปหานาง

“ฮูหยิน ข้าวสารแสนตันจะส่งมาครบในวันสองวันนี้ขอรับ”

หลิวอวิ๋นเซียงเห็นจางฉีผอมและผิวคล้ำลง อยู่ข้างนอกหนึ่งเดือนกว่านี้คงจะลำบากมาก

“ตอนเข้าเมือง ถูกทหารเฝ้าประตูเมืองถามไหม?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน