ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 71
นางชี้ไปยังรูปที่สองอีกครั้ง “แม่นางคนนี้ใบหน้าหวานล้ำดุจลูกท้อเนื้อฉ่ำหวาน เหมือนกับสนมเสี่ยวจินเฟยมาก”
นางชี้ไปยังรูปที่สามอีก “ส่วนแม่นางคนนี้ นัยน์ตาของของนางดุจระลอกคลื่น ช่วงตาของนางยิ่งเหมือนกับสนมเสี่ยวจินเฟยเสียยิ่งกว่าข้าอีก”
เหยียนมู่ยิ้ม ดวงตาของนางเย็นชาลุ่มลึก “เมื่อไรกันที่เจ้าสามารถพูดชื่อนางต่อหน้าข้าตามอำเภอใจได้กัน”
หลิวอวิ๋นเซียงเงยหน้าขึ้นและตอบอย่างว่าง่ายว่า “หลังจากนี้จะไม่อีกแล้ว”
เหยียนมู่หยิบรูปที่สามมา “วันพรุ่งนี้ให้พวกเขาเอามาส่งแล้วกัน”
หลิวอวิ๋นเซียงพูดอย่างครุ่นคิดว่า “แต่ว่าเจ้าจะต้องเอาใจแม่นางหยวน เจ้าไล่มันออกไปแล้วก็พากลับมาอีกครั้ง เจอความทรมาณสักครั้งจะต้องชอบนางแน่ อย่าให้นางเสียใจแล้วกัน”
เหยียนมู่กระแอมออกมาเบาๆ “ที่แท้ก็เพื่อหยวนชิงเย่ว์ เจ้าอิจฉาหรือไง ”
หลิวอวิ๋นเซียงเบิกตากว้าง “ข้าอิจฉางั้นหรือ”
เหยียนมู่โน้มตัวลงมา ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางของหลิวอวิ๋นเซียง ดวงตาหงส์ของเขาเป็นประกาย เขายกยิ้มขึ้นแล้วถามว่า “เจ้าเคยจินตนาการว่าข้าจะขอเจ้าแต่งใช่หรือไม่”
หลิวอวิ๋นเซียงเม้มปากแน่น “...”
ในชาติที่แล้วแน่นอนว่านางต้องเคยจินตนาการถึง
จินตนาการว่าจากหญิงหม้ายในจวนโหวได้กลายเป็นผู้หญิงของเหยียนมู่ จินตนาการว่าพวกนางมีใจตรงกัน และอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต
เหยียนมู่ยิ้มเยาะ “คิดอะไรน่ะ ตุลาการศาลต้าหลี่ออย่างข้าจะแต่งกับหญิงหม้ายอย่างเจ้างั้นหรือ”
หลิวอวิ๋นเซียงปัดมือของเหยียนมู่ออก และสูดหายใจเข้าลึกๆ “เจ้าคิดมากไปแล้ว”
“เป็นเจ้าที่คิดมากไป！”
หลิวอวิ๋นเซียงเหลือบตาขึ้นมองด้วยใบหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า “สามีของข้ากลับมาแล้ว”
เหยียนมู่ที่หัวเราะอย่างเหิมเกริมในตอนแรกชะงักไป “ใครนะ”
“เซี่ยจื่ออัน”
“เขาตายแล้วไม่ใช่หรือ”
“เขามีชิวิตกลับมา”
เหยียนมู่หรี่ตาลง “หรือเขาปีนขึ้นมาจากยมโลกกัน”
หลิวอวิ๋นเซียงหันหน้าไปไม่มองเหยียนมู่แล้วเหยียดกายนั่งตรง “หลังจากนี้ข้าไม่ใช่หญิงหม้ายแล้ว และไม่ใช่อะไรของเจ้า ขอให้ใต้เท้าเหยียนระวังคำพูดด้วย”
ในชาตินี้นางเคยให้โอกาสเขาแล้ว แต่เขาไม่อยากได้มัน
จู่ๆ บรรยากาศก็แข็งกระด้าง ทั้งสองคนไม่มีใครพูดอะไร
ผ่านไปนานเหยียนมู่ก็หัวเราะอย่างเย็นชาออกมาเล็กน้อย “เจ้าไม่ได้รักเซี่ยจื่ออันมากหรือ ตอนนี้มีความสุขจนบ้าไปแล้วหรือไง”
หลิวอวิ๋นเซียงพยักหน้า “แน่นอนว่าข้ารักสามีของข้า”
เหยียนมู่หน้าครึ้ม “เช่นนั้นเจ้ามาที่นี่ทำไม”
หลิวอวิ๋นเซียงมองไปทางเหยียนมู่ “ข้ากับใต้เท้าเหยียนทำธุรกิจด้วยกัน”
“หืม”
“เจ้ากำลังรวบรวมเสบียงให้กับค่ายทหารชายแดนกัน”
ดวงตาของเหยียนมู่หรี่ลง “ทำไม หรือว่าเจ้ามีเสบียงหรือไง”
“มี”
“ข้าต้องการหลายพันตัน ไม่ใช่ไม่กี่สิบลิตรนะ！”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน