ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 74

“อวดดี!”

“ทำไมพี่สะใภ้รองพูดแบบนี้ ท่านแม่ให้ข้าทำ”

ฮูหยินเฒ่าหน้าซีด เมื่อเห็นว่าเซวียซื่อกำลังจะโวยวายนางก็ส่ายหัวให้

“ตอนนี้เจ้าระบายความโกรธแล้ว จากนี้ก็จัดการดูแลครอบครัวให้ดี…”

"ข้าไม่ทำ!"

“เจ้าพูดอะไร?”

หลิวอวิ๋นเซียงกางมือ "ขาดปัจจัยสำคัญต่อให้เก่งแค่ไหนก็ทำงานไม่สำเร็จ"

“เจ้ามีอาหารไม่ใช่เหรอ?”

“อาหารของข้าพอสำหรับคนในบ้านเท่านั้น”

“เจ้าเป็นคนของจวนโหวควรนำอาหารออกมาแจกจ่ายผู้คน”

“ท่านแม่บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าทุกคนควรจัดการเรื่องของตัวเอง พี่สะใภ้รองก็ยังบอกอีกว่าอย่าไปขออาหารหน้าบ้าน ข้าจำทุกคำได้แม่นยำ”

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนพูดไม่ออก หลิวอวิ๋นเซียงก็ทำความเคารพแล้วหันหลังเดินออกไป

กลับถึงเรือนข้างยังไม่ทันเดินเข้าไปก็ได้ยินเสียงเด็กร้อง

หลิวอวิ๋นเซียงขมวดคิ้ว เดินเข้าไปก็เห็นนาลี่เหนียงยืนอุ้มลูกชายยืนอยู่กลางเรือน เมื่อเห็นนางเดินเข้ามาก็คุกเข่าลงพื้น

“ฮูหยิน เจ้าหนูคังเป็นลูกของนายท่านสาม ไม่ว่าเจ้าจะโกรธอย่างไรอย่าลงที่เด็กเลย ขอข้าวให้เจ้าหนูกินเถอะ ข้าขอร้อง”

จิ่นเยียนรีบไปยืนบังหน้าหลิวอวิ๋นเซียง "สิ่งที่เจ้าพูดไม่สมเหตุสมผล ฮูหยินไปลงที่เด็กเมื่อไหร่?"

ลี่เหนียงไม่รอให้หลิวอวิ๋นเซียงพูด แต่อุ้มเด็กคุกเข่าลงเอาหน้าหน้าผากโคกพื้นจนบวม

“ข้าเกิดมาต่ำต้อยไม่เคยคิดที่จะแย่งตำแหน่งฮูหยินกับท่าน หากเจ้าไม่ชอบหรือไม่พอใจข้า ข้าจะไปจากที่นี่ข้าขอแค่ให้เจ้าดีกับเจ้าหนูคังก็พอ”

ขณะพูดลี่เหนียงก็วางเด็กที่กำลังร้องไห้แล้วลุกเดินออกไป เมื่อเห็นเช่นนี้จิ่นเยี่ยนก็รีบไปห้ามนาง ขณะที่ทั้งสองกำลังฉุดกระชากไม่รู้ว่าลี่เหนียงล้มลงพื้นได้อย่างไร

เซี่ยจื่ออันเดินเข้ามาเห็นภาพนี้

“หลิวอวิ๋นเซียงเจ้ารังแกคนไม่มีทางสู้!”

เขาเดินไปหาหลิวอวิ๋นเซียงด้วยความโกรธแล้วง้างมือตบนาง

จิ่นเยียนกำลังดูลี่เหนียง หลิวอวิ๋นเซียงก็ไม่ทันได้ระวัง

การตบนี้แรงมากจนทำให้หลิวอวิ๋นเซียงถอยหลังไปสองก้าว

นางตั้งครรภ์จึงอ่อนแออยู่แล้ว การตบนี้ทำให้เธอหน้ามืดจบล้ม

เซี่ยจื่ออันยังเข้ามาถามนางยังไม่ลดละ "หลิวอวิ๋นเซียงนางงูพิษ เอาอาหารให้ข้าเดี๋ยวนี้"

เพี๊ยะ!

เสียงดังลั่น!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน