“ดูเจ้าพูด.......”
“ออกมาพบหน้ากันสักครั้งไม่ได้หรือ? ถึงอย่างไรนี้ก็สามปีแล้ว”
เห็นแก่ที่ฮูหยินรองเสนาบดีนำเสบียงมาหนึ่งคันรถ ฮูหยินเฒ่าให้อวี้เหลียนไปเรียกคนมา
เพียงไม่นาน เซี่ยจื่ออันมาแล้วเห็นหลิวอวิ๋นเซียงก็ทำหน้าโมโห แล้วเห็นฮูหยินรองเสนาบดีก็ชักสีหน้าเหมือนกัน
“ท่านแม่มาแล้วหรือขอรับ”
ฮูหยินรองเสนาบดีไม่สนใจเขาทำหน้าแบบไหน รีบถามว่า “เจ้าอยู่ในสนามรบเห็นอวิ๋นเหิงไหม? เขาตามไปส่งเสบียงกับเจ้าไม่ใช่หรือ? เจ้ารอดกลับมาแล้วเขาล่ะ?”
เซี่ยจื่ออันไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องสงคราม หน้าดำพูดทันทีว่า “เรื่องยกทัพขึ้นเหนือราชสำนักตรวจสอบรอบแล้วรอบเล่าไม่ง่ายจะหยุดลง ท่านยังจะถามอีกรอบหรือ?”
“เซี่ยจื่ออัน!” หลิวอวิ๋นเซียงเรียกอย่างโมโห
“หลิวอวิ๋นเซียงเจ้ายังมีหน้ามาเรียกข้าอีก......”
“ท่านตวาดแม่ข้าอีกครั้ง ข้ารับรองท่านต้องเสียใจ!”
เซี่ยจื่ออันหน้าเขียว หลิวอวิ๋นเซียงเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เขาไม่กลัวอยู่แล้ว เพียงแต่เบื้องหลังนางมีเหยียนมู่คนทรยศที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา
เขากัดฟันพูดว่า “เขาไม่ได้ไปส่งเสบียงกับข้า คงจะตายในหอกศัตรูถูกโยนศพไปกองรวมกันแล้วใช้ไฟเผาแล้ว”
“เจ้าเป็นพี่เขย ทำไมไม่ปกป้องเขาให้ดี?” ฮูหยินรองเสนาบดีถามเสียงดัง
เซี่ยจื่ออันขมวดคิ้ว “ข้ายังเอาตัวไม่รอด จะมีกำลังไปปกป้องเขาได้ที่ไหน!”
ฮูหยินรองเสนาบดีหัวเราะอย่างเกลียดชัง “เป็นความผิดข้า ตอนนั้นไม่ควรให้นางแต่งงานกับเจ้า นางก็จะไม่ส่งเสริมลูกชายข้าเดินทางตามพวกเจ้าไปทางเหนือแล้ว”
ฮูหยินรองเสนาบดีพูดจบก็เดินออกไปอย่างวิญญาณออกจากร่าง
เห็นแม่เป็นแบบนี้ ถึงแม้หลิวอวิ๋นเซียงจะรู้สึกน้อยใจ แต่ยังคงหยิบร่มวิ่งตามไป กางร่มให้แม่ตลอดทาง
“ท่านแม่รักษาตัวด้วย น้อง......”
“หุบปาก เจ้ายังมีหน้าพูดถึงน้องชายเจ้าอีก”
น้ำฝนตกบนใบหน้าหลิวอวิ๋นเซียง แยกไม่ออกว่าเป็นน้ำตาหรือน้ำฝน นางเช็ดหน้าพยายามข่มเสียงสะอึกสะอื้น
“เสบียงคันนี้ ท่านเอากลับไปเถอะ สภาวะขาดแคลนอาหารนี้ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านไป ลูกกลับบ้านไปเยี่ยมพวกท่านบ่อยๆไม่ได้ รู้ว่าพวกท่านมีเสบียง ลูกก็เบาใจลงแล้ว”
ฮูหยินรองเสนาบดีหยุดหันไปมองทางหลิวอวิ๋นเซียง “เสบียงคันนี้เป็นของที่เจ้าส่งมาที่จวนรองเสนาบดี”
หลิวอวิ๋นเซียงนิ่งไป “ข้าเป็นห่วง......”
“พวกเราไม่กินเสบียงของเจ้า!”
“……”
ฮูหยินรองเสนาบดีผลักร่มที่หลิวอวิ๋นเซียงกางให้ “จวนโหวจะหย่ากับเจ้า พวกเราไม่สน แต่เจ้าถูกหย่าแล้วอย่ามาหน้าประตูจวนรองเสนาบดีข้า พวกเราทนขายหน้าไม่ไหว!”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน