ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 110

หัวใจกู้เส้าแทบจะหยุดเต้น

หน้าที่แดงกล่ำเลือนหายไปกับอากาศ

เขาดึงมือกลับและพูดเสียงเบาว่า "เสร็จแล้ว"

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้า "เรากลับบ้านกันเถอะ อย่าทำให้เด็กๆรออยู่ที่บ้านอย่างกังวลใจเลย"

จากนั้นเธอก็หันกลับไปหยิบตะกร้าขึ้นบนหลัง

กู้เส้ามือเร็วกว่าเธอรีบคว้าตะกร้าไม้ไผ่ขึ้นบนหลังก่อนที่เธอจะหยิบ

เฉียวเหลียนเหลียนผงะกะทันหัน ผ่านไปครู่ใหญ่ๆเธอถึงดึงมือกลับ และรีบเดินไปที่เกวียนลาของลุงหนิว

บังเอิญว่าเกวียนลามีที่ว่างสองที่นั่ง

เฉียวเหลียนเหลียนขึ้นไปนั่งบนเกวียนลา กู้เส้านั่งเบียดข้างๆเธอ

กู้เส้าหายใจแรงจนทำให้เฉียวเหลียนเหลียนต้องเหลือบมองสามีของเธออย่างเงียบๆ

เธอมองจากมุมที่เธอนั่ง เห็นเพียงแค่ดั้งจมูก ริมฝีปากที่บางและชุ่มชื้น

เฉียวเหลียนเหลียนคิดว่าเธอนั้นไม่ใช่คนโง่ แต่ในตอนนี้เธอไม่อาจที่จะยอมรับ และหน้าของชายคนนี้ก็ปรากฏบนดวงตาคู่นั้นของเธอ

หากดวงตาคู่นั้นของเธอเปลี่ยนเป็นตาดอกท้อที่แสดงถึงอารมณ์อันอ่อนหวาน ดวงตาคู่นั้นคงจะสวยงามมาก

จริงๆดวงตาของเธอตอนนี้ก็ไม่ขี้เหร่

เฉียวเหลียนเหลียนคิดย้อนไปถึงตอนที่เขาเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาจากแขนเสื้อ และเช็ดให้เธออย่างระมัดระวัง ในขณะนั้น เธอสังเกตเห็นบางสิ่งและมนต์เสน่ห์แปลก ๆ ที่ดึงดูดเธอและเขา

เฉียวเหลียนเหลียนไม่ชอบ และคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงจงใจทำลายบรรยากาศ

พวกเขาเป็นแค่สามีภรรยาในนาม ถ้าไม่ใช่เพราะลูกทั้ง 5 คน พวกเขาคงหย่าร้างกันนานแล้ว

เฉียวเหลียนเหลียนหลับตา พึมพำสองสามคำในใจ และในที่สุดก็ระงับอารมณ์แปลกๆ ของเธอ

จากนั้นก็เดินทางถึงหมู่บ้านตระกูลกู้

เด็ก ๆ กำลังยืนรออยู่หน้าประตู และแม้แต่เสี่ยวกู้โหลวที่ขากำลังบาดเจ็บก็นั่งรออยู่บนเก้าอี้ไม้

เมื่อเขาเห็นเฉียวเหลียนเหลียน เขาก็ร้องเรียกอย่างมีความสุข "แม่กลับมาแล้ว แม่กลับมาแล้ว"

จากนั้นเด็ก ๆ ก็รีบไปกอดเฉียวเหลียนเหลียนอย่างดีใจ

กู้เฉิงเป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

เสี่ยวกู้โหลวรู้สึกสะเทือนใจ "พี่ชาย ยืนอยู่ทำไหม พอผมไปสิ"

กู้เฉิงชำเลืองมองน้องชาย และเดินช้า ๆ ไปที่ด้านข้างของเฉียวเหลียนเหลียน

กู้โหลว "...แงงง ทุกคนรังแกผม"

เฉียวเหลียนเหลียนลูบศีรษะของเด็ก ๆ ทีละคน ๆ อยู่หน้าประตู และเดินไปหาเสี่ยวกู้โหลว และอุ้มลูกชายตัวอ้วนด้วยความยากลำบากพร้อมพูดว่า "เอาล่ะ เสี่ยวกู้โหลวหยุดร้องไห้ได้แล้ว"

จากนั้นกู้โหลวก็โอบคอแม่ของเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเลศนัย

ดูสิ แม่แค่ลูบหัวพวกเธอ แต่แม่กอดฉัน

แม่รักฉันที่สุด

เขาคิดว่าไม่มีใครสิ่งที่เขาทำอยู่ แต่เฉียวเหลียนเหลียนและกู้เส้าต่างก็มองอยู่ในสายตา

“ตัวร้าย” เฉียวเหลียนเหลียนตีก้นกู้โหลวเบาๆ

เป็นคนครอบครัวเดียวกันแท้ๆ จะแย่งความรักกันทำไม

สมาชิกทุกคนเดินเข้าไปในบ้าน

เฉียวเหลียนเหลียนและกู้เส้าไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้

วันเวลาผ่านไป เพียงพริบตาเดียวก็จะถึงเทศกาลหยวนเซียวหรือเทศกาลโคมไฟแล้ว

กู้เฉิงก็กำลังจะถึงเวลาสอบระดับต้น

เฉียวเหลียนเหลียนเก็บเสื้อผ้า อาหาร ปากกา หมึก กระดาษ และหินฝนหมึกทั้งหมดเรียบร้อย

เพื่อที่จะให้กู้เฉิงพักผ่อนอย่างเต็มที่ คืนนั้นเธอไม่อนุญาตให้กู้เฉิงอ่านหนังสือตอนกลางคือ

กู้เฉิงพยักหน้า