ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 119

ป้าหลิวพูดถูก สถานการณ์ทางการเงินของครอบครัวตอนนี้ไม่ได้ถึงขนาดสิ้นหวัง และไม่ถึงขนาดที่ต้องยืมเงิน

แต่จะให้เฉียวเหลียนเหลียนนิ่งดูดาย เฉียวเหลียนเหลียนก็ทำไมได้

"อย่างนี้ละกันค่ะ อีกสองวันหนูจะมอบชีวิตใหม่ให้กับพี่รอง ถึงเวลานั้นพี่รองจะได้หาเงิน และนำเงินสามสิบตำลึงคืนมา" เฉียวเหลียนเหลียนพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก

ป้าหลิวแตะมือเธอเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้ม "เสี่ยวเฉียว หากเป็นความช่วยเหลือนี้ ป้ายินดีรับ ขอบใจมาก"

“ไม่ต้องเกรงใจนะคะ” เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม “หนูเห็นตาป้าบวมแดงขนาดนี้ ตอนเที่ยงคงทำอาหารไม่ได้ ไปกินข้าวบ้านหนูกัน "

"ไอ้หยา ก็ได้ นานแล้วที่ป้าไม่ได้กินอาหารฝีมือเสี่ยวเฉียว" ป้าหลิวยิ้ม

พี่สะไภ้รองที่ได้ยินป้าหลิวพูดถึงเรื่องฝีมือการทำอาหารที่อร่อยมากของเพื่อนบ้านข้าง ๆ ชื่อเสี่ยวเฉียวมาโดยตลอด ก็อยากรู้อยากเห็น จากนั้นเธอก็พูดว่า "งั้นให้ฉันช่วยนะ"

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าและเดินกลับไปที่บ้านใหม่

กู้เชวี่ยจุดไฟ พี่สะไภ้รองหั่นผัก และเฉียวเหลียนเหลียนทำอาหาร

หลังจากนั้นไม่นาน ป้าหลิวก็เอาหัวหมูมา และบอกว่าจะให้ทำอาหารเพิ่ม แต่ในความจริงแล้วเธอเกรงใจที่มากินข้าวที่บ้านของเฉียวเหลียนเหลียน

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉียวเหลียนเหลียนก็นำหัวหมูมาต้มสุก จากนั้นใส่เครื่องพะโล้ ทำหัวหมูพะโล้

หูหมูสามารถนำมาต้มจนสุกและทำอาหารเรียกน้ำย่อย

นอกจากอาหารที่แม่ลูกได้ซื้อมาจากซีหยางแล้ว วันนี้อาหารบนโต๊ะมีมากถึงสิบอย่าง

กู้เส้ากลับมาพร้อมปี้ซง ยังไม่ทันได้เข้าประตู เขาได้กลิ่นเผ็ดหอมของอาหาร

จากนั้นดวงตาของเขาเป็นประกายทันที "ดูเหมือนว่าแม่ของเธอกำลังทำอาหารอร่อยอีกแล้ว"

"ลาภปากอีกแล้ว" พูดแล้วปี้ซงก็น้ำลายไหล

แม้ว่ากู้เฉิงจะไม่ได้พูด แต่หางตาและคิ้วเขาก็เลิกขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งตารออาหารที่แม่เขาทำ

ไม่ต้องพูดถึงหานมู่ที่ตามมาด้วย "โชคดีที่ฉันตามมา อากู้ อาเรียกเก็บเงินค่าเล่าเรียนสิบตำลึง ดังนั้นอาต้องดูแลอาหารการกินให้ผม"

ชายสี่คนเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นพี่สะไภ้รองตระกูลหลิว พวกเขาก็อุทาน

“คุณคือ...” ปี้ซงถามด้วยความประหลาดใจ

พี่สะไภ้รองตอบกลับ "ฉันเป็นลูกสะใภ้คนที่สองบ้านข้าง ๆ ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยทำอาหาร"

"พี่สะใภ้รอง" กู้เส้าพยักหน้า และไปที่ห้องครัว

คนอื่น ๆ รีบกลับห้องของตน

แม้ว่าคนในชนบทจะไม่มีคำพูดว่าระยะห่างระหว่างชายหญิง แต่เมื่อเจอคนที่ไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ก็หลบไปก่อนดีกว่า

อาหารทั้งหมดวางอยู่บนโต๊ะ เฉียวเหลียนเหลียนตะโกนเรียกอีกครั้ง "อาหารเย็นพร้อมแล้ว" ทุกคนเดินออกมาจากห้อง

ป้าหลิวและพี่สะไภ้รองไปพยุงลุงหลิวที่เป็นลมมากินข้าว

หากเฉียวเหลียนเหลียนไม่ซื้อโต๊ะใหญ่มา คงนั่นไม่พอจริง ๆ

ระหว่างกินอาหาร เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องพี่รองตระกูลหลิว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ปี้ซงก็รู้สึกขุ่นเคืองมาก "เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการคนนี้ยักยอกเงิน ทำไมพี่รองต้องจ่ายเงินด้วย"

“ถูกต้อง คนแบบนี้ควรถูกจับและเฆี่ยนตี ถ้าต้องจ่ายเงินสามสิบตำลึงคืนขาดทุนแย่?” หานมู่ตะโกนเช่นกัน

คนพวกนั้นไม่มีศีลธรรม และพวกเขาต่างทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น