ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 121

“ตระกูลกู้ กู้เฉิง ตระกูลกู้ กู้เฉิง”

ชายคนนั้นขี่ม้า และตะโกน พร้อมทั้งตรงมาที่บ้านใหม่ เขาเคาะประตูโดยไม่มองที่เฉียวเหลียนเหลียนเหลียน

ทันทีที่กู้เชวี่ยเปิดประตู ชายคนนั้นก็ตะโกนว่า "กู้เฉิงอยู่บ้านไหม? กู้เฉิงอยู่บ้านไหม? "

กู้เชวี่ยเช็ดน้ำลายของชายคนนั้นที่กระเด็นมาโดนหน้าของเธอ และหันไปมองแม่ของเธอ

ชายคนนั้นเพิ่งตระหนักได้ว่าเจ้าของบ้านอยู่ข้างนอก “คุณเป็นพี่สาวของกู้เฉิงสินะ ยินดีด้วย ผลการสอบระดับท้องถิ่นออกแล้ว”

“สอบผ่าน?” เฉียวเหลียนเหลียนประหลาดใจมาก “ยังไงก็ตาม ฉันไม่ใช่พี่สาวของกู้เฉิง ฉันเป็นแม่ของกู้เฉิง”

ผู้ส่งสารชะงักไปทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นแม่ที่ยังเด็กขนาดนี้

เขาเกาหัว หยิบกระดาษออกมาหนึ่งแผ่น และส่งให้เฉียวเหลียนเหลียน

เฉียวเหลียนเหลียนคลี่มันออก และอ่านสารนั้น มีคำที่เขียนไว้อย่างชัดเจนว่า "ที่หนึ่งการสอบระดับท้องถิ่น"

ที่หนึ่ง!

กู้เฉิงผ่านการสอบระดับท้องถิ่นจริง ๆ แม้ว่าจะเป็นเพียงก้าวแรก แต่ทำคะแนนได้ที่หนึ่ง เป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก

เฉียวเหลียนเหลียนตื่นเต้นจนแทบกระโดด

เธอรู้สึกว่า ในที่สุดเธอก็เป็นแม่เลี้ยงที่เลี้ยงลูกโต

“ขอบคุณ ขอบคุณมาก” เฉียวเหลียนเหลียนตื่นเต้น แต่เธอไม่ลืมกฎ เธอหยิบเงินสองตำลึงแล้วส่งให้ผู้ส่งสาร

นี่เป็นเงินค่าตอบแทนที่ต้องให้

ชายคนนั้นรับเงินอย่างมีความสุขและจากไป ขณะที่หลิวเฉียวเก็บม้วนกระดาษไว้พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูโง่เขลา

“ยินดีด้วย คุณเฉียว ลูกชายคนโตของคุณเป็นความหวังของครอบครัวจริง ๆ ” พี่รองแสดงความยินดีจากก้นบึ้งของหัวใจ

ในตอนบ่าย เมื่อกู้เฉิงกลับบ้าน เขาพบว่าทุกคนกำลังรอเขาอยู่ด้วยรอยยิ้ม

“พี่ชาย เก่งมาก พี่ทำได้ดี” กู้เชวี่ยขยิบตาพร้อมกับหัวเราะ

เพราะกู้เฉิงเพิ่งเข้าเรียน สอบระดับเขตเล็ก ๆ ดูเหมือนไม่ยาก

“เฉิงเอ๋อร์ ลูกสอบได้ที่หนึ่ง” เฉียวเหลียนเหลียนเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในครอบครัว

เธอไม่รู้เรื่องในอดีตของเขา และไม่รู้ว่าเขามีอะไรปิดบังอยู่ เธอแค่ดีใจที่กู้เฉิงสามารถผ่านการทดสอบได้แม้จะขาดสอบไปหนึ่งวิชา และคงจะไม่มีปัญหาถ้าเขาต้องการสอบระดับจังหวัด และระดับสำนัก

“เฉิงเอ๋อร์ เยี่ยมมาก” กู้เส้าตบไหล่ลูกชายคนโต แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหมาย

การสอบเขตครั้งแรกไม่ใช่เรื่องยาก แต่สิ่งที่ยากคือการทดสอบระดับต่อไป

สอบระดับท้องถิ่น สอบระดับจังหวัด สอบระดับสำนัก สอบระดับมณฑล สอบระดับเมืองหลวง

เขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะพบเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายเหล่านั้น เขาเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้น และเผชิญกับอดีตที่ทำให้เขาทนไม่ได้

ความสำเร็จของกู้เฉิงในด้านการศึกษา และการสอบพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาพร้อมที่จะกลับไป

อาจจะในอนาคตอันใกล้นี้

กู้เฉิงยิ้มให้กับกู้เส้า "ไม่ต้องกังวลพ่อ ผมรู้"

กลับหรือไม่กลับ กลับอย่างไร กลับที่ไหน

เขาไม่เคยลืม

ขณะที่เฉียวเหลียนเหลียนจัดชามและตะเกียบ เธอมองออกไปและเห็นปฏิสัมพันธ์ที่แปลกประหลาดระหว่างพ่อลูก

โดยเฉพาะกู้เฉิงที่ดูเหมือนตัวจะสูงขึ้น แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่หน้าตาเขามีแต่ความเย็นชา

“เฉิงเอ๋อร์” เธอเรียกออกมาโดยไม่รู้ตัว

กู้เฉิงเงยหน้าขึ้นทันที ความเฉยเมยที่ดูเย็นชาของเขาจางหายไป และแทนที่ด้วยรอยยิ้ม "แม่ มีอะไรเหรอ?"