ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 137

ไม่นานนักเฉียวเหลียนเหลียนก็กลับมาหลังจากซื้อวัตถุดิบเตรียมทำกับข้าว

แน่นอนว่าตอนเย็นมีอาหารดี​ ๆ แน่ๆ​

มีอาหารจานโปรดของกู้เฉิงสองอย่าง หนึ่งในรายการโปรดของกู้เส้าและหานมู่

เฉียวเหลียนเหลียนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ทุกคนได้กินอาหารที่ตัวเองชอบ

กู้เส้ารู้สึกสงสารภรรยาจึงเสนอตัวช่วยล้างจาน

เฉียวเหลียนเหลียนจำได้ว่าเขาทำจานแตกไปหลายใบ​ จึงปฏิเสธที่จะให้เขาช่วยเหลือ

กู้เส้าไม่ฟังคำปฏิเสธ​ เขายังคงยืนยันที่จะช่วยเฉียวเหลียนเหลียนต่อไป

ในเวลานี้ ผู้คุ้มกันตระกูลหานก็ถือเครื่องดื่มและของกินอื่น​ ๆ มา "ให้ผมล้างจานเถอะ ผมล้างจานที่บ้านบ่อย ผมไม่ทำจานแตกแน่นอน"

ผู้คุ้มกันหยอกล้อกับเฉียวเหลียนเหลียน

ตอนนี้เฉียวเหลียนเหลียนคุ้นเคยกับผู้คุ้มกันแล้ว เธอพูดทันทีว่า "งั้นฉันจะรบกวนพี่เฉียนด้วย"

ผู้คุ้มกันโบกมือและพูดว่า​ "พวกเรากินอาหารฝีมือคุณเฉียวทุกวัน​ เราต่างหากที่รบกวนคุณเฉียว"

ผู้คุ้มกันอีกคนเดินผ่านหน้าต่างและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "มีกี่คนที่ภัตตาคารซื่อสี่ที่ต้องการกินอาหารที่ปรุงโดยปรมาจารย์ลึกลับ พวกเขายังไม่มีโอกาสได้กิน​ แต่พี่น้องเราได้กิน นี่เป็นลาภปาก"

“ใช่แล้ว​ คุณเฉียว​ หัวหน้าตระกูลหานบอกให้พานายน้อยไปสอบ ผู้คุ้มกันต่างกระตือรือร้น โชคดีที่นายน้อยใจกว้าง​ และให้พวกเราหกคนตามมา" พี่เฉียนพูดเสริม

เฉียวเหลียนเหลียนถึงกับยิ้มไม่หุบ

กู้เส้ามองเธออย่างเคลิบเคลิ้ม

ทันใดนั้น​ เฉียวเหลียนเหลียนก็หันกับมามองเขาจนเขาตัวแข็งทื่อ

แต่ก่อนเฉียวเหลียนเหลียนไม่ค่อยชอบกู้เส้านัก เพราะกู้เส้าเป็นคนประเภทที่มีรูปหน้าที่ดีแต่ตาเล็ก

แต่ในขณะนี้ภายใต้แสงจันทร์จาง​ ๆ หลังจากกินอิ่มแล้ว เฉียวเหลียนเหลียนก็หันศีรษะของเขา​ และเห็นดวงตาที่เปล่งประกายของเขา และทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าดวงตาของเขาไม่น่าเกลียด

นอกจากนี้ยังมีความดูดีแฝงอยู่

เฉียวเหลียนหน้าแดง เธอเม้มปาก แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และก้มหน้าลง

กู้เส้าหัวเราะคิกคัก

“หัวเราะอะไร? ” เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกผิด

"ไม่มีอะไร" กู้เส้าเฉไฉ​ เพราะเขาฝึกวิทยายุทธ์​ ในตอนกลางคืนดวงตาของเขาจึงมองเห็นชัด และเขาเคยเห็นแก้มเธอแดงอยู่นานเลย

“ไม่ได้หัวเราะก็อย่าหัวเราะมั่ว” เฉียวเหลียนเหลียนจ้องเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าเขาจะแน่ใจว่ามองไม่เห็น แต่เขาก็ยังรู้สึกผิดมากขึ้นเรื่อยๆ

ใบหน้าของเขาแดงขึ้นเรื่อยๆ

คนนอกคงไม่เคยคิดมาก่อนว่าหญิงสาวผู้สุขุมเยือกเย็น​จะมีช่วงเวลาที่เธอหน้าแดง​

ใบหน้าของเธอสวย แต่ปกติแล้วเธอไม่ค่อยแสดงออก​แต่ตอนนี้เธอพยายามสงบสติอารมณ์ แก้มแดง​ ๆ ของเธอก็น่ารักมาก จนใคร​ ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะอยากจูบเธอ

กู้เส้าระงับความปรารถนาในใจ เพียงใช้ประโยชน์จากแสงจันทร์จาง ๆ เอื้อมมือออกไป​ และลูบแก้มของเธอ

ใครจะไปรู้ว่าเฉียวเหลียนเหลียนจะตกใจ​จนเดินถอยหลังทำให้​.....

คราวนี้หน้าจองเธอแดงก่ำกว่าเดิม

มองแวบแรกคิดว่ากู้เส้าลูบแก้มเฉียวเหลียนเหลียน

ในความเป็นจริง​เขาลูบแก้มล่างสองแก้ม​

ฝ่ามือใหญ่แตะถึงสองครั้ง

กู้เส้าหน้าแดง​ และรีบดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว

“คุณแตะพอหรือยัง? ” เฉียวเหลียนเหลียนถามอย่างเก็บกด

กู้เส้าท่าทางไร้เดียงสา "ผมไม่ได้ตั้งใจ​ แค่มือไปโดน"