ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 146

ซื้อสาวรับใช้

คำพูดนั้นออกมาจากปากของกู้เส้า

เฉียวเหลียนเหลียนมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ ในจิตใต้สำนึกของเธอ ไม่มีทางเลือกที่จะซื้อคน

“หมายถึงจ้างคน? ” เธอตอบกลับ “ไม่เป็นไร แค่งานเล็ก ๆ ไม่จำเป็นต้องหาแม่บ้าน”

“ไม่ใช่การจ้างคน แต่เป็นการซื้อสาวรับใช้” กู้เส้าพูดอย่างจริงจัง “การซื้อสาวรับใช้นั้นมีสัญญางานกับสัญญาตลอดชีวิต สัญญางานมีระยะเวลาสิบยี่สิบปี และสัญญาตลอดชีวิต ส่วนใหญ่ถ้าจ้างระยะยาวจะซื้อโดยใช้สัญญางาน แต่หากต้องการให้ติดตามไปตลอดเลยจะซื้อโดยใช้สัญญาตลอดชีวิต เพราะหากซื้อเช่นนี้จะสามารถรับรองความซื่อสัตย์ของพวกเขา"

เขากลัวเธอจะไม่เข้าใจจึงอธิบายรายละเอียดเยอะ

เฉียวเหลียนเหลียนถอนหายใจ

ในยุคนี้ที่การซื้อ-ขายคนเป็นเรื่องถูกกฎหมาย ข้อเสนอของกู้เส้าอาจถูกต้อง อย่างน้อยก็มีคนช่วยเธอดูแลลูก ๆ และช่วยเธอทำงานบ้าน

“ไม่รู้ว่าจะซื้อได้ที่ไหน เดี๋ยวฉันจะไปถามคุณหาน มีแม่บ้านก็ดีเหมือนกัน” เฉียวเหลียนเหลียนพูดอย่างใจเย็นขณะทำกระดูกหมู

ใครจะไปรู้ว่ากู้เส้าไม่ตกลงด้วย เขากล่าวอย่างเงียบขรึมว่า "ปี้ซงมีความสัมพันธ์อันดีกับหญิงค้ามนุษย์ ให้เขาช่วยคุณหา"

ปี้ซงที่กำลังฝึกศิลปะการต่อสู้อย่างหนักจามขึ้นมาทันที

กู้โหลวเดเพิ่งพันสนับมือเสร็จก็พูดว่ "อาปี้ซงน่าจะเป็นหวัดแล้ว"

“บ๊ะ บ๊ะ บ๊ะ ไร้สาระ ใกล้หน้าร้อนแล้ว จะเป็นหวัดได้ยังไง? ” ปี้ซ่งรีบถ่มน้ำลายลงพื้นสองครั้ง “ไร้สาระ”

“นั่นไม่จำเป็นเสมอไป แม่ผมบอกว่า ลมหนาวไม่ได้มีแค่ความหนาว แต่ยังมีความร้อน รักษาสุขภาพหน่อยละกันอา อย่าเอาความร้อนไปให้พ่อ” กู้โหลววางแขนของเขาลงอย่างเคร่งขรึม

ชักจะขี้เกียจแล้วเหมือนกัน

ปี้ซงผู้มีหัวใจที่ยิ่งใหญ่ ปกติแล้วเขาจะไม่ขี้เกียจ

แต่ปัญหาคือ มีอาจารย์ที่เคร่งครัด

เจียงชุนไม่รู้ว่ามาตั้งแต่ตอนไหน เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "คุณชายสาม แขน"

หน้าอวบอ้วนของกู้โหลวเต็มไปด้วยความคับข้องใจ และเขายกแขนขึ้นอย่างไม่เต็มใจ

ตอนนี้ในบ้านมีเด็กห้าคน

กู้เฉิงพากู้จงไปเรียน กู้โหลวเรียนศิลปะการต่อสู้ ส่วนกู้เชวี่ยช่วยแม่ดูแลพ่อ

กู้เกอยังเด็ด ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้

ตอนนี้เธอนอนเล่นริมขอบหน้าต่างกับกู้เส้าทุกวัน ชวนพ่อที่ยังเคลื่อนไหวไม่ได้คุยก็ดีแค่ไหนแล้ว

เมื่อปี้ซงกลับมาในตอนเย็น กู้เส้าก็พูดเรื่องซื้อสาวใช้กับเขา

เมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น สีหน้าของปี้ซงก็เปลี่ยนไป "นายท่าน นายท่านป่วยกายไม่ใช่ป่วยใจ ผมรู้จักหัวหน้าสาวใช้พวกนั้นที่ไหน ผม... "

ก่อนที่เขาจะพูดจบ กู้เส้าจ้องมองเขา

ผู้คุ้มกันตัวน้อยผงะเล็กน้อย เขาก้มศีรษะลงพร้อมกับแทะกระดูกไป

ในตอนเช้า เฉียวเหลียนเหลียนซื้อกระดูกหมูมา 1 ท่อน หั่นเป็น 2 ชิ้นแล้วตุ๋นในหม้อตลอดบ่าย เมื่อเขากลับมาในตอนเย็น น้ำซุปกระดูกหมูอร่อยมาก กระดูกก็กรอบ เนื้อนุ่มละมุนลิ้นมาก

ผู้ที่กินอาหารอ่อนสามารถรับประทานได้โดยตรง และผู้ที่มีชอบกินรสจัดสามารถจิ้มกับซอสยี่หร่า จะสัมผัสถึงรสชาติที่นุ่มละมุนได้อย่างชัดเจน

เจียงชุนถือเป็นบุคคลที่มั่นคงที่สุดในครอบครัว แม้ว่าเขากำลังกินอยู่ แต่ก็ยังมีเวลามองปี้ซง “นายท่านจำได้นายก็ต้องจำได้”

จากนั้นปี้ซงก็สัมผัสถึงความรู้สึกของเขา "ใช่ ดูเหมือนว่าฉันรู้จักหญิงค้ามนุษย์"

“ไปหาหญิงค้ามนุษย์ แล้วเลือกคนที่ซื่อสัตย์และมีไหวพริบ และที่สำคัญที่สุดคือต้องซื่อสัตย์” กู้เส้ากระตุ้นอย่างนุ่มนวล

เฉียวเหลียนเหลียนกำลังเคี่ยวซุปกระดูกอยู่ข้าง ๆ ยกมุมตาขึ้นอย่างสังเกตไม่เห็น “ฉันไปเลือกเอก็แล้วกัน ถ้าให้ปี้ซงเลือก เกรงว่าจะเลือกคนไม่ถูกใจฉัน”

คำพูดนี้

ปี้ซงไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไร ดังนั้นเขาจึงได้แต่มองไปที่กู้เส้าราวกับว่าเขากำลังขอความช่วยเหลือ