ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 155

เฉียวเหลียนเหลียนไม่รู้ว่าที่เมืองหลวงเกิดอะไรขึ้น

และเฉียวเหลียนเหลียนเกิดอะไรขึ้น​ คนที่เมืองหลวงก็ไม่รู้เช่นกัน

กู้เส้า

ไม่​สิ​ จี้อวิ๋นชูนั่งอ่านจดหมายอยู่ริมหน้าต่างมีแสงสะท้อนจากดวงจันทร์อ่อน​ ๆ​

นี่คือสิ่งที่ปี้ซงเขียนถึงเขา

เขาอธิบายชีวิตในแต่ละวันของเฉียวเหลียนเหลียนและเด็ก​ ๆ​ อย่างละเอียด

นิสัยของปี้ซงก็เป็นเช่นนี้​ เขามักจะจดจำรายละเอียดได้ดีเสมอ

ในอดีตจี้อวิ๋นชูไม่ค่อยชอบปี้ซง และปี้ซงมักจะทำให้เขาอารมณ์เสียเสมอ

ตอนนี้เขารู้สึกว่าปี้ซงไม่เลวเลย

ปี้ซงบอกว่าเฉียวเหลียนเหลียนเริ่มออกตามหาเขา​ และด้วยมีคงของเจียงไป๋หยินได้ข่าวเกี่ยวกับการหายตัวไปของเขา​ พบว่ามีคนสองคนพากู้เส้าออกไปทั้ง​ ๆ​ ที่หมดสติอยู่

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือทุกคนรับรู้ว่ากู้เส้าเกิดอุบัติเหตุและไม่กลับมาอีก

ปี้วงยังบอกอีกว่า​ มีคนมารังแแม่ลูกถึงบ้าน​ ผู้คุ้มกันทั้งสองไม่มีใครอยู่​ เฉียวเหลียนเหลียนจึงให้หญิงรับใช้สองคนจัดการ​ ตอนนี้ทางบ้านตระกูลกู้ไม่กล้ามารังควานเฉียวเหลียนเหลียนอีก​ และยังได้รับความช่วยเหลือของป้าหลิวและลูกชายคนรองตระกูลหลิว​ เฉียวเหลียนเหลียนจึงมีชีวิตที่ดี

ณ​ ตงจือถัง​ เมืองซีหยาง

หลังจากกูเส้าหายไป​ เจียงไป๋หยินก็ออกตามหา​ จนได้รับเบาะแสบางอย่าง

แม้ว่ามันจะเป็นข่าวร้าย​ แต่ก็ดีกว่าไม่รู้เบาะแส

เฉี่ยวเหลียนเหลียนไม่มีเวลาได้เตรียมกระเป๋า​ เธอออกตรวจที่ตงจือหลิงสองวัน

หลังจากที่เธอส่งอาหารจานใหม่ให้ภัตตาคารซื่อสี่​ เธอก็แวะมาที่ตงจือถัง

เจียงไป๋หยินกำลังตรวจรักษาคนไข้​ เธอจึงนั่งรออยู่ด้านนอกอย่างเงียบ ๆ

ข้าง​ ๆ​ มีเด็กหนุ่มชวนเธอพูดคุย

คุยอยู่ซักพัก​ เธอถึงรู้ว่าเจียงไป๋หยินเป็นทายาทของตระกูลเจียง​ เดิมทีเขาควรจะสืบทอดธุรกิจครอบครัว แม้ว่าเขารับราชการ​แต่เขาหมกมุ่นในทักษะทางการแพทย์​ ไม่ได้สนใจงานราชการ​ ไม่ว่าครอบครัวจะคัดค้าน​ แต่เขาก็ตั้งใจสร้างตงจือถังด้วยตนเอง​ หลายปีที่ผ่านมาเขาเดินทางไปหลายต่อหลายเมืองและเปิดตงจือถังในพื้นที่ไกลออกไป

ที่เซี่ยหยางเป็นสาขาที่สิบสาม

เด็กหนุ่มยังเล่าว่า​ หลังจากตงจือถังเริ่มคงที่​ เจียงไป๋หยินก็ออกท่องเที่ยว​ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจอยู่ที่นี่​ และรับคนไข้ทุกวัน

แต่เขาก็มีเงื่อนไขรับคนไข้เพียงหนึ่งคนต่อวัน

คนที่มาในวันนี้บอกว่าเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ติดตามเขาตั้งแต่อยู่ที่เมืองหลวงจนกระทั่งเขามาเปิดที่ซีหยาง

ขณะที่พูดเด็กหนุ่มก็หน้าแดง​และภาคภูมิใจกับเถ้าแก่ของเขา

เจียงไป๋หยินเดินออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม​ ราวกับว่าจะฝากเรื่องบางอย่าง​และเมื่อเห็นเฉียวเหลียนเหลียน​ ดวงตาเขาก็เบิกกว้าง​ "คุณนายกู้​ คุณมาแล้ว​ เช่นนั้นคุณมาช่วยหน่อยย​ ช่วยตรวจหน่อยว่าเป็นเพราะอะไร? "

เฉียวเหลียนเหลียนลุกขึ้นและเข้าไปในห้องตรวจรักษา

เจียงไป๋หยินให้เกียรติเฉียวเหลียนเหลียนถึงขั้นที่ให้เฉียวเหลียนเหลียนเดินนำหน้า

เด็กหนุ่มที่เพิ่งมาทำงานใหม่เห็นเช่นนั้นก็ฉงนใจว่าหญิงสาวผู้นี้มีความพิเศษอย่างไร​ และลูกจ้างเก่าก็เดินเข้ามาเล่าให้เด็กหนุ่มฟังถึงเรื่องที่เฉียวเหลียนเหลียนรักษาคนที่ถูกงูพิษกัดจนหายเป็นปกติ​ ทำให้เด็กหนุ่มไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเถ้าแก่ถึงให้เกียรติหญิงผู้นี้

หญิงสาวผู้นี้อาจจะเก่งกว่าเถ้าแก่ก็เป็นได้

ในห้องตรวจรักษา