ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 157

การเคลื่อนไหวที่น่าเศร้าทำให้ทุกคนหวาดกลัว

เฉียวเหลียนเหลียนเปิดม่านรถม้า​ และเห็นคนที่ไม่คิดว่าเธอจะได้เจอ

หลี่ชันฮัว

ไม่นานมานี้หลังจากที่กู้เส้าประสบอุบัติเหตุ หลี่ชุนฮัวปรากฏตัวเพียงครั้งเดียวก่อนที่จะรีบออกไป​ เฉียวเหลียนเหลียนกำลังจะถามเธอว่าทำไมแขนของเธอถึงมีรอยฟกช้ำแปลก ๆ ท แต่เธอไม่มีเวลาถาม

อาจเป็นเพราะเธอไม่ได้สนใจ

แต่ในขณะนี้ เมื่อเห็นหลี่ชุนฮัวกำลังจะนอนตายอยู่หน้ารถม้า​ เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกเสียใจจากก้นบึ้งของหัวใจ

ถ้าตอนนั้นเธอมีเวลาได้สังเกตุหลี่ชุนฮัว เธออาจจะดูแลหลี่ชุ่นฮัวได้มากกว่านี้​ และอาจจะหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมในครั้งนี้ได้

“ชุนฮัว” เฉียวเหลียนเหลียนกระโดดลงจากรถม้าและช่วยพยุงเธอขึ้น “เป็นอย่างไรบ้าง? ”

ป้าหลิวและคนอื่น ๆ ต่างมองดูเสื้อผ้า​ และผมที่ยุ่งเหยิงและมุมปากที่ช้ำของหลี่ชุนฮัว พวกเขาทนไม่ได้​ "เกรงว่าผู้หญิงคนนี้ ... จะเจอเรื่องเลวร้าย"

เฉียวเหลียนเหลียนมองไปที่ฉินจือ

ฉินจือก้าวไปข้างหน้าและอุ้มหลี่นชุนฮัวทันที

หยาจือไปปลดล็อกประตู​ และเริ่มทำที่นอน

เมื่อฉินจือวางหลี่ชุนฮัวลง เฉียวเหลียนเหลียนก็ปิดประตู​ และตรวจสอบบาดแผลของเธอ

ป้าหลิวพูดถูก หลี่ชุนฮัวถูกขืนใจจริงๆ แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญคือยังมีชีวิตเล็ก​ ๆ อยู่ในท้องของเธอ หลังจากประสบอุบัติเหตุชีวิตน้อย​ ๆ​ ในท้องก็เกิดความผิดปกติ

เฉียวเหลียนเหลียนไม่กล้ารอช้า รีบฉีดยากันแท้ง และทำความสะอาดแผล​และสุดท้ายให้ยาแก้อักเสบที่สตรีมีครรภ์สามารถใช้แก่เธอ

"คุณผู้หญิง เราจะไปกันเลยไปไหม? " ปี้ซ่งเดินเข้าไปหาด้วยความหดหู่เล็กน้อย

“ไม่ไป” เฉียวเหลียนเหลียนถอนหายใจ

หลี่ชุนฮัวปฏิบัติต่อเธออย่างดีเช่นเดียวกับอาสะไภ้ และที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาเป็นญาติแท้​ ๆ เพียงไม่กี่คนของกู้เส้า

โชคดีที่ในตอนแรกเธอตั้งใจออกเดินทางก่อน​ 3-5 วัน ตอนนี้แม้ว่าจะล่าช้าไปสองวันฉันก็ยังทันเวลาที่กู้เฉิงสอบ

หลี่ชุนฮัวตื่นขึ้นมาในตอนเย็น

เฉียวเหลียนเหลียนปรุงโจ๊ก​วางไว้ข้างเตียงพักฟื้น เมื่อเห็นหลี่ชุนฮัวตื่นขึ้น เธอก็ช่วยพยุง จากนั้นเอาหมอนหนุนเอวและป้อนอาหารให้

หลี่ชุนฮัวกำลังอ้าปากพูด​ แต่เฉียวเหลียนเหลียนรั้งไว้

“อย่าพูดเลย กินให้เสร็จก่อน แล้วค่อยพูด” เฉียวเหลียนเหลียนบอกอย่างจริงจัง

หลี่ชุนฮัวฟังเธอเสมอ กลั้นน้ำตาของเธอทันทีและกลืนโจ๊กทีละคำ

ในไม่ช้าโจ๊กในชามก็หมด

เฉียวเหลียนเหลียนวางชามเปล่าลง​ เช็ดมุมปากให้เธอ และพูดว่า "บอกฉันหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น? "

หลี่ชุนฮัวร้องไห้ "ฮือ​ๆ​ เผิงตงหยวนทุบตีฉัน"

“เขาทุบตีเธอมานานแค่ไหนแล้ว? ” เฉียวเหลียนเหลียนกำหมัดแน่น

“สองสามวันแรกของการแต่งงานถือว่าหวานชื่น แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มดื่ม เขาดื่มหนักและเมาทุกวัน ฉันทะเลาะกับเขา จนวันหนึ่งฉันกับเขาทะเลาะกันรุนแรง​” หลี่ชุนฮัวสำลัก “ตอนแรกฉันยังสู้เขา แต่ต่อมาเขาขู่ฉันว่าถ้าฉันสู้กลับ เขาจะทุบตีแม่ของฉัน ฉันทำได้แค่อดทน "

“เธอนี่มันโง่จริง​ ๆ เขาทุบตีเธอ แต่เธอคืนดีกับเข​า​ เธอยังทนให้เขาทุบตี เธอเสียสติไปแล้วเหรอ? ​ ” เฉียวเหลียนเหลียนโกรธจัด

การทุบตีเป็นเรื่องร้ายแรง

เมื่อคน​ ๆ​ หนึ่งมีความสุขกับการทุบตี เขาก็จะทุบตีต่อไปและไม่อาจหักห้ามใจได้เลย

เผิงตงหยวนเป็นคนที่น่ารังเกียจ แต่ความอดทนของหลี่ชุนฮัวก็เป็นปัจจัยสำคัญในผลลัพธ์เช่นกัน