ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 174

ตามนิยายต้นฉบับ แม่เลี้ยงปฏิบัติต่อกู้เฉิงอย่างโหดร้ายทำให้กู้เฉิงเก็บงำความเกลียดชัง และกลายเป็นคนเงียบขรึม

จากอุบัติเหตุครั้งหนึ่ง นางเอกคนเดิมได้พบกับกู้เฉิง เธอคนนั้นดูแลและทำให้กู้เฉิงอบอุ่นหัวใจจนเกิดความรักต่อเธอ

นางเอกคนนั้นชอบกู้เฉิงมาก และทั้งสองยังมีการตกลงเรื่องอนาคต

จึงทำให้กู้เฉิงรอดจากเงื้อมมือของแม่เลี้ยงผู้โหดร้าย

หลายปีต่อมา กู้เฉิงต่อสู้มาระดับหนึ่ง และในที่สุดเขาก็ฆ่าแม่เลี้ยงเพื่อเป็นการแก้แค้น และเมื่อจะไปตามหานางเอก พระเอกคนเดิมก็ปรากฏ

นางเอกจึงเกิดความลังเล แต่ในขณะเดียวกันก็ถูกพระเอกคนเดิมที่ร่าเริงและมั่นใจดึงดูด และเธอก็ค่อย ๆ เอนเอียงไปทางพระเอกคนเดิมคนนั้น

ความอบอุ่นเพียงเล็กน้อยของกู้เฉิงช่างน่าสงสาร ความรักระหว่างเขากับเธอกลายเป็นความเกลียดชัง จิตใจของเขาเปลี่ยนไป จนกระทั่งในที่สุดเขากลายเป็นจอมวายร้ายในนิยาย

แน่นอนว่าตอนจบจะต้องเป็นการกลับมาพบกัน

กู้เฉิงจอมวายร้ายเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ และพระเอกและนางเอกคนเดิมก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

สิ่งที่ทำให้เฉียวเหลียนเหลียนประทับใจที่สุดคือตอนที่กู้เฉิงเสียชีวิต นางเอกคนเดิมเพิ่งรู้ว่าเธอท้อง เธอมีเวลารู้สึกเศร้าเพียงชั่วครู่ และจากนั้นเธอก็ถูกความปิติในการมาถึงของชีวิตน้อย ๆ และส่งข่าวถึงพระเอก

ความสิ้นหวังเมื่อหลายปีก่อน ผลักเธอลงสู่ก้นบึ้งแห่งความสิ้นหวัง เขากลายเป็นฝุ่นผงในความทรงจำและหายไป

ขณะอ่านนิยาย เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกเพียงว่ากู้เฉิงจอมวายร้ายที่น่าสงสาร

เขาลุ่มหลงความอบอุ่นในตอนแรก และตกหลุมรักนางเอกคนเดิมอย่างลึกซึ้งจนเข้าไปพัวพันกับเธอ แต่นางเอกตกหลุมรักพระเอกคนเดิม ซึ่งทำให้เขาโชคร้ายตลอดชีวิต

ตอนนี้จอมวายร้ายกลายเป็นลูกชายของเธอ เป็นลูกที่ประพฤติดีและกตัญญูจนเธออยากปกป้องด้วยชีวิต เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนเห็นนางเอกคนนั้นก็โกรธมาก

เธอแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าพระเอกและนางเอกคนเดิม

โดยเฉพาะตอนที่ปี้ซงเยาะเย้ย เธอก็โกรธมาก แม้ว่าการแสดงออกของเธอจะไม่เปลี่ยนแปลงก็ตาม

ผู้คุ้มกันตัวน้อยขับรถอยู่ก็ผงะไปครู่หนึ่ง เขาคิดว่าเขาพูดอะไรบางอย่างที่อุกอาจเกินไป เขาจึงหดคอลง และถามอย่างระมัดระวังว่า "คุณผู้หญิง คุณ... คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ?"

เฉียวเหลียนเหลียนพูดด้วยใบหน้าเย็นชา "ปี้ซง คุณเคยอยู่ในเมืองหลวงมาก่อน ดังนั้นคุณน่าจะมีเพื่อนอยู่บ้างใช่ไหม ? "

ทำไมคุณผู้หญิงถามแบบนี้ ?

ปี้ซงเป็นคนฉลาด แต่ก็ยังพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "ใช่"

“ถ้าอย่างนั้นไปหามาว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนตระกูลไหน ? และทำไมเธอถึงมาปรากฏตัวที่หน้าประตูสำนักศึกษา” เฉียวเหลียนเหลียนพูด

ปี้ซงถอนหายใจ

ขอบคุณสวรรค์ ไม่ใช่นายท่านส่งคนมาสอดแนมก็ดีแค่ไหนแล้ว

เขาขับรถม้ากลับบ้านพร้อมกับเฉียวเหลียนเหลียน จากนั้นเขาก็แอบไปที่จวนอ๋๋องเก้าและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้

ในตอนท้าย ปี้ซงถามว่า "นายท่าน นายท่านคิดว่าคุณผู้หญิงอยากรู้จริง ๆ ไหมว่าผู้หญิงคนนี้มาจากตระกูลไหน ? หรือว่าเธอกำลังตรวจสอบอะไรบางอย่าง"

จี้หยุนชูวางหนังสือในมือลง และเหลือบมองเขา "กังวลเกี่ยวกับเด็ก ๆ ฉันคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเด็กหญิงคนนั้น ไปตรวจสอบซะ"

ปี้ซงก้มศีรษะลงทันที

ในเวลาพักเที่ยงเพียงชั่วโมงเดียว เขาก็ส่งข่าวให้เฉียวเหลียนเหลียนทราบ

เด็กหญิงตัวเล็กเป็นลูกสาวของหนุ่มนิสัยเสีย และเธอนิสัยเสียตั้งแต่ยังเด็ก แต่เธอมีอารมณ์ดีเพราะเธอเป็นลูกคนโปรดของตระกูล

วันนี้เธอแอบออกมาเล่น แต่มีคนผลักเธอ เธอคิดว่ากู้เฉิงจะรับเธอ แต่กู้เฉิงกลับไม่รับ ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ

เมื่อกลับถึงบ้าน จะต้องถูกดุอย่างแน่นอน แต่เด็กหญิงตัวเล็กไม่พูดถึงกู้เฉิงเลย และเธอปฏิเสธทุกอย่าง

ต้องบอกว่าแม้แต่ปี้ซงก็คิดว่าเด็กหญิงตัวเล็กคนนี้เป็นคนดี

แม้ว่าสถานะของเธอจะต่ำไปหน่อยและเธอไม่สามารถเป็นภรรยากู้เฉิงได้ เป็นนางบำเรอจะดีมากกว่า

มีเพียงเฉียวเหลียนเหลียนที่ขมวดคิ้ว เธอรู้สึกเสมอว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ง่ายอย่างนั้น

ตามเนื้อเรื่องต้นฉบับ นางเอกเดิมน่าจะพบกับกู้เฉิงเมื่อครึ่งปีก่อน พวกเขาพบกันที่อันหยาง ไม่ใช่หน้าสำนักศึกษา

เธอหันศีรษะ และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ปี้ซง ไปสืบมาว่า สาวน้อยคนนี้ไปอันยางเมื่อครึ่งปีก่อนหรือเปล่า ?"