ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 175

บรรพบุรุษฝ่ายมารดาของนางเอกคนเดิมอยู่ที่อันหยาง จะเป็นการดีถ้าเธอกลับไปเยี่ยมญาติของเธอทุกปี

แต่เธอไม่ได้กลับไปเยี่ยมญาติตอนที่กู้เฉิงไปสอบที่อันหยาง

หากเฉียวเหลียนเหลียนไม่ติดตามอย่างใกล้ชิด เขาทั้งสองอาจจะได้พบกัน

เช่นเดียวกับวันนี้ที่หน้าประตูสำนักศึกษา

ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้ !

ในฐานะวิญญาณจากต่างโลก เฉียวเหลียนเหลียนสามารถรู้ถึงแผนอุบายเหล่านี้ได้ล่วงหน้า

หากนางเอกคนเดิมเป็นอย่างที่เธอรับรู้ และตั้งใจเข้าหากู้เฉิงทุกอย่างคงจะแย่มาก

ยิ่งเฉียวเหลียนคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ใบหน้าของเธอก็ยิ่งอัปลักษณ์มากขึ้น และในที่สุดอารมณ์ของเธอก็เป็นสีเทา

"แม่" กู้เฉิงทนไม่ได้อีกต่อไป “แม่ เป็นอะไรหรือเปล่า ? แม่บอกพวกเราได้ถ้าแม่ไม่มีความสุข”

เฉียวเหลียนเหลียนส่ายศีรษะ

เธอต้องการลองใจกับลูกชายคนโตของเธอ

แต่เธอกลัวว่าจะทำให้เด็ก ๆ ตกใจ

“ไม่มีอะไรหรอก” เธอฝืนยิ้ม “แม่แค่...แค่...แค่คิดว่าผู้หญิงที่ลูกเจอเมื่อเช้านี้ไม่น่ารักเลย”

“ไม่น่ารักเหรอ?” กู้เฉิงผงะ “ไม่น่ารักตรงไหน ?”

เฉียวเหลียนเหลียนไม่อาจพูดซ้ำได้ เธอรู้สึกว่ากู้เฉิงกำลังปกป้องนางเอกคนเดิม ดังนั้นเธอจึงก้มหัวลงทันที

แม่เลี้ยงแบบนี้หาได้ยาก จนทำให้อีกคนรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

กู้เฉิงจ้องแม่เลี้ยงของเขาอย่างแน่วแน่ และทันใดนั้นก็พูดว่า "ในเมื่อแม่ของคิดว่าเธอไม่น่ารัก ผมก็จะหลีกเลี่ยงที่จะเจอเธอในอนาคต"

หลังจากพูดจบเฉียวเหลียนเหลียนก็เงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางไม่เชื่อ "จริงเหรอ ?"

“จริงครับ” กู้เฉิงยิ้ม “ผมไม่ชอบคนที่แม่ของผมไม่ชอบเหมือนกัน”

เขาแค่รู้สึกดีกับเด็กหญิงตัวเล็กเฉย ๆ ไม่อาจเทียบกับความรู้สึกที่เขามีต่อแม่เลี้ยงได้

เฉียวเหลียนเหลียนมองดูลูกชายคนโตด้วยความงุนงง

นี่คือนางเอกคนเดิมของนิยายเล่มนี้ และเป็รความรักที่เน่าเฟะที่สุดของลูกชายคนโต

ไม่อยากจะเชื่อเลย

เธอดีใจมาก

เฉียวเหลียนเหลียนไม่เคยคิดว่ากู้เฉิงจะโกหกเธอ เพราะจอมวายร้ายในหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ดีเลิศเลออะไร เขาแค่พูดเสียงดังและทรงพลัง

เขาบอกว่าเขาจะไม่เข้าใกล้ถ้าเธอไม่ชอบ

เขาบอกว่าไม่เข้าใกล้ นั่นหมายถึงไม่แสดงความเป็นมิตร

นางเอกคนเดิมไม่อาจเข้าใกล้ลูกชายคนโตที่นิสัยดีและกตัญญูของเธอได้ ช่างน่าเสียดาย !

คืนนั้น เฉียวเหลียนเหลียนปรุงอาหารจานใหญ่อย่างมีความสุข และสมาชิกในครอบครัวที่รับประทานอาหารก็กินอาหารอย่างครึกครื้น

อาหารอร่อย สมาชิกพูดคุยอย่างสนุกสนาน

กู้เฉิงอยู่ที่บ้านเพื่อรอผลการทดสอบในอีกไม่กี่วันข้างหน้า และไม่ออกไปไหนอีกเลย

เฉียวเหลียนเหลียนก็อยู่บ้านเงียบ ๆ กับลูก ๆ อีกสองสามคน และไปตงจือถังเพื่อออกตรวจคนไข้ จากนั้นเธอก็ไม่ออกไปไหนอีกเลย

สิบวันผ่านไปในพริบตา และในที่สุดสำนักศึกษาก็ประกาศผลสอบ

กำแพงทางเข้าของสำนักศึกษาเต็มไปด้วยกระดาษฟาง และมีผู้สมัครยืนเงยหน้าหาชื่อของตัวเอง

บางคนร้องไห้ บางคนหัวเราะอย่างมีความสุขเมื่อเห็นชื่อตัวเอง และบางคนก็ตะโกนด้วยความดีใจ

ส่วนคนที่หาชื่อตัวเองไปมาสามสี่ครั้งก็ยังไม่เจอ ก็ได้แต่ก้มหน้าด้วยความหงุดหงิดแล้วจากไป

กู้เฉิงและครอบครัวมาดูผลสอบในครั้งนี้เช่นกัน