ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 176

ณ ด้านหน้าสำนักศึกษา

หยูเยียนเอ๋อร์หันศีรษะของเธอ แล้วมองไปที่กู้เฉิงด้วยรอยยิ้ม และรอเขาบอกชื่อตัวเอง

เธออายุเพียงสิบขวบต้นๆ ดูน่ารัก และแต่งตัวดี คนรอบข้างเธอต่างละสายตาจากเธอไม่ได้

กู้เฉิงไม่ได้มองเธอ แต่หันศีรษะและมองตรงไปยังระยะไกลอย่างไม่แยแส

หยูเยียนเอ๋อร์ขมวดคิ้ว

นี่ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ สิบวันก่อนเขาแสดงความเมตตาต่อเธอ แต่ทำไมวันนี้เขาถึงเฉยเมยขนาดนี้ ?

"เฮ้" เธอตะโกนอีกครั้ง "ทำไมนายไม่สนใจฉัน นายปฏิบัติต่อสาว ๆ แบบนี้หรือ ?"

กู้เฉิงหันศีรษะ มองเธออย่างเฉยเมย แล้วมองไปทางอื่น "เราไม่เคยรู้จักกัน ผมจึงไม่สะดวกที่จะตอบ"

"นาย..." หยูเยียนเอ๋อร์รู้สึกหงุดหงิด "นี่เป็นครั้งที่สองที่เราพบกัน เราเป็นคนแปลกหน้าที่ไหน ?"

เธอพึมพำอย่างสงสัย “นายจำไม่ได้เหรอว่าฉันเป็นใคร ? ฉันเป็นคนที่บังเอิญชนนายไง ? ”

กู้เฉิงขมวดคิ้ว "นั่นไม่สำคัญ"

“แล้วอะไรสำคัญ ?” หยูเยียนเอ๋อร์เบิกตากว้าง

แน่นอนว่าแม่สำคัญกว่า

กู้เฉิงไม่ได้พูดออกไป เขาเม้มปากและพูดอย่างใจเย็นว่า "คุณกับผมเพิ่งพบกันเป็นครั้งที่สองเท่านั้น ไม่เหมาะสมที่จะบอกชื่อ ขออภัยด้วย สาวน้อย"

เขากล่าวขอโทษ แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเฉยเมย

เห็นได้ชัดว่าเขาเองไม่ต้องการบอกชื่อ !

หยูเยียนเอ๋อร์โกรธมาก โกรธจนเธอไม่อาจก้มหน้าและอยู่ที่นีต่อไป ดังนั้นเธอจึงได้แต่กระทืบเท้า หันหลังกลับ และจากไปด้วยความโกรธ

กู้เฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในความเป็นจริง เขารับมือกับสาวน้อยเจ้าอารมณ์ไม่เก่งนัก ดังนั้นเขาจึงได้แต่ปฏิบัติกับเธอด้วยสีหน้าเย็นชา หวังว่าเธอจะจากไป

ใครจะรู้ว่าหยูเยียนเอ๋อร์มีไพ่อีกใบ

“ถ้านายไม่บอกชื่อ ฉันจะดูเอง” หลังจากเดินไปได้สองก้าว จู่ ๆ เธอก็หันหน้ามา เธอมองไปที่ท้ายสุดของรายชื่อ แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “หมายเลข 34 ใช่แล้ว ดูหน่อยซิ ชื่อ... กู้เฉิง”

เธอหันศีรษะและกระพริบตาอย่างเจ้าเล่ห์ "ฉันรู้จักชื่อนายแล้ว นายชื่อกู้เฉิง ส่วนฉันชื่อหยูเยียนเอ๋อร์ โปรดจำไว้"

หลังจากพูดจบ ดูเหมือนเธอจะกลัวว่ากู้เฉิงจะพูดอะไรต่อ เธอจึงเอามือไพล่หลังแล้ววิ่งหนีไปเหมือนผีเสื้อตัวน้อย

กู้เฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และมองไปที่เฉียวเหลียนเหลียนอย่างเป็นกังวล

ตามที่คาดไว้ สีหน้าของแม่เลี้ยงแย่มาก

เฉียวเหลียนเหลียนไม่คิดมาก่อนว่าเด็กหญิงอายุสิบขวบต้น ๆ จะเป็นเจ้าเล่ห์ ฉลาด ร่าเริ่งและกล้าได้กล้าเสีย ในขณะเดียวกันก็มีสัดส่วนที่น่ารัก

พูดตรง ๆ ถ้าไม่รู้ตอนจบไว้ล่วงหน้า บางทีฉันอาจจะชอบนางเอกคนเดิมก็ได้

น่าเสียดาย

“เฉิงเอ๋อร์ ผู้หญิงคนนี้กล้าหาญเกินไปจริง ๆ ติดต่อกับเธอให้น้อยลงดีกว่า” เฉียวเหลียนเหลียตัดสินใจลงมือล้างสมองลูกชายคนโตก่อน

“ใช่ หนูก็ไม่ชอบเธอเหมือนกัน ทำไมถึงต้องอยากรู้ชื่อพี่ของหนู และทำไมพี่ของหนูต้องรู้ชื่อเธอด้วย” กู้เชวี่ยอารมณ์เสียเช่นกัน

กู้เฉิงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "แม่ เชวี่ยเอ๋อร์ ไม่ต้องกังวล ผมจะไม่ยุ่งกับเธออย่างแน่นอน"

ด้วยความมั่นใจในระดับนี้ ทั้งแม่และลูกสาวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

กู้เฉิงเข้าเรียนที่สำนักศึกษา และมีผลการเรียนดีขึ้นดังนั้นจะต้องมีการเฉลิมฉลอง

สาว ๆ กำลังเดินไปที่ลานบ้านอีกหลัง และพูดคุยกันว่าจะกินอะไรดี