ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 184

ณ บ้านตระกูลจี้

เฉียวเหลียนเหลียนค่อย ๆ วางเด็กหญิงลงบนเตียงพร้อมกับห่มผ้าให้เธอ

เด็ก ๆ ตระกูลกู้ที่รออยู่หน้าห้องต่างกังวลใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แม้ว่าเฉียวเหลียนเหลียนจะไม่ได้ถูกส่งไปยังจวนจิงจ้าว แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ทำให้เด็ก ๆ ตื่นตระหนกไม่น้อย

เมืองหลวงเทียบไม่ได้กับอันหยาง

ในเมืองเต็มไปด้วยขุนนางที่ไม่อาจทำให้ขุ่นเคืองได้

ผู้ที่ไม่มีฐานะทางสังคมจะต้องระมัดระวังตัวเองเสมอ

เฉียวเหลียนเหลียนเข้าใจความจริงข้อนี้เช่นกัน เธอเม้มปาก พร้อมกับลูบศีรษะเด็ก ๆ "อย่าตื่นตระหนกไป ทุกอย่างอยู่ภายใต้กฎจักรพรรดิ ตราบใดที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด ใครก็ทำอะไรเราไม่ได้ ”

กู้เฉิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาแอบบอกตัวเองในใจว่าเขาจะต้องปกป้องและรักษาความปลอดภัยแก่แม่เลี้ยง

"ไม่ต้องคิดมากนะ" เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม "ขอคิดดูก่อน จะว่าไปแล้วตอนนี้เฉิงเอ๋อร์ก็ได้เข้าเรียนที่สำนักศึกษาแล้ว เหลือเพียงจงเอ๋อร์ โหลวเอ๋อร์ ทำอย่างไรดี ?"

ในครอบครัวมีเด็กสามคนอยู่ในวัยเรียน ส่วนอีกสองคนยังคงต้องรอให้โตกว่านี้ก่อน

“ฉันแนะนำให้จะดีกว่า” เสียงหนึ่งดังมาจากประตู

เฉียวเหลียนเหลียนหันไปมองที่ประตู ปรากฏว่าคน ๆ นั้นคือเจียงไป๋หยินที่มาพร้อมกับถุงใส่ของใบหนึ่ง

“เถ้าแก่เจียง” เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม “ช่างเป็นแขกที่หาตัวยากเสียจริง ? คุณมาได้ยังไง ? แล้วเรื่องตระกูลเจียงเป็นไงบ้าง ? ”

ไม่กี่วันที่ผ่านมา ตอนที่กู้เฉิง เฉียวเหลียนเหลียนไปที่ตงจือถังหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่เจอเจียงไป๋หยินเลย

เด็กหนุ่มที่เฝ้าตงจือถังบอกว่า เมื่อจวนตระกูลเจียงรู้ว่าเจียงไป๋หยินกลับมาเมืองหลวงแล้วก็เลยเรียกเจียงไป๋หยินกลับจวน

แม้ว่าเจียงไป๋หยินจะไม่ยินดีที่จะดูแลธุรกิจตระกูลเจียง แต่เขาเป็นลูกหลายตระกูลเจียงคนหนึ่ง ผู้อาวุโสเรียกกลับไป เขาก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธ

เป็นเหตุให้สิบวันนี้ไม่เห็นหน้าเขาเลย

“อย่าไปพูดถึงเลย” เจียงไป๋หยินแสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “หลายวันที่ฉันอยู่ที่ตระกูลเจียง......เหมือนกับ ความรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น”

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกสับสนเล็กน้อยในตอนแรก เธอมองเจียงไป๋หยินอย่างรู้ทัน

เจียงไป๋หยินอายุยี่สิบสี่ยี่สิบห้าปีแล้ว หากเป็นยุคปัจจุบัน เขายังเด็กอยู่ แต่ยุคนี้ถึอว่าอายุเยอะแล้ว

ผู้อาวุโสตระกูลเจียงก็ควรจะกังวลเรื่องการแต่งงานของเขาเช่นกัน

และเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องที่ในยุคนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้

“ผู้อาวุโสตระกูลเจียงหวังดีต่อคุณนะ” เฉียวเหลียนเหลียนกล่าวอย่างมีเจตนาที่ดี “บางครั้งสิ่งที่ได้รับฟัง ก็เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง”

รอยยิ้มของเจียงไป๋หยินหายไปในทันที

เขาจ้องมองเฉียวเหลียนเหลียนด้วยสีหน้าจริงจัง "คุณรู้หรือว่าผู้อาวุโสเกลี้ยกล่อมอะไร？"

เฉียวเหลียนเหลียนตะลึงพร้อมกับกล่าวว่า “ไม่ใช่เร่งรีบให้คุณแต่งงานหรอกหรือ ? อีกทั้งยังมีการนัดหมายลูกสาวขุนนางให้คุณได้พบหน้า หากพึงพอใจก็จะ.... "

เจียงไป๋หยินแสดงออกอย่างจริงจังมากขึ้น

สิ่งที่เฉียวเหลียนเหลียนพูดนั้นไม่ผิดจริง ๆ ผู้อาวุโสของตระกูลเจียงขอให้เขากลับไปเพื่อพูดคุยเรื่องการแต่งงานและนัดหมายให้พบกับลูกสาวขุนนาง

ไม่ใช่ว่าเจียงไป๋หยินไม่เคยพบกับเหตุการณ์ เขารู้สึกเบื่อหน่าย หลายครั้งที่เขายิ้มรับฟังคำของผู้อาวุโสตระกูลเจียง

แต่ในครั้งนี้เมื่อนึกถึงรอยยิ้มที่สงบของเฉียวเหลียนเหลียน จู่ ๆ เขาก็รู้สึกหงุดหงิด และมีปากเสียงกับผู้อาวุโสตระกูลเจียง

ด้วยเหตุนี้ทำให้ผู้อาวุโสตระกูลเจียงรู้สึกโกรธ และกักบริเวณเขาในจวนตระกูลเจียงเจ็ดแปดวัน