ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 19

แม้ว่าจะมีคนแปลกๆปรากฏ แต่เฉียวเหลียนเหลียนก็ไม่ลดละความพยายาม

ผักที่ซื้อมาสองวันก่อนกินหมดแล้ว เธอตัดสินใจไปซื้อผักให้เด็กๆ และค่อยซื้อเค้ก

“แม่ครับ ผมอยากกินเนื้อครับ” กู้โหลวตะโกนพร้อมกับกอดต้นขาแม่เลี้ยง

เฉียวเหลียนเหลียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ทุกครั้งที่เราทำเนื้อแกะพะโล้ ลูกกินน่องแกะไปครึ่งน่อง” กู้เชวี่ยเหลือบตามองน้อง “กินให้น้อยลง แม้ยังต้องขายมันเพื่อหาเงิน"

กู้โหลวแบะปากแล้วก้มหัวลง

พี่นิสัยไม่ดี ไม่ยอมให้น้องกินเนื้อ

เฉียวเหลียนเหลียนไม่ชอบการแสดงออกของเขามากที่สุด เธอได้แต่ส่ายหัวและพูดว่า "เอาหล่ะ ไปซื้อเนื้อก็ไป วันนี้เราจะกินเนื้ออะไรกันดี?"

กู้โหลวยิ้มอย่างพึงพอใจ “เนื้ออะไรก็ได้ ขอให้เป็นเนื้อ”

นักชิมไม่จู้จี้จุกจิก

เฉียวเหลียนเหลียนอุ้มกู้เกออีกครั้ง จากนั้นยิ้มและพูดว่า "แล้วเกอเอ๋อร์หล่ะ เกอเอ๋อร์อยากกินอะไร"

"แม่ทำอะไรเกอเอ๋อร์กินหมด" กู้เกอเรียบร้อยผิดปกติ

กู้เชวี่ยเหลือบไปมองกู้โหลว "เธอไม่น่ารักเหมือนเสียวอู่"

กู้โหลวทำหน้า

เฉียวเหลียนเหลียนหัวเราะ “ซื้อเนื้อไก่ดีไหม? กินแล้วสุขภาพดีแถมอร่อยอีกตั้งหาก”

กู้เฉิงพยักหน้า

ที่สำคัญไม่ใช่เรื่องเนื้อไก่ แต่สำคัญคือกินแกะมาทุกวันแล้ว เริ่มเบื่อ

ตอนนี้ขอแค่ไม่ใช่เนื้อแกะ เขากินหมด

ระหว่างที่คุยกัน แม่ลูกก็หยุดอยู่หน้าแผงขายไก่ เฉียวเหลียนเหลียนเลือกไก่อย่าระมัดระวัง

ร้านผูกไก่ตัวน้อยด้วยเชือกและนำใส่กระบุงไม้ไผ่

เพื่อป้องกันไม่ให้ไก่อึและเลอะตะกร้าไม้ไผ่ เฉียวเฉียวจึงขอหญ้ามาปูในกระบุงและคลุมไก่ไว้

หลังจากนั้น แม่ลูกก็ไปซื้อเค้กดอกหอมหมื่นลี้ที่หอมหวานเพิ่มอีกสองชิ้น และของกินเล่นยามว่างของเด็กๆ

และค่อยไปเอาแกะสองตัวที่หลัง

เฉียวเหลียนเหลียนต่อรองราคาหลายครั้ง โดยเธอจะสั่งแกะตัวอ้วนวันละสองตัว

ภรรยาของร้านขายแกะตกลง และได้รับเงินมัดจำห้าร้อยเหรียญจากเฉียวเหลียนเหลียน

ท้ายที่สุด เมื่อไปถึงเธอเห็นแต่เลือดแกะนองเต็มพื้นแต่ไม่เห็นแกะซักตัว

"หวังฉู่ฮู่"

เฉียวเหลียนเหลียนขมวดคิ้ว ลางสังกรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในใจ "แกะของฉันหล่ะ?"

คนขายไม่ออกมา แต่ภรรยาเขาออกมา

“เสี่ยวเฉียว” ภรรยาชายขายเนื้อยิ้มอย่างไม่เต็มใจ “ขอโทษจริงๆ มีเนื้อไม่พอขาย แกะที่จองไว้เราให้ไม่ได้”

เธอเอาเงินห้าร้อยเหรียญให้เฉียวเหลียนเหลียนคืน

“ทำแบบนี้ได้ไง? แกะที่สั่งไว้ไม่มี แล้วพรุ่งนี้ฉันจะขายอะไร?” กู้เชวี่ยตัวสั่นเทา และเธอเป็นคนแรกที่ลุกขึ้น

“สาวน้อย มันไม่ใช่ความผิดของเรา นี่… เราแค่ขายเนื้อให้ไม่ได้” ภรรยาชายขายเนื้อตอบ “นี่ ฉันจะบอกให้นะ พวกเธอไปขัดขาคนอื่นเข้าแล้ว ฉันขายแกะให้พวกเธอไม่ได้ ถ้าชายฉันจะไม่มีที่ทำกิน"

“แต่คุณไม่สามารถคืนคำได้” กู้เชวี่ยยืนกราน “คุณเอาเปรียบเราแบบนี้ไม่ได้นะ”

การที่จะเป็นวายร้ายนั้น อารมณ์ต้องร้อนแน่

กู้เชวี่ยเป็นตัวละควรที่มีนิสัยเหมือพริกขี้หนู อยู่เฉยๆเธออดทนต่อสถานการณ์ได้

ทุกวันนี้ เฉียวเหลียนเหลียนมีกำลังใจเพราะการเปลี่ยนแปลงของกู้เชวี่ยไปในทิศทางที่ดี แต่ตอนนี้กู้เชวี่ยเปลี่ยนไป เธอสามารถทะเลาะกับคนข้างนอก

“สาวน้อย อย่าทำให้พวกเราลำบากเลย ถ้าจะโทษก็โทษที่พวกเธอไปขัดขาคนอื่นนั่นแหละ”