ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 190

ณ จวนอ๋องชิงผิง

จี้หยุนชูกำลังจัดการกับเรื่องต่าง ๆ และมันไม่ง่ายเลยที่จะอยู่ในฐานะท่านอ๋อง ด้วยความไว้วางใจจากจักรพรรดิก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เรื่องทั่วไปของราชวงศ์ต้าหยูส่วนใหญ่อยู่ในความดูแลของอ๋องชิงผิง

นั่นเป็นเหตุผลที่พระองค์หญิงใหญ่ขอร้องให้เขากลับไปปักกิ่ง

วันนี้มีเรื่องอุทกภัยทางตอนใต้ที่ต้องจัดการ และมีแผนบรรเทาภัยแล้งที่จะเสนอทางตอนเหนือ จี้หยุนชูยุ่งมากจนไม่สามารถแม้แต่จะกินข้าว

เมื่อเจียงชุนมาถึง จี้หยุนชูที่กำลังเขียนจดหมายพลันตกใจ

"นายท่าน นายท่าน คุณผู้หญิงเกิดเรื่องแล้ว" ยามปกติที่นิ่งสงบ เขารีบเข้ามาอย่างเร่งรีบ จี้หยุนชูตกใจมากจนพู่กันหมึกเกือบหยดลงบนจดหมาย

หลังจากที่เขาได้ยินเนื้อหาอย่างชัดเจน เขาก็ลืมสิ่งที่คิดทั้งหมด

“เกิดอะไรขึ้น ?” จี้หยุนม่อถาม

เจียงชุนโบกมือ "ไปกันก่อน ค่อยคุยกัน ไม่อย่างนั้นอาจจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณผู้หญิงได้"

เจ้านายและผู้คุ้มกันสองคนและทหารรักษาพระองค์สี่หรือห้าคนที่อยู่ข้างนอกทั้งหมดขึ้นหลังม้าและรีบออกไป

ระหว่างทางเจียงชุนก็พูดคุยเรื่องทั่วไป

เมื่อได้ยินว่าเฉียวเหลียนเหลียนอาจตกอยู่ในอันตราย จี้หยุนชูก็ขมวดคิ้วคว้าบังเหียนด้วยมือทั้งสองข้างแล้วตะโกนว่า "ไป"

นี่คือการควบม้าบนถนน

ต้องรู้ว่าในราชวงศ์ต้าหยู สิ่งนี้ผิดกฎ อ๋องชิงผิงโปร่งใส และปฏิบัติตามกฎบ้านเมืองมาโดยตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้กฎหมาย และฝ่าฝืนกฎหมาย

เจียงชุนแอบตกใจพร้อมกับขี่ม้าตามไป

องครักษ์ที่ติดตามมาต่างก็ชำเลืองมองกันและกันและควบม้าไปพร้อมกัน

กลุ่มคนสี่หรือห้าคนมุ่งไปข้างหน้าราวกับจะหนีเอาชีวิตรอด มองดูขณะเดิน

ณ ซอยแคบ

เฉียวเหลียนเหลียนเริ่มระแวดระวัง มีคนสองเดินเข้ามาจากด้านหลัง ไม่รู้ว่าใช่เจียงชุนและปี้ซงไหม ? เพื่อความปลอดภัย เธอถือปืนสั้นไว้ในฝ่ามือ และพร้อมที่จะเหนี่ยวไก

ไม่นานก็ถึงสุดซอย

เฉียวเหลียนเหลียนแสร้งทำเป็นประหลาดใจ และพึมพำกับตัวเอง "ทางตัน ดูเหมือนว่าจะหลงทาง"

ทันทีที่หันกลับมา เธอบังเอิญเจอชายสวมหน้ากากสีเทาสองคน

ทั้งสามอึ้งไปครู่หนึ่ง

เฉียวเหลียนเหลียนไม่คิดว่าจะมีคนสวมหน้ากากเหมือนคนโง่ในตอนกลางวันแสกๆ

ชายในชุดเทาไม่คิดว่าเฉียวเหลียนเหลียนจะหันหน้ามาขณะที่พวกเขากำลังจะโจมตี

พวกเขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง แต่เป็นเฉียวเหลียนเหลียนที่รู้สึกตัวก่อน และทักทายทั้งสองคนว่า "มาผิดทางแล้ว นี่เป็นทางตัน ควรรีบออกไป"

ชายในชุดเทาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่มีสติดีขนาดนี้มาก่อน

ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนที่จะตัดสินใจลงมือ และพุ่งไปหาเฉียวเหลียนเหลียน

แม้ว่าจิตใจจะดี แต่พวกเขาไม่สามารถเห็นอกเห็นใจเธอได้ ในทางกลับกัน พวกเขาต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น

มือทั้งสี่ยื่นออกมาพร้อมกัน ข้างหนึ่งจับไหล่ และอีกข้างหนึ่งจับมือ

เฉียวเหลียนเหลียนสีหน้าตื่นตระหนก เธอถอยกลับและซ่อนตัว

ชายในชุดเทาสองคนผงะอีกครั้ง

ในมุมมองของเธอ แม้ว่าชายทั้งสองจะไม่ใช่ปรมาจารย์ที่ไม่มีใครเทียบได้ แต่พวกเขาก็มีฝีมือที่ดี และเป็นเรื่องง่ายที่จะจับเด็กหญิงตัวเล็ก

จนกระทั่งตอนนี้พวกเขาถึงรู้ว่าเฉียวเหลียนเหลียนไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา

“ทำอะไรหนะ ?” เฉียวเหลียนเหลียนประหลาดใจ “ต้องการจับฉันหรือ? ใครสั่งพวกแกมา”

ชายในชุดเทายังคงไม่พูดอะไร