ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 209

“อร่อยไหม ?” หลี่ชุนฮัวถามอย่างตั้งใจ เธอมองดูมุมปากมันเยิ้มของหญิงรับใช้อย่างพอใจ

หลิวฉีพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "อร่อย อร่อยมาก"

ในสมัยราชวงศ์ต้าหยู วิธีการปรุงอาหารส่วนใหญ่ใช้วิธีนึ่งและต้ม และไม่ค่อยใช้การทอด นับประสาอะไรกับเนื้อสันในทอดที่ห่อด้วยแป้งไข่

พูดกันตามตรง อาจไม่มีของว่างแบบนี้ในพระราชวังด้วยซ้ำ

แม้ว่าจะมี แต่หญิงรับใช้ตัวเล็ก ๆ อย่างพวกเขาไม่มีโอกาสได้กินอย่างแน่นอน

นับเป็นโชคดีที่มีโอกาสได้กินของอร่อยเช่นนี้ที่จวนอ๋องชิงผิง

ชั่วขณะหนึ่ง เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ หลายคนมองเฉียวเหลียนเหลียนด้วยความซาบซึ้งใจ และต่างเห็นว่าเธอเป็นเจ้านายที่ดี

เฉียวเหลียนเหลียนกำลังป้อนเนื้อไก่ทอดให้เสี่ยวเกอเอ๋อร์กิน เธอจึงไม่สนใจกับสายตาเหล่านั้น

การมีเจ้านายที่ดีกบัการทรยศต่อเธอนั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกัน

เมื่อเทียบกับความกตัญญู ความภักดีคือสิ่งที่เฉียวเหลียนเหลียนต้องการมากที่สุด

หวังว่าพวกเขาจะไม่มีความขัดแย้งกันในอนาคต

หลังจากเนื้อสันในทอดแล้ว ก็ต้องมีคนมาเก็บล้าง

ในที่สุดหลี่ชุนฮัวก็เป็นคนดี เธอไม่ยอมให้หญิงรับใช้ช่วยทำความสะอาด และเดินกลับไปที่ครัวเล็ก ๆ ในสวนพร้อมกับชามและตะเกียบในมือ

หญิงรับใช้แซ่หลิวที่กำลังเอร็ดอร่อยกับกลิ่นหอมของเนื้อสันในทอดก็เช็ดคราบมันออกจากนิ้ว

เฉียวเหลียนเหลียนอุ้มเด็กหญิงไว้ในอ้อมแขน และขณะที่กำลังจะเช็ดปากจู่ ๆ เธอก็รู้สึกถึงออร่าแห่งการฆาตกรรม

ไม่มีอะไร ก็แค่สัญชาตญาณของผู้หญิง

เฉียวเหลียนเหลียนหันหน้าไปตรงประตู พบว่ามีผู้หญิงแปลกหน้ายืนอยู่ที่ประตู ดวงตาของหญิงผู้นั้นมองทุกอย่างในลานบ้านอย่างไม่แยแส

ในที่สุดสายตาคู่นั้นก็มองมาที่เฉียวเหลียนเหลียน

มองด้วยความไม่แยแสและไร้ความอบอุ่น ราวกับกำลังประเมินคุณค่า

เฉียวเหลียนเหลียนขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกอึดอัดมาก

ในเวลาเดียวกัน เธอก็ประหลาดใจเช่นกัน จวนของอ๋องชิงผิงสามารถมีใครก็ได้เข้ามาอย่างเงียบ ๆ ได้ด้วย

เธอต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับจี้ว่างชู

แต่เฉียวเหลียนเหลียนไม่รู้ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสอง และหญิงรับใช้ก็ไม่จำเป็นต้องรู้เช่นกัน

บางทีมีเพียงกู้เชวี่ยเท่านั้นที่รู้

เธอหันหน้าไปมองลูกสาวคนโตอย่างสงสัย

กู้เชวี่ยดวงตาเบิกกว้าง ริมฝีปากสั่น และในที่สุดเธอก็แสดงความเคารพ และพูดออกมาว่า "ถวายบังคมองค์หญิง"

องค์หญิง?

เฉียวเหลียนเหลียนตกใจ ถ้าเธอจำไม่ผิด มารดาของอ๋องชิงผิงคือองค์หญิงใหญ่

แล้วผู้หญิงคนนี้...

“ถวายบังคมเพคะ” เฉียวเหลียนเหลียนทำความเคารพทันที

หญิงรับใช้ตัวน้อยที่อยู่ข้างหลังเธอก็ก้มลงทำความเคารพอย่างเร่งรีบ และคนเดียวที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือกู้เกอ

เธอมองไปรอบ ๆ ด้วยความงุนงง และในที่สุดก็เดินไปที่ด้านข้างของเฉียวเหลียนเหลียน และหยุดอย่างเชื่อฟัง

ไม่มีเสียงรบกวนหรือเอะอะใด ๆ

ในสายตาของคนอื่น คุณอาจคิดว่านี่คือเด็กที่ฉลาดมากแล้ว

แต่องค์หญิงคนโตกลับเหลือบมอง และตะคอกอย่างเย็นชา “ไร้การศึกษา”