ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 277

เฉียวเหลียนเหลียนมองดูเฉียวเจี้ยนซานร้องไห้อย่างเงียบ ๆ ดวงตาของเขาว่างเปล่าและไม่มีอารมณ์ใด ๆ

จนถึงขณะนี้ทุกสิ่งที่เฉียวต้าเปาประสบเกิดจากเฉียวเจี้ยนซาน

ถ้าเขาไม่ละโมบโลภมากและไม่ได้มาที่เมืองหลวงแห่งนี้ เรื่องพวกนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

“ลูกเอ๋ย ลูกสุดที่รักของข้า” เฉียวเจี้ยนซานเดินตัวสั่นเข้าไปหาเฉียวต้าเปา ด้วยความอยากที่จะสัมผัสลูกชายสุดที่รักของเขา แต่เขาไม่กล้าที่จะสัมผัส จึงทำได้เพียงแค่ปิดหน้าและหมอบลงไป “ถึงเเม้ว่าเจ้าน่ะเป็นผู้ชาย เเต่เจ้าทนเจ็บปวด ทนทุกข์ทรมานได้อย่างไร"

เฉียวต้าเปาย่อตัวลงและไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเห็นแบบนี้เฉียวเจี้ยนซานก็ยิ่งร้องไห้อย่างอย่างหนัก เขาพูดพึมพำเสียงเบา "หมายความว่าอย่างไรที่ผู้ชายทนทุกข์แบบนี้ได้ แต่ผู้หญิงไม่สมควรได้รับความทุกข์เลยหรือ? "

เฉียวถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ในมโนทัศน์ของมนุษย์ จริงอยู่ว่า ผู้หญิงเท่านั้นที่จะถูกล่วงละเมิดได้

ใครจะคิดว่าเฉียวต้าเปาผู้อ้วนท้วนไร้ประโยชน์และมีใบหน้าที่หล่อเหลาพอควร จะถูกใช้วิธีการที่โหดร้ายเช่นนี้?

หลังจากที่เฉียวเจี้ยนซานระบายความในใจออกมาแล้ว เฉียวเหลียนเหลียนก็มองมาที่เขาและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ตอนนี้เฉียวต้าเปาอยู่ในภวังค์ ท่านต้องการที่จะทรมานต่อไปอย่างนั้นหรือ?”

"ข้าไม่มีแรงแล้ว ไม่มีแรงแล้ว" เฉียวเจี้ยนซานดูอ่อนล้า "ข้าแก่แล้ว ข้าแค่อยากทำอะไรไว้ให้ลูกชายข้าบ้าง"

ในท้ายที่สุดหัวของเฉียวต้าเปาก็พับลงไป

“ถ้าอย่างนั้นท่านต้องการจะล้างแค้นให้เฉียวต้าเปาหรือไม่” เฉียวเหลียนเหลียนถามเบา ๆ “ท่านคงไม่อยากให้ลูกชายของท่านกลายเป็นแบบนี้ไปเปล่า ๆ หรอใช่ไหม”

เฉียวเจี้ยนซานเงยหน้าขึ้นมาทันที จ้องมองที่เฉียวเหลียนเหลียน แล้วพูดเสียงดัง "เจ้าต้องการใช้ข้าด้วยอย่างนั้นหรือ"

เป็นเพราะแก่และผ่านอะไรมามากมาย เฉียงเจี้ยนซานจึงเดาจุดประสงค์ของเฉียวเหลียนเหลียนได้อย่างรวดเร็ว

แต่เดาอะไรล่ะ?

เฉียวเหลียนเหลียนยิ้มอย่างสบายๆ “ข้าไม่ต้องใช้ท่านหรอก ข้าแค่ให้ท่านเลือก ว่าจะล้างแค้นทำตามที่ฉันบอก แล้วข้าจะส่งท่านกลับไปที่หมู่บ้านเมื่อทุกอย่างจบลง หรือรอต่อไปในห้องจนกว่าคนในตระกูลจ้าวจะมาพาท่านออกไป หลังจากนั้นจะโดนลงโทษหรือโดนปิดปากกันแน่นะ”

ลงโทษ?

ปิดปาก?

ไม่ว่าทำไหนที่เฉียวเหลียนเหลียนพูดออกมา เฉียวเจี้ยนซานก็ตัวสั่น

แม้ว่าเขาจะเป็นคนเกียจคร้านและโลภมาก แต่จิตใจของเขาดีอย่างน่าประหลาดใจ และเขาสามารถคาดการณ์เกี่ยวกับอันตรายของตัวเองได้

แม้เฉียวเหลียนเหลียนไม่พูด เขาก็รู้ว่าตระกูลจ้าวและตระกูลฮันไม่พอใจเขาอย่างมาก

ด้วยนิสัยขี้โมโหของขุนนางเหล่านี้ บางทีพวกเขาอาจจะจ้างใครมาฆ่าเขาในภายหลังเพื่อระบายความโกรธก็เป็นได้

"ไม่ มันเป็นไปไม่ได้" เฉียวเจี้ยนซานตะโกนและส่ายหัวอย่างลนลาน "ข้าตายไม่ได้ ต้าเปาตายไม่ได้ เราสองคนตายไม่ได้"

“ถ้าไม่อยากตายก็ทำตามข้อตกลงซะ”

เฉียวเหลียนเหลียนเดินออกไป เหลือเพียงแค่ฉินจือที่คอยอยู่เจรจากับเฉียวเจี้ยนซาน

ในอีกสถานที่แต่เวลาเดียวกัน

หน้าบ้านของท่านนายพล

ภรรยาของท่านนายพลเดินนำกลุ่มสตรี พร้อมกับอธิบายที่มาของต้นเหมย

แน่นอนว่าจะไม่กล่าวถึงไม่ได้ กับเรื่องความรักใคร่ของนางกับท่านนายพลเวยหย่วน

ในขณะที่ฟัง ผู้หญิงบางคนก็ส่ายหัว บางคนก็เบะปาก บางคนก็กลอกตามองบน

ภรรยาท่านนายพลยิ้มเพียงผิวเผิน แต่ภายในใจนั้นมีแต่ความกังวล

หมอเทวดานั้นหายไปไหน ทำไมยังไม่มา?

นางปล่อยให้ข้ายื้อเวลาเหล่าสตรีตรงนี้ และนี้มันก็นานเกินไปแล้ว