ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 284

ทำไมนะ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นองครักษ์ตัวน้อยที่ซื้อสัตย์ รับบทบาทเป็นเด็กเรียนอย่างไม่มีที่ติ นอกจากนี้เขายังเข้าเรียนที่โรงเรียนอีกด้วย

แต่สุดท้ายก็แลกเมล็ดแตงโมไม่ได้สักจานงี้น่ะหรอ?

ปี้ซงนำตาคลอเบ้าวิ่งไปหา เจี้ยงชุนและกระทืบเท้าของเขา กล่าวหาว่าองค์ชายองค์โตโหดร้ายและไร้ความปรานี แสดงความรักต่อเมล็ดแตงโมที่หวานหอมอมเปรี้ยว

เจี้ยงชุนทำหน้าไม่ถูก "เขาไม่ได้ให้เจ้าสักจานเลยเหรอ?"

“มันแค่หยิบมือเดียว ข้ากินแปปเดียวก็หมดแล้ว” องครักษ์ตัวน้อยทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ “ข้าอยากกินมากกว่านี้”

เจี้ยงชุนเอามือกุมหน้าผาก

ตั้งแต่ท่านผู้หญิงเริ่มมีชื่อเสียงในเมืองหลวง นางได้ช่วยสตรีผู้สูงศักดิ์เหล่านั้นไว้ และตอนนี้นางก็ยุ่งจนไม่สามารถเอาเท้ามาแตะพื้นได้

จนในที่สุดวันนี้นางก็ว่างทำเมล็กแตงโมได้

เจี้ยงชุนหยิบมันขึ้นมาเพราะต้องการที่จะช่วย

แต่กับคนอื่นนั้น ไม่มีเลย

"เจ้า....." เจี้ยงชุนพูดบางอย่าง แต่เมื่อเห็นท่าทางเศร้าโศกของปี้ซง ก็ทนไม่ได้

พ่อหนุ่มน้อย เขากัดฟัน "ข้ามีคนที่สามมารถทำได้ แต่รสชาติอาจไม่อร่อยเท่านางทำ ดังนั้นอย่าถือสา "

“ไม่เป็นไร ขอแค่ข้าได้กินก็พอแล้ว” ดวงตาของปี้ซงเป็นประกาย

เจี้ยงชุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเดินเข้าไปในครัวเล็ก ๆ อย่างเด็ดเดี่ยว

ข้างในครัวนั้นกำลังยุ่งอยู่

นับตั้งแต่เฉียวเหลียนเหลียนบุกเริ่มเข้าแวดวงสตรีผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง ก็ไม่มีเวลาทำอาหารมากนัก และตอนนี้แม้แต่อาหารในซินหย้วนก็ดูแลโดยหลี่ชุนฮวา

ในฐานะที่หลิวฉีเป็นสาวใช้ที่ฉลาดที่สุด นางจึงคิยช่วยจุดไฟและเลือกผัก

เมื่อเห็นเจี้ยงชุนเดินเข้ามา เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็ทักทายอย่างฉลาด "ท่านองครักษ์เจี้ยงมา ท่นต้องการอะไรหรือ? มีอะไรที่ข้าช่วยได้หรือไม่"

เจี้ยงชุนพูดอย่างไม่สบายใจว่า "ข้าไม่ได้ต้องการอะไร ข้าแค่อยากคุยกับป้าหลี่"

หลิวฉี่ได้ยิน ก็รู้ทันทีจึงเดินไปหยิบตะกร้าผัก "ข้าจะออกไปเลือกผักข้างนอก"

เมื่อเหลือเพียงสองคนในครัวเล็กๆ เจี้ยงชุนกระแอมสองครั้งด้วยความรู้สึกผิด "ป้าหลี่"

“อืม” หลี่ชุนฮวาตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะทำงานในบ้านของจวิ้นอ๋อง แต่เนื่องจากมีหน้าที่รับผิดชอบที่ต่างกัน ทั้งสองจึงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน

แต่ถ้าต้องการพูดถึงความสัมพันธ์ อาจจะเป็นตอนที่ หลี่ชุนฮวาได้รับควาช่วยเหลือจากเจี้ยงชุนโดยบังเอิญ

นั่นคือทั้งหมด

"ข้าอยากรบกวนท่านทำเมล็ดแตงโมเพิ่มให้ได้ไหม" เจี้ยงชุนลังเลอยู่นาน และในที่สุดก็ตัดสินใจพูด

มือที่หั่นเนื้อของหลี่ชุนฮวาหยุดชั่วขณะ

"ข้าออกไปหาให้ได้" เจี้ยงชุนรีบพูดเสริมทัน "ตอนนี้ทั้งบ้านรู้ว่านอกจากท่านผู้หญิง ก็มีแค่เพียงป้าหลี่ที่ทำได้ มีเพียงแค่ป้าหลี่ที่สามารถเตรียมเมล็ดแตงโมได้"

หลังจากพูดจบ สีหน้าของป้าหลี่ก็ดูสดใสขึ้นทันที "ช่วงนี้ข้ายังต้องเรียนรู้กับท่านหญิงอยู่มาก แต่เมล็ดแตงโมไม่ใช่เรื่องยาก อีกอย่างข้าไม่ได้ต้องการเงินของเจ้า"

"งั้น......ป้าหลี่ต้องการอะไรล่ะ" เจี้ยงชุนถามด้วยเสียงต่ำ

หลี่ชุนฮวาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ตอนนี้ข้ายังไม่มีอะไรที่ข้าอยากได้ งั้นข้าขอติดหนีไว้ก่อนก็แล้วกัน ถ้าวันหนึ่งข้าต้องการอะไร ข้าค่อยไปบอกเจ้า เจ้าคิดว่าได้ไหมล่ะ?"

เหมือนกับคำมั่นสัญญา

ถ้าพูดไปโดยไม่คิด คำพูดนั้นสามารถฆ่าคนได้