ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 41

เฉียวเหลียนเหลียนเก็บสเปร์ไว้ที่ห้องทดลอง

ความเร็วนั้นเร็วมากจนแม้แต่คนที่มีสายตาดีเช่นกู้เส้าก็ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

“เป็นไงบ้างคะคุณหลี่” เธอถามเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืน

ชายชรากระแอมในลำคอ สัมผัสได้ถึงความสบายที่หายไปนาน ดวงตาของเขาเป็นประกาย "สบายขึ้น สบายขึ้น"

“ดีแล้วค่ะ” เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าและหันหลังกลับพร้อมกับยื่นมือสองมือให้กู้เกอ

เด็กหญิงตัวน้อยจำพ่อไม่ค่อยได้ อยู่ดีๆถูกส่งให้พ่ออุ้มก็บิดตัวไปมา

ในที่สุดแม่ก็ยื่นมือมาอุ้ม เด็กหญิงไม่รังเลที่จะไปหา

กู้เส้าปล่อยแขนขาลูกอย่างทำอะไรไม่ถูก

"แค่ก แค่ก"

ชายชราไออีกครั้งและขมวดคิ้ว “รู้สึกสบายขึ้นแล้ว ตอนนี้ยังไม่ค่อยชิน แต่รู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน”

“นั่นแค่ช่วยบรรเทาอาการ ถ้าจะรักษาจริงๆต้องกินยา” เฉียวเหลียนเหลียนตอบ

เมื่อครู่ตอนเฉียวเหลียนเหลียนอยู่นอกประตู เธอได้ยินเสียงผู้อาวุโสก็รู้สึกแปลกๆ เธอเดาว่าเขาอาจจะเป็นโรคหลอดลมอักเสบ

เธอเตะประตูเข้าไปเห็นสภาพผู้อาวุโสก็รู้ทันทีว่าเขาต้องเป็นหลอดลมอักเสบ

ต้องเป็นหลอดลมอักเสบเฉียบพลัน

ในยุคสมัยนี้ยายังไม่ได้รับการพัฒนา และโรคต่างๆ อาจถูกวินิจฉัยผิดพลาดเช่นเดียวกับโรคอื่นๆ โรคหลอดลมอักเสบเรื้อรังเป็นเพียงอาการไม่สบาย แต่โรคหลอดลมอักเสบเฉียบพลันอาจทำให้เกิดโรคปอดบวมซึ่งอาจนำไปสู่ความตายได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อดูจากรูปลักษณ์ของชายชราแล้ว เขายังไม่เป็นปอดบวม

“กินยา? ฉันกินยามาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น และอาการแย่ลงเรื่อย ๆ” ชายชราถอนหายใจ “บางทีชายชราอาจจะถึงเวลาที่ต้องจากไป "

เฉียวเหลียนเหลียนดมกลิ่นยาจีนที่โชยมา แล้วเม้มปาก “ผู้อาวุโสกินยาไม่ถูกโรค ต่อไปไม่ต้องกินแล้ว”

“ไม่ต้องกิน ไม่ต้องกิน ยังไงก็ตาย ทำไมต้องทรมานตัวเองด้วยการกินยาขมๆ” ชายชราโบกมือ

“ฉันหมายถึง อย่ากินยาเหล่านี้ กินยาที่ฉันให้” เฉียวเหลียนเหลียนวางกู้เกอและเดินออกไปข้างนอก

เมื่อไปถึงที่ที่ไม่มีใครเห็น เธอหยิบเซฟาโลสปอริน 2 เม็ดในห้องทดลองออกมา จากนั้นเธอก็เทยาออก หยิบยาอออกมาเพียงสองสามมื้อ และเก็บขวดไว้ในห้องทดลองคืน

“ยานี้กินวันละสามครั้ง ครั้งละสองเม็ด อีกสองสามวันก็จะดีขึ้น” เฉียวเหลียนเหลียนวางยาไว้ข้างเตียงของผู้อาวุโส

กู้เส้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ผู้หญิงคนนี้เธอไม่เพียงแต่ทำอาหารอร่อย แต่ยังรักษาคนได้อีก?

ชายชราไม่มีข้อสงสัยใดๆ เขาลุกขึ้นนั่งอย่างลำบากและต้องการกินยาทันที

หากเขาไม่เคยเป็นโรคนี้มาก่อน เขาจะไม่เชื่อใจผู้อื่นเป็นอันขาด แต่ผู้หญิงคนนี้เก่งมาก เธอสามารถบรรเทาความเจ็บปวดทรมานที่เขาเป็นได้เพียงการฉีดสเปรย์พ่นยาให้เขาสองถึงสามครั้ง

อย่างไรก็ตาม เขายังไม่แก่มา ทำไมไม่ลองกินยาดูซักหน่อยหล่ะ

กู้เฉิงขยิบตา

แม่เลี้ยงได้ปูทางให้แล้ว ถ้าเขายังโง่อยู่เขาก็จะแค่ยืนมอง

“ผู้อาวุโส ยาครับ”

เขาช่วยยื่นยาให้ชายชราพร้อมกับน้ำชาอุ่นๆ

ผู้อาวุโสรับยาและน้ำชาด้วยความดีใจ

หลังจากกินยาแล้ว เขาก็วางถ้วยชาลงและยืดตัวขึ้น "เดิมทีฉันจะไม่สอนคนอื่นอีกแล้ว แต่เนื่องจากเธอและฉันถูกลิขิตมาให้ได้พบกัน พวกเธอจึงเป็นข้อยกเว้นที่ฉันจะปิดประตูรับศิษย์ หวังว่าเธอจะตั้งใจเรียนนะ อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”

“อย่ากังวลไปเลย ผมจะตั้งใจเรียน” กู้เฉิงคุกเข่าลงกับพื้นทันทีและยื่นน้ำชาเพื่อคารวะผู้อาวุโส

ชาถ้วยนี้ต่างจากถ้วยที่แล้วนี่คือชาที่เขายกน้ำชาเพื่อขอเรียนวิชา