ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 72

หลี่ชุนฮัวเป็นคนฉุนเฉียวและปากแข็ง เธอไม่มีความอ่อนโยนเหมือนแม่เธอเลย คนในหมู่บ้านต่างรู้กันดีว่าอารมณ์เธอเผ็ดร้อนเหมือนพริก

แต่ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ก็ใช่ว่าจะต้านทางความแข็งแกร่งของผู้ชายได้เสมอไป เธอมีจิตใจว่างเปล่าชั่วขณะ

จนกระทั่งสายลมอันเย็นยะเยือกพัดมาโดนคอของเธอ เธอหันศรีษะอย่างยากลำบาก

จากนั้นเธอก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเหมือนกระต่าย

ผู้หญิงคนนั้นก้าวขากว้างมาก เธอวิ่งเข้ามาก้าวเพียงสองสามก้าว และเตะไปที่หน้าอกของชายคนนั้น

ชายคนนั้นกรีดร้องและถอยหลัง

หลี่ชุนฮัวใช้โอกาสนี้ลุกขึ้นและก้าวถอยหลัง

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายคนนั้นก็ยืนขึ้นอีกครั้ง และรีบวิ่งไปหาหลี่ชุนฮัว

“อา...” หลี่ชุนฮัวใจสลาย กรีดร้องและหลบด้านหลังเฉียวเหลียนเหลียน

เฉียวเหลียนเหลียนขมวดคิ้ว หยิบตะกร้าขึ้นจากพื้นและกระแทกไปที่ชายคนนั้น

เธอไม่ได้ใช้แรงเยอะ แต่แรงที่เธอใช้พอที่จะทำให้ชายผู้นั้นร้องอย่างเจ็บปวด

เขากรีดร้องและล้มลงอย่างสูญเสียการทรงตัว

แต่เขาไม่เต็มใจที่จะเป็นเช่นนี้ เขายื่นมือไปทางหลี่ชุนฮัว "ชุนฮัว ฉันชอบเธอมาก เรานำเมล็ดข้าวดิบมาหุ้งให้สุก ใช้ชีวิตร่วมกันเถอะ ต่อไปเธอต้องตามเพียงฉันคนเดียว และคนเดียวเท่านั้น...”

เฉียวเหลียนเหลียนก้มศีรษะลง เธอมองไปที่มือ และขมวดคิ้ว ยกเท้าขึ้นและเหยียบอย่างเต็มแรง

เธอไม่ได้ใช้แรงมากนัก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ชายผู้นั้นเจ็บปวด และร้องเสียงหลงว่า

“อ้า เจ็บนะ ปล่อย...”

“ปล่อย?” เฉียวเหลียนเหลียนเยาะเย้ย “ผู้หญิงที่คุณอยากจะทำร้ายก็ขอร้องให้คุณปล่อยเธอไป คุณปล่อยไหม?”

“มันไม่เหมือนกัน..." หน้าผากของชายผู้นั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ "ฉันทำเพื่อเธอ เพื่อที่เธอจะได้แต่งงาน ฉันชอบเธอ และอยากอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต"

“แหม เผิงตงหยวน หยุดพูดได้แล้ว นายมันขี้โกง คนร้าย” หลี่ชุนฮัวปิดเสื้อผ้าของเธอ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอเกือบจะสูญเสียความบริสุทธิ์ของเธอไป น้ำตาไหลของเธอก็ไหลออกมา

เฉียวเหลียนเหลียนส่ายหัว และเหยียบหัวเผิงตงหยวน ทำให้เขาหมดสติไป

ต่อให้คนอื่นดีแค่ไหน ถ้าอีกฝ่ายไม่เต็มใจ การกระทำทั้งหมดคือความรุนแรง

เผิงตงหยวนอาจชอบหลี่ชุนฮัวจริงๆ แต่เมื่อเขาใช้ความรุนแรง ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาก็แย่ลง

“ชายคนนี้ไม่มีสมอง” เฉียวเหลียนเหลียนลุกขึ้นยืนอีกครั้ง “เธอจะแจ้งความหรือจะทำยังไง?”

แม้ว่าเผิงตงหยวนจะใช้ความรุนแรงไม่สำเร็จ แต่สิ่งที่สำเร็จคือ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ถูกแพร่กระจายไปยังหมู่บ้าน ถึงตอนนั้นหลี่ชุนฮัวก็ยากที่จะรับมือ

พูดอย่างเลวร้ายคือต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองด้วยการฆ่าตัวตาย

ดังนั้นเธอจึงต้องให้หลี่ชุนฮัวตัดสินใจ

"ฉัน...ฉัน..." หลี่ชุนฮัวกอดตัวเองแน่น เม้มริมฝีปาก และพูดว่า "ฉันอยากจะเปิดเผยเรื่องนี้ เผิงตงหยวน... เขาคงจะเสียสติไปซักพักแล้ว"

ถ้าเธอแจ้งความกับทางราชการ เธอต้องแย่แน่ และเขาต้องได้รับบทเรียน

"สิ่งที่เธอต้องการคือ?" เฉียวเหลียนเหลียนไม่สนใจเรื่องนี้ "ถ้าอย่างนั้นเธอควรกลับไปก่อน และหลีกเลี่ยงบุคคลนี้ ต่อไปจะไม่มีใครช่วยเธอได้อีก"

หลังจากที่เฉียวเหลียนเหลียนหันหลังเดินจากไป หลี่ชุนฮัวคว้าตัวเธอไว้

“นั่น...เสื้อผ้าของฉัน...” หลี่ชุนฮัวลังเลเพราะเธอเอื้อมมือไปไม่สามารถจับเสื้อผ้าเธอได้ เสื้อแจ็กเก็ตบุนวมที่ฉีกขาดเผยให้เห็นผิวขาวของเธอ

เฉียวเหลียนเหลียนมองอย่างเข้าใจ “งั้นเธอรอฉันอยู่ตรงนี้”

เธอค่อยๆปล่อยมือหลี่ชุนฮัว

หลี่ชุนฮัวไม่อยากปล่อยมือ แต่เธอทำตามไม่ได้ เธอทำได้เพียงอดทนรอ

โชคดีที่ไม่ค่อยมีการพบปะกันมากนัก เด็กชายอายุแปดเก้าขวบเดินออกไปช้าๆ พร้อมตะกร้า